Ontbijt met non-dualiteit 64 licht onverteerbare brokken

Het getal 64 uit de subtitel verwijst naar de 64 velden van het schaakbord. Het decor en strijdtoneel van het schaakspel waar de contrastwerking, net als in het grote leven, zichtbaar is (‘Wit aan zet, zwart aan zet. Ik speel beter dan jij, jij speelt beter dan ik’, p.12). Trouwens, ook de hexagrammen(‘Figuren’ of ‘Beelden’) van het oeroude Chinese orakel/wijsheidsboek de I Tjing zijn 64 in aantal. Ook zij bevatten alle mogelijke situaties van het menselijke toneel.
Paul slaagt er in om in zijn mooie en handzame boekje waardevolle en voedzame vitamientjes te serveren, in de vorm van korte teksten, die soms de sfeer van poëzie ademen. Als lezer word je uitgedaagd om voorbij en achter de woorden te lezen, de rede en de logica niet als stoorzenders te laten fungeren, en om paradoxen te verdragen. In de verbijstering die dan opkomt wordt de deur opengegooid voor de eenvoud voorbij alle problemen en het antwoord voorbij alle vragen. In die stilte kan zelfs het gemeenschappelijke tussen een blauw rondje en een rood vierkant (p.76) gezien worden.
De nodige humor, relativering en ogenschijnlijke wartaal zorgen hier en daar voor echte pareltjes. ‘Alles is in essentie enkel de waarneembaarheid van Niets’, ’Bewustzijn verschijnt en maakt er een spelletje van’, ‘Ik zie jou. Drie woorden voor wat één is’. Als een rode draad loopt de relatie tussen Ik Ben en ik ben door het boekje.
Paul toont zich een ware mysticus, ook al zal hij dat zelf niet graag beamen. Aan dat soort beschrijvingen heeft hij een broertje (of een zusje, zou hij zeggen) dood. Hij zal zich wellicht beter thuis voelen bij de beschrijving van een onverbeterlijke grapjas (p.60) of een losgeraakte stoeptegel (p.75), maar dan eentje die nooit meer in het gareel zal worden geslagen.
Een heerlijk boekje om bij je te dragen, op je nachtkastje te hebben liggen, of anderszins regelmatig in te kijken.