Op Klaarlichte Dag

Het was echt een verhaal dat ik had verwacht van Simone.

Het boek was vanaf de eerste regel erg spannend. Hierdoor kon ik het boek niet wegleggen.

Dit boek is, net zoals de rest van haar boeken, makkelijk te lezen en erg spannend!

Op zich een lekker boek om je bij te ontspannen. Toch vond ik de verhaallijn niet erg geloofwaardig. Een vrouw op de vlucht voor haar ex en de politie met een kind onder haar arm. Ze lijkt alle hindernissen te overleven... Moet wel zeggen: ik heb het boek in een paar keer lezen toch uit: het trok toch genoeg om door te lezen. Daarom 3 sterren.

Op Klaarlichte Dag is dit jaar de winnaar van de NS publieksprijs. Reden genoeg om het eens mee te pakken uit de bibliotheek! De hoofdpersoon Nathalie is een jonge vrouw met baby op de vlucht voor haar gewelddadige vriend. Deze Vincent is niet bang om bloed aan zijn handen te krijgen en spaart kosten noch moeite om zijn vriendin te vinden. De andere hoofdpersoon is rechercheur Julia. Aan haar de taak om Vincent te ontmaskeren. Het blijkt dat Vincent niet de enige is die ontmaskerd dient te worden...

Dit boek leek mij al interessant sinds ik een lezing van Simone v/d Vlugt bijwoonde. Ik had alleen een aantal jaren terug een jeugdboek van haar gelezen, dus ik was erg benieuwd naar deze thriller! Ondanks mijn skeptische blik op Nederlandse thriller-schrijvers was ik toch enigzins blij verrast. Het boek bevat een aantal spannende momenten en onverwachte wendingen die mijn interesse vasthielden.

In de eerste instantie leek het plot nogal dunnetjes. Ik dacht her personage Vincent meteen door te hebben; hij leek mij een typische bad guy. Dit was hij ook, helaas, maar gelukkig was hoofdpersoon Nathalie/Dagmar wel een goed uitgewerkt round character. Het boek had interessanter geweest en meer diepgang gehad als Vincent wel meerdere lagen zou hebben; dit zou het boek een level hoger tillen. Gemiste kans! Nathalie daarentegen bevat wel meerdere lagen. Gelukkig maar, hierdoor behoudt de lezer sympathie voor haar ondanks dat de dingen die zij doet eigenlijk niet door de beugel kunnen.

Wat ook bijdraagt aan de verbetering van het plot zijn de onverwachte wendingen naar het einde toe. Het redelijk voorspelbare verhaaltje komt opeens verrassend uit de hoek. Het is nergens ondraaglijk spannend, maar spannend genoeg om een tijdje in je hoofd te blijven zitten.

Verder is er weinig wat dit boek op topniveau brengt. Het is fijn dat het spannend is en makkelijk wegleest, maar inspirerend proza is het zeker niet. Ik houd er persoonlijk erg van als een boek qua schrijfstijl op zich al inspirerend is. Dat maakt dat het plot al meer gewaardeerd wordt, al is het nog zo slecht. Helaas is Simone's schrijfstijl wat alledaags en 'makkelijk'. Voor het grote publiek is dit denk ik zeker niet verkeerd. Waarschijnlijk draagt dit bij aan het winnen van de NS Publieksprijs; dat is over het algemeen toch op het grote publiek gericht. Helaas is het grote publiek in Nederland geen 'raslezer' en kiest graag weinig inspirerende boekjes die slechts enigzins tot de verbeelding spreken.

Al met al een wisselende mening over dit boek. Aan de ene kant ben ik onder de indruk dor de mooi uitgewerkte hoofdpersoon Nathalie en de onverwachte wendingen die in het plot zijn aangebracht, maar aan de andere kant valt om te beginnen de schrijfstijl mij tegen. Ook de rest van de personages zijn niet bijzonder diepgaand. Toch ben ik blij dat ik dit boek heb gelezen; weer een ervaring rijker! Hij krijgt van mij drie sterren.

