Ontvoerd 607 dagen tussen leven en dood

Hij werd op brute wijze ontvoerd, en zat vijftien maanden in een donker hok van anderhalf bij twee meter tussen de insecten en de muizen. Twintig maanden lang zag hij geen gezichten: hij werd bewaakt door zwaarbewapende mannen met maskers. Hij vreesde meerdere malen voor zijn leven, werd heen en weer geslingerd tussen hoop en wanhoop en voelde zijn einde naderen tijdens nachtelijke ritten in de kofferbak van een auto, op weg naar nieuwe onzekerheid.

“ De ‘inwijding’ van mijn kamer komt al snel tot een einde. Het petje mag ik houden. De bewakers lopen de kamer uit en de deur gaat dicht. Ik heb na twee weken eindelijk wat privacy. Mijn angst voor wangedrag van de bewakers is enorm afgenomen, maar echt blij ben ik natuurlijk niet. Voor het eerst tijdens mijn ontvoering ben ik echt opgesloten. Met mijn petje nog op kijk ik naar het plafond en denk: ja, daar sta je dan jongen. Dat heb je goed voor elkaar. Goed geregeld, voor jezelf, je familie, je vrienden en je organisatie. Ik voel me klein, heel klein. Ik zie de balken van het plafond, grote dikke balken afgewisseld met dunne palen. Na enkele ogenblikken vervagen ze. Zo sta ik een paar minuten en dan neem ik mijn eerste stap”, dit is een stuk uit het boek. Erkel moet zich wel erg machteloos hebben gevoeld in zo’n opgesloten ruimte. Hij bewijst wel dat hij een dappere persoon is door vol te houden ondanks dat alles meezat.

Ik lees weinig boeken over ontvoeringen dit omdat ze meestal zo afstandelijk worden geschreven. Het boek van Arjan Erkel bewijst dat schrijven over ontvoeringen ook erg goed kan zijn. In zijn 321 pagina’s tellende boek vertelt hij over zijn ontvoering en hoe hij zich daarbij voelde. Ik vind het erg knap dat hij zijn gevoel goed heeft verwoord dit was een van de redenen dat ik als lezer werd gedwongen om dit spannende maar ook boeiende verhaal nonstop door te lezen.

Geschreven bij Ontvoerd

bizar hoezeer hij de details kan navertellen over zijn periode in gevangenschap. Bijzonder zo als hij trouw is gebleven aan zichzelf en ziet als dit even iets verslapt.

Geschreven bij Ontvoerd

Na alle verhalen destijds in de media, eindelijk het verhaal van Arjan zelf. Vol bewondering gelezen. Een spannend, waargebeurd verhaal wat makkelijk leest.

Krachtige boodschap, die Arjan uitdraagt. Zijn ontvoering heeft de kiem gelegd voor zijn huidige werkzaamheden. Geïnspireerd door een toeschouwer tijdens een van zijn lezingen, die als droog commentaar gaf: "607 dagen? Ik zit door mijn huwelijk al 25 jaar opgesloten." Er werd gelachen, maar het zette Arjan aan het denken. Leven we wel in vrijheid? En zo niet, hoe kunnen we dat veranderen?

Dit boek is meer dan een indrukwekkend verslag over de ontvoering en gijzeling van Arjan Erkel zelf. Het is een boeiend geschreven boek. Arjan moet wel een heel positief persoon zijn, gezien de manier waarop hij de 18 maanden van gevangenschap en vernedering heeft doorgemaakt. Ik vind het verbazingwekkend hoe hij zijn waardigheid weet te behouden en negativiteit en gedeprimeerdheid bij zichzelf weet te voorkomen door een soort van discipline. Zelfs zijn denken lijkt hij te sturen en het lijkt of hij ook zijn gijzelaars min of meer weet te sturen als het gaat om hun gedrag naar hem en zijn relatie met hen. En dit alles in een situatie van gevangenschap met heel weinig letterlijke ruimte en vrijheden, dreiging, bizarre en vernederende leefomstandigheden en totale onzekerheid over zijn toekomst.

Ik heb Arjen ontmoet tijdens een training voor leidinggevenden binnen een verandertraject en kreeg na afloop zijn boek uitgereikt.
Het verhaal van Arjen is meer dan een verslag van zijn gijzeling. Het is ontzettend inspirerend om te lezen hoe Arjen kracht vond om zijn situatie min of meer te accepteren en er het beste van te maken en zelfs een soort regie kon pakken op bepaalde zaken.

Waargebeurd verhaal. Heel indrukwekkend.

Geschreven bij Ontvoerd

Dit boek is meer dan een indrukwekkend verslag over de ontvoering en gijzeling van Arjan Erkel zelf. Het is een boeiend geschreven boek. Arjan moet wel een heel positief persoon zijn, gezien de manier waarop hij de 18 maanden van gevangenschap en vernedering heeft doorgemaakt. Ik vind het verbazingwekkend hoe hij zijn waardigheid weet te behouden en negativiteit en gedeprimeerdheid bij zichzelf weet te voorkomen door een soort van discipline. Zelfs zijn denken lijkt hij te sturen en het lijkt of hij ook zijn gijzelaars min of meer weet te sturen als het gaat om hun gedrag naar hem en zijn relatie met hen. En dit alles in een situatie van gevangenschap met heel weinig letterlijke ruimte en vrijheden, dreiging, bizarre en vernederende leefomstandigheden en totale onzekerheid over zijn toekomst.