Omdat ik niet wou kussen

Geschreven bij Omdat ik niet wou kussen

Na het lezen van dit boek denk ik maar aan 1 ding. Respect voor het meisje. Dit boek is een echte aanrader omdat het waargebeurd is, hoe jammer het ook is. Alles is mooi neergepend door guy didelez. Niet twijfelen, gewoon kopen, Hatice verdient het.

om in 1 ruk uit te lezen!
spannend en meeslepend!
goed en vlot te lezen!

Geschreven bij Omdat ik niet wou kussen

Het is een mooi boek met een zeer zwaar thema over Hatice Ava die neergestoken wordt omdat ze niet wil ingaan op een jongen die interesse in haar toont. Doordat ze gestoken werd heeft dit allemaal gevolgen op haar leven. Dit was een boek dat zeer vlot las maar mij op het puntje van mijn stoel had. Dit was wel pas nadat ik een deel van het boek gelezen had dus het begin had minder langdradig gemogen. Maar een dat het verhaal echt begint is het echt heel emotioneel en is het moeilijk het boek weg te leggen.

Geschreven bij Omdat ik niet wou kussen

Guy Didelez is geboren op 23 juni 1952 te Merksem. Hij is een Vlaams schrijver van jeugdverhalen, toneel en scenario’s. Ook is hij een actief lid van toneeluitgeverij De Scriptomanen. Guy Didelez werkte o.a. samen met de schrijver Frank Pollet. In 1988 werd zijn jeugdboek Raspoetin bekroond met Trofee van de Grote Jury voor het beste Vlaamse misdaadverhaal. Hij gaf in 1995 zijn baan als leraar helemaal op om zich volledig aan het schrijven te kunnen wijden. Hij behoudt het contact met scholieren door schoollezingen voor basis- en secundair onderwijs.

Omdat ik niet wou kussen is het waargebeurde verhaal van Hatice Ava. Ze is een veertienjarig Turks meisje dat op Valentijnsdag op het Antwerpse Kiel door een onbekende in de hals werd gestoken, omdat ze hem niet wilde kussen. Ze verkeerde in levensgevaar, maar ze herstelde van haar verwondingen. Van buiten is ze redelijk hersteld, maar van binnen denkt ze nog elke dag aan de steekpartij. Je kunt lezen wat het met Hatice Ava heeft gedaan, maar ook wat de gevolgen zijn voor haar familie en vrienden.

Die jongen kwam naar me toe en vroeg of het goed was.
Ik antwoordde niet.
‘Verlegen of wat?’ vroeg hij.
‘Ik ken jou niet,’ antwoordde ik.
‘Wil je me niet beter leren kennen?’ vroeg hij toen. Toen ik nee zei, kwam hij naar me toe en probeerde me te kussen. Ik duwde hem weg en hij stak me neer. – Guy Didelez

Het boek leest vlot weg ook al is het een droevig en actueel onderwerp. Je leeft echt mee met Hatice. De angst om de dader nog een keer tegen te komen en vooral ook dat zij de schuld krijgt door sommige mensen op social media. Dat is tegenwoordig nog steeds zo. Ze zal het wel hebben uitgelokt lees/hoor je vaak. Wat als slachtoffer natuurlijk vreselijk is om te horen, terwijl je weet dat je helemaal niks hebt uitgelokt. Je leest over het dealen hiermee en hoe ze het leven weer op de rails probeert te krijgen. Waar het boek stopt is het uiteraard nog niet het einde van het verhaal. Hatice had het toen – in elk geval – nog niet compleet verwerkt in het echte leven, ze had nog steeds een lange weg te gaan. Door de vele gesprekken die Guy Didelez tijdens zijn lezingen en schoolbezoeken over het boek voerde kwam steeds dezelfde vraag terug: Hoe gaat het nu met Hatice? Nu is het boek aan zijn vijfde druk toe en kan Guy Didelez eindelijk vertellen dat het met Hatice tegenwoordig wel goed gaat. Dit is erg fijn om te horen!