Een echte "Simone van der Vlugt", je denkt te weten hoe het verhaal in elkaar zit en dan blijkt het toch weer geheel anders te zijn. Heerlijk, het verhaal blijft tot het einde boeien. Kortom: boek pakken en niet meer wegleggen voordat het uit is..........en dan balen dat je het alweer uit hebt....

Mijn eerste boek van deze auteur, maar gezien de lovende recensies had ik veel meer verwacht. Het begint spannend en prikkelt je aanvankelijk om verder te lezen. Het laatste kwart echter heb ik met tegenzin gelezen. Toch volgehouden, om te weten hoe de plot in mekaar zit. Helaas, een zwak en teleurstellend plot. Het karakter van Natalie is ongeloofwaardig (zorgzaam naar een baby, maar wel gewoon terugkerend naar een huis met een rottend lijk waar ze zelf de oorzaak van is...). Irritant is de vele bladvulling: veel irrelevante uitweidingen, louter om volume te maken. Misschien houden vrouwelijke lezers van dit soort breedsprakerigheid, maar mijn ding is het niet. Het boek is niet in balans: kleine, onbelangrijke zaken worden uitgekauwd, terwijl andere zaken die wel ter zake zijn in 1-2 zinnen worden afgedaan. Van zo'n gevierd schrijver had ik veel meer verwacht.
Nog zwaar onder het niveau van bijv. een Val McDermid (bijv. Tony Hill serie); dat zijn boeken met een doordacht plot!

Ik ben op de helft van het boek en heb geen zin om verder te lezen. Na het stukje waarin Nathalie in de trein naar de wc gaat, op de voet gevolgd door haar ex, en behalve de baby ook nog haar tassen meeneemt in het kleine wc hokje, waar ze schuilt totdat ze het eerstvolgende station bereiken, waar ze hoopt te ontsnappen aan haar ex, en het haar ook nog lukt om de wc deur dicht te houden terwijl de conducteur 8 minuten voordat ze het station bereiken op de deur bonst en de deur open probeert te krijgen, wat onvoorstelbaar genoeg niet lukt, geef ik het op. Deze scene na een aantal andere onrealistische voorvallen, motiveren mij niet om door te lezen, terwijl dit boek toch een goede recentie heeft gekregen en zelfs de NS publieksprijs heeft gewonnen! Misschien moet ik dit boek toch nog een kans geven. Want, de plot schijnt sterk te zijn. Ik heb er een hard hoofd in.

Boek leest makkelijk weg. Soms ongeloofwaardig. Zeker geen literaire thriller. Wel onverwachte wendingen. Heb 't boek meteen doorverkocht. Kan niet tippen aan De Reünie.

Ben normaal niet iemand die de Nederlandse auteurs leest, maar heb het boek gekregen dus toch maar aan begonnen. Je zit meteen in het verhaal en het is zo geschreven dat je toch wel nieuwsgierig bent na de afloop. Het boek haalt het niet bij de Scandinavische thrillers maar voor een zondagmiddag in de tuin kun je het wel lezen.
Het boek heeft 2 verhaallijnen waarbij de 1e over Nathalie gaat die op de vlucht is voor haar gewelddadige ex-vriend. Het kost haar bijzonder veel capriolen om uit zijn handen te blijven. Door de moord op haar vriendin wil de politie haar ook graag spreken maar ze blijft op de vlucht.
De 2e verhaallijn gaat over Julia die rechercheur is bij de politie en een toevallige ontmoeting heeft met Nathalie. Doordat Nathalie een andere identiteit heeft aangenomen heeft Julia geen idee met wie ze te maken heeft. Maar als de ex van Nathalie op duikt en gearresteerd wordt komt de waarheid boven tafel.

De manier waarop de hoofdrolspelers Nathalie en Julia elkaar tegenkomen vind ik wel heel toevallig. Ook verder in het verhaal hangt het aan elkaar van toevalligheden. Het verhaal leest te makkelijk weg, simpel geschreven en nergens spannend.

Het boek begint goed, je hoopt iedere keer op een stukje extra spanning, dat bleef uit. het verhaal blijft op 1 lijn, vluchten uit de handen van een crimineel. Dat herhaalt zich op verschillende manieren. Tot slot, ik zal het niet verklappen, maar vond het stijl hebben.