Ons kind heeft PDD-NOS over beperkt vermogen om lief te hebben

Voor mij was het begin heel erg herkenbaar....mijn zoontje van 6 heeft ook pdd nos.
Hij is ook niet makkelijk, maar ik heb het id dat ze vrij negatief geschreven heeft over pdd nos.
Het is niet makkelijk en wat ik las zeker niet in zijn pubertijd, maar er zijn ook mooie momenten, ik geloof niet dat het alleen maar ellende is. Ik vind dat ze te weinig mooie momenten die ze hebben gehad opgeschreven heeft.

Het zal wel komen dat mijn zoon nog zo jong is, maar ik hoop niet dat ik zo over mijn zoon ga denken als hij 16 is.....
Nu kan ik hem ook af en toe achter het behang plakken en weet ik ook niet hoe en wat hij denkt, maar ik probeer het positief te bekijken en hem ook zo te behandelen.
Hij heeft ook zoiets van praat jij maar een end weg, ik doe toch wat ik wil, maar ik kan hem nog wel in de hand houden.
En daarom ben ik blij dat bij ons de diagnose al zo vroeg is gesteld....Nu is er nog wat te veranderen en te verbeteren voor zijn toekomst, zonder al te veel druk.
In de pubertijd zal dat inderdaad een heel stuk lastiger worden om daar nog wat aan te veranderen en veel langzamer gaan.

Het is een mooi boek en voor mij is het een ervaring rijker, hoe ze in hun pubertijd kunnen gaan worden, al is elke ppd nosser anders.
Het is gewoon fijn om te lezen hoe een ander er mee omgaat.

Ik dacht een verhaal te lezen van een moeder over haar kind met pdd-nos. In plaats daarvan werd ik meegenomen in de belevingswereld van een diepgelovig plattelandsgezin. De moeder beschrijft keer op keer hoe onaardig haar zoon is tegen haar. Ik zou zelf ook helemaal gek worden van zulke ouders. Er is totaal geen begrip en inlevingsvermogen in elkaar. Ik heb echt te doen met beide partijen. Er wordt wel 40x verwezen naar god en bidden e.d. Ik vond dit heel vermoeiend. Geen aanrader :(

Geschreven bij Ons kind heeft PDD-NOS

Vond het persoonlijk niet echt een indrukwekkend verhaal. Wat ik ook vreemd vond is dat het kind rond zijn 9e de diagnose kreeg, vervolgens wordt er negen jaar niks mee gedaan. Totdat hij bijna 18 wordt, dan besluiten de ouders dat het misschien toch wel handig is hulp te zoeken. Verder is het gezin erg gelovig en putten ze hier veel kracht uit. Al met al vind ik het geen aanrader.

Aangrijpend herkenbaar!

Treffend en fijngevoelig en zo vanuit de dagelijkse problematiek neergezet.

Wacht graag op een deel over de volwassen "Rutger".

Ik heb het boek besteld nadat bij mijn zoon(13) uiteindelijk de diagnose is gesteld.
Na jaren van twijfel (inwendig toch altijd al geweten) werd het duidelijk dat hij naast zijn cp ook PDD-Nos heeft.
Dit boek was voor mij een feest der herkenning. Het was alsof ik mezelf en mn zoon las.
Precies dezelfde reacties en bepaalde situaties.
Ik heb er erg veel aan gehad.

Vond het nogal deprimerend en herkende er weinig in van mijn eigen zoon. Er wordt heel erg vanuit 1 bepaald standpunt geschreven, moeder vult gedachten/denkwijze van zoon in. Een en al negativiteit.

Geeft aardig weer hoe iemand met pdd-nos denkt en leeft.
Mooi twee Luik hoe moeder het inziet en hoe het kind het vertaald naar zijn wereld van pdd-nos.

Geschreven bij Ons kind heeft PDD-NOS

Ik dacht een verhaal te lezen van een moeder over haar kind met pdd-nos. In plaats daarvan werd ik meegenomen in de belevingswereld van een diepgelovig plattelandsgezin. De moeder beschrijft keer op keer hoe onaardig haar zoon is tegen haar. Ik zou zelf ook helemaal gek worden van zulke ouders. Er is totaal geen begrip en inlevingsvermogen in elkaar. Ik heb echt te doen met beide partijen. Er wordt wel 40x verwezen naar god en bidden e.d. Ik vond dit heel vermoeiend. Geen aanrader :(