Nutshell Ian McEwan

Trudy is hoogzwanger van haar eerste kind. Maar haar liefde voor de vader, John Cairncross, is voorbij. Ze heeft nu een stormachtige affaire met zijn broer Claude en de ongeboren baby is getuige van hun escapades en het gruwelijke plan om John het hoekje om te helpen. De baby 'kijkt' vanuit de baarmoeder naar de feiten, analyseert ze, wikt en weegt en komt tot een onthutsende conclusie.

Het zal geen objectief criterium zijn, maar sommige schrijvers kunnen naar mijn gevoel bitter weinig verkeerd doen. Ian McEwan staat met stip bovenaan dat lijstje. De man graaft al decennia in de menselijke psyche, en schrijft er iedere keer weer ontluisterende en ongemeen straffe boeken over. "Nutshell" past perfect in die -inmiddels behoorlijk lange- rij.

Van bij de eerste zin weet je als lezer dat dit geen gewone roman wordt. Het vertelstandpunt is verrassend én grappig, de plot bikkelhard en ontroerend. Want hoe gaat dat nu eigenlijk, als je in de buik van je moeder zit en je 'plek' letterlijk te klein ziet worden? Wat gebeurt er als ze zich op dat moment in een passioneel avontuur stort waarvan je vindt dat het verwerpelijk is én tegelijk je hele leven hypothekeert? Hoe ga je om met die minnaar die letterlijk én figuurlijk op je bestaan inbeukt? En ben je medeplichtig aan wat je vanuit zo'n positie hoort en ziet?

McEwan speelt meesterlijk met die gedachte en laat bijna 200 bladzijden een stem aan het woord die nog geboren moet worden. Via die stem zinspeelt hij meesterlijk op alles wat de mens zo kwetsbaar en stuntelig maakt: liefde, vervoering, wraak, afhankelijkheid en schuldgevoel. "Nutshell" is daardoor een diep menselijke, rake en vlijmscherpe roman. Het relaas bulkt bovendien van heerlijke Angelsaksische lyriek. Zo'n boek lezen is geen opgave, het is je reinste genot. En daar staan uiteraard vijf vette sterren tegenover. Knal!

Vanaf de eerste pagina 'unputdownable'. Ik ben om vijf uur opgestaan om t in een keer uit te lezen. Vanaf de eerste pagina geloof je in het ongelofelijke: een ongeboren kind als getuige van een misdaad. Een wonderlijke herschepping van Lady Macbeth bovendien.

een scherpe kijk van een nog niet geboren kind (in de baarmoeder/nutshell) op het huwelijk van zijn ouders.

Veel diepgang, origineel en schrijfstijl is super meeslepend. Een ervaring, not to be missed.

Ian Mc Ewan heeft een origineel uitgangspunt genomen voor een spannende roman.

Geschreven bij Nutshell

Heel bijzondere aanpak van een probleemoplossing

McEwan weet zoals zo vaak een boeiend verhaal te schrijven over een eeuwenoud thema: welke beslissing neem je in voor jou bijna onmogelijke situatie. Hier in een boek dat wel een heel bijzondere verteller heeft.

Geschreven bij Nutshell

Moest het boek verplicht lezen voor engels op school maar het was uiteindelijk best leuk om te lezen.

Geschreven bij Nutshell

Een uniek en buitengewoon goed geschreven boek. Het beschrijft wat een bijna voldragen foetus merkt , en vooral hoort, van zijn omgeving. Zijn moeder die met haar minnar, de gefortuneerde broer van haar man, de moord beraamt op haar echtgenoot, een dichter.
Het is een spannend boek. En zoals we kennen van McEwan, met humor.
Een echte "page turner".

McEwan hervertelt op fantastische wijze Hamlet van Shakespeare, door de ogen van een nog ongeboren kind - echt een aanrader.