Officier in Afghanistan achter de schermen van onze militaire missie

Voordat je aan dit boek begint, moet je zorgen dat je één ding hebt: voldoende tijd. Want het is een boek dat zich moeilijk tot niet laat wegleggen. Ik had het zelf bewaard om op de eerste dagen van mijn vakantie te lezen, maar ik heb het in één ruk uitgelezen.

De verhalen in het boek zijn helder en pakkend geschreven met niet al te veel jargon. Voor de minder militair onderbouwde lezer is bovendien een verklarende woordenlijst toegevoegd.

Ben geen militair, ben dus nooit uitgezonden geweest, maar heb wel ervaring met grote, bureaucratische ondernemingen. En zelfs met die achtergrond herkende ik heel veel van de verhalen die in het boek zijn opgenomen.

Een echte eye-opener waren de toch grote verschillen tussen de militairen van de verschillende landen. Het verschil in aanpak, kennis en opvatting van het werk. Het blijkt bijvoorbeeld niet vanzelfsprekend te zijn dat je bij een opdracht puur en alleen zorgt dat die opdracht uitgevoerd wordt. In sommige landen moet je namelijk heel erg aan je eigen carrière denken. En dat de militairen uit die landen dat ook continu doen, word je in het boek heel duidelijk.

Of dat landen er verschillende opvattingen over alcoholgebruik op nahouden, waarbij de militairen dan weer al dan niet flexibel met die opvattingen omgaan. Of dat er landen zijn waarvan de officieren hun pakken niet bij de fourier ophalen, maar op maat laten maken door de kleermaker.

Officier in Afghanistan maakt duidelijk in wat voor omgeving onze militairen hun werk in - in dit geval - Afghanistan moeten doen en in hoeverre ze daarbij geholpen, danwel tegengewerkt worden door militairen uit andere landen. En hoe ze door al die verschillen af en toe in de knoop komen met wat ze zouden willen en wat ze moeten.

En hoewel het boek niet grappig bedoeld is, laat het je ook regelmatig glimlachen. Uiteraard over de verschillen tussen de diverse landen, maar ook over de desinteresse van een Nederlandse staatssecretaris, de ontmoeting van de schrijfster met de Nederlandse ambassadeur in Afghanistan enz.

Kortom, een leerzaam en soms grappig of ontroerend boek dat je aandacht van de eerste tot de laatste bladzijde weet vast te houden. Waarbij je op het einde slechts de conclusie kunt trekken: dit boek is te dun.

De enige vraag waar ik nog mee zit...was het nou wel of geen blindendarmontsteking?

Boeken van vrouwelijke militairen zijn vrij zeldzaam. Laat staan boeken van Nederlandse vrouwelijke militairen die zijn uitgezonden. In Officier in Afghanistan vertelt Luchtmachtoverste Esmeralda Kleinreesink het verhaal van haar uitzending naar Afghanistan in 2006.

Kleinreesink beschrijft hoe het toegaat op een militair hoofdkwartier van een multinationale missie. Liefhebbers van “blood & guts” kunnen dit boek links laten liggen, alle gevechtshandelingen zijn van psychologische aard. Als hoofd tranportplanning ontdekt Kleinreesink de cultuurverschillen en afwijkende politieke opvattingen die er tussen de bondgenoten bestaan en vecht ze tegen de logge militaire bureaucratie.

Het boek is vlot en met humor geschreven en vaak opmerkelijk openhartig, bijvoorbeeld over de redenen voor de Nederlandse aanwezigheid in Afghanistan en de twijfelachtige interesse van Nederlandse politici. Ook de eigen twijfels en gewijzigde opvattingen (boerka) komen aan bod.

Officier in Afghanistan is een boeiend boek en een aanrader voor iedereen die is geïnteresseerd in de ervaringen van “onze jongens” – en meiden – in het buitenland.

Voor mij als vrouwelijke officier in het Nederlandse leger was dit boek een feest der herkenning. Esmeralda Kleinreesink weet haar ervaringen erg goed beeldend weer te geven en zodanig te beschrijven dat je wilt blijven lezen.
Vooral niet-militairen in mijn omgeving die mij vragen hoe het is om als officier op uitzending te zijn raad ik dit boek aan. Het geeft zowel een inkijkje in het werk dat er zoal gedaan wordt als in alles wat bij het verblijf in een primitieve uitzendomgeving komt kijken.

Geschreven bij Officier in Afghanistan

Een leuk, goed geschreven herkenbaar boek over de ups en downs van elke militair die op een grote internationale staf wordt geplaatst. Spannende verhalen, hilarische anecdotes en menselijke ontboezemingen. De auteur plaatst zichzelf op geen enkele wijze op een voetstuk, relativeerd haar eigen rol voldoende maar laat ook zien dat je met een beetje praktisch Hollandse instelling een belangrijke bijdrage aan een missie kan leveren. En tja... niet iedereen is even aardig in de wereld. Bureaucraten en nonvaleurs kom je ook in de militaire wereld tegen. Maar het boek wordt nergens een klaagzang. Wil je wat weten over hoe het toegaat in zo'n NATO hoofdkwartier... dan is dit een aanrader.

Geen rauw boek, maar een uit het hart geschreven werk met een zeer realistische kijk op het werk van een in dit geval vrouwelijke militair tijdens haar missie. Op momenten doorspekt met juist die (militaire) humor die je de relativiteit van zaken zo goed laat inzien. Een kijkje achter de schermen van een multinationaal hoofdkwartier in een missiegebied, waarbij verschillende culturen elkaar letterlijk tegenkomen; zowel binnen als buiten de poort. Als proeflezer het verhaal in een ruk uitgelezen, soms met een diepe lach, soms met verbijstering. Ja ook dat kan, ondanks het idee dat je met jarenlange ervaring in het bedrijf alles al hebt meegemaakt'. Maar op momenten ook met een ontroerde traan.

Voor mij als militair in elk geval heel herkenbaar!

Goed boek! Makkelijk te lezen. Soms wat te langdradig.

Geschreven bij Officier in Afghanistan

De titel van het boek belooft een boeiend spannend verhaal. Elke pagina hoop je dat deze beloofde wordt ingelost. Leuk misschien voor degene die daar waren maar nogal saai voor anderen.