Ongenadig ingehaald door het verleden

Intrigerend boek. Je wordt meegezogen in het - luchtig opgeschreven- levensverhaal van de hoofdpersoon en krijgt een mooie inkijk in het vorderende leven van een eenvoudige jongen in de jaren ‘40 op het Twentse platteland. Voor oudere generaties zal veel herkenbaar zijn.

Je blijft lezen, tot en met de laatste bladzijde.

Bij het zien van de schitterende cover van Ongenadig van Jan van Beek krijg je al een idee dat het verhaal zich op het platteland afspeelt. De titel maakt nieuwsgierig, je wilt er meer over weten.

Meteen vanaf de eerste bladzijde wordt je meegezogen in het levensverhaal van de hoofdpersoon. Hij vertelt zijn levensverhaal, als hij oud en dement is, aan een student verpleegster in een verzorgingshuis. Een levensverhaal dat soms wat saai lijkt, soms wat eentonig is, je de hoofdpersoon soms een schop onder zijn achterste wilt geven zodat hij actie onderneemt. Toch kent zijn leven genoeg momenten dat het alles behalve saai is, zijn er momenten dat zijn leven wendingen neemt die van te voren niet voorzien waren. Hij vertelt over zijn jeugd, zijn beste vriend die vol kattekwaad zat, over zijn leven na zijn jeugd en zijn beste vriend vertelt over zijn laatste jaren. Tussendoor kom je meer te weten over bijvoorbeeld zijn moeder. Een vrouw die jarenlang met een geheim heeft geleefd en het geheim op een gegeven moment naar buiten moest brengen met alle gevolgen van dien. Niet alleen zij had een geheim, later blijken er meer mensen te zijn die geheimen hebben. Geheimen die op een gegeven moment voor een schok zorgen. Diverse personen blijken een andere geschiedenis te hebben dan gedacht. Steeds als je denkt dat je weet hoe het zit, blijkt het weer anders te zijn. Langzaamaan kom je steeds meer te weten. Soms moet je wachten, zoals bijvoorbeeld op de inhoud van een bepaalde brief. De auteur weet daarmee de nieuwsgierigheid van de lezer goed te wekken.

Ongenadig van Jan van Beek is een verhaal dat dan weer even zijn rustige momenten heeft om vervolgens, voordat het te saai wordt, met een onverwachte wending komt dat stof doet opwaaien door een bekentenis of dat men ergens achterkomt, om vervolgens weer een rustig moment te hebben. Je wordt heen en weer geslingerd in de tijd. Zo zit je in het heden, dan weer in het verleden, maar dat is niet storend omdat je meteen vanaf de eerste regel van het hoofdstuk weet in welk jaar je zit. Het plot is deels verrassend, deels ook niet, maar dat is in dit geval niet erg. Bij de laatste zin sla je het boek met een glimlach dicht omdat het goed is zoals het geëindigd is. Je wilt ook niet meer weten of een van de personen weet hoe het precies zit met haar achtergrond, ergens heb je het vermoeden dat ze dat al weet.

Ongenadig van Jan van Beek is een verhaal dat je in het tijdsbeeld moet plaatsen zoals bijvoorbeeld dat het vroeger heel normaal was dat je je ouders in huis nam. Het is een verhaal over geheimen die grote gevolgen kunnen hebben als die uitkomen, een verhaal over liefde dat niet kan, over hoe mensen kunnen reageren als ze de waarheid horen, hoe levens anders hadden kunnen lopen, hoe liefde kan verstikken en over liefde op oudere leeftijd. De auteur heeft zich heel erg goed weten in te leven in de personen waardoor de personen tot leven komen. Je voelt de diverse emoties van de personen en leeft met ze mee. Geregeld moet je lachen om bepaalde stukjes zoals bijvoorbeeld over die keer dat Karel en zijn beste vriend appels jatten, dat voor Karel niet zo best afliep. De hoofdpersoon is goed in vergelijkingen maken zoals bijvoorbeeld de flessen in een zuivelfabriek als die uit een spoelmachine komen. Je ziet ineens geen flessen meer voor je, maar een bepaalde diersoort.

Voor sommige mensen kunnen bepaalde stukjes herkenbaar zijn zoals bijvoorbeeld hoe een persoon reageert als hij dementie heeft of een vakantie zoals beschreven, hebben meegemaakt. Sommige hoofdstukken beginnen met een stukje wereldgeschiedenis van wat er in dat jaar is gebeurd zoals bijvoorbeeld de kruitfabriek in Muiden die de lucht in ging.

Kortom; Ongenadig van Jan van Beek is een verhaal dat je vanaf het begin meezuigt en je een glimlach bezorgt als je het uit hebt. Het is aan te raden om tissues bij de hand te houden, want er zitten een paar emotionele momenten in.