Orphan X 3 - De rekruut

[RECENSIE] De rekruut van Gregg Hurwitz

++ Ze toonde hem een foto van de plaats delict, waarop een man zonder achterhoofd op een ondergelopen plein lag ++

Oorspronkelijke titel: Hellbent
ISBN: 978 94 005 0883 5
Uitgegeven door: A.W. Bruna
Pagina’s: 416
Beoordeling: 3,0 sterren

Na een aantal standalones met wisselend succes, vond de Amerikaanse auteur Gregg Hurwitz dat ook voor hem de tijd rijp was voor een vast personage. Maar zelfs zijn creatieve brein moet overuren maken om met een originele protagonist te komen die door lezers in hun hart wordt gesloten. Orphan X was de teamnaam die Evan Smoak van Jack Johns als opgroeiende kansloze straatjongen mee heeft gekregen. Een geheimgehouden proef om, vanuit de Amerikaanse overheid, projectmatig een sterk team agenten op te leiden, mislukte en besloten werd dat alle deelnemers geëlimineerd moesten worden. Maar Smoak weet aan dit plan te ontkomen, groeit op en besluit zijn leven in dienst te stellen van burgers die, buiten hun schuld, in gevaarlijke situaties terecht zijn gekomen. Als deze hulpbehoevende burgers hem zoeken, doen ze dat op naam van de Nowhere Man.
Maar Charles Van Sciver krijgt vanuit het hoogste niveau uit het Amerikaanse machtscentrum opdracht de meest risicovolle Orphan op te ruimen. En dat is Orphan X, alias Evan Smoak en Sciver gebruikt Jack Johns om hem op te sporen….

De verhalenreeks rond Orphan X dendert in dit derde deel onverminderd voort. Zoals bij de Orphan-fans bekend is, heeft Evan Smoak zich een grote vaardigheid eigen gemaakt waar het zichzelf onvindbaar maken betreft. Opdrachtnemer Scriver moet alles uit de kast halen om Smoak in een val te laten lopen maar lukken wil dat niet erg. Johns laat Smoak een erfernis na, hij moet op zoek naar een pakket en als het gevonden is, er ook zorg voor dragen. Het pakket ziet er echter anders uit dan hij dacht, het betreft de 16-jarige recalcitrante Joey Morales te zijn, die naast een lastpost ook een begenadigd IT-deskundige is. Na de nodige twijfel besluit Smoal Joey als teamlid in te lijven en daarmee wordt het tweekoppig die besluiten de dreiging van Sciver te gaan bestrijden en tevens Jack Johns te wreken.

De Orphans zijn destijds getraind om als huurmoordenaar te functioneren. In dit deel wordt dat door Hurwitz meerdere malen in het verhaal verweven waardoor het feitelijk meer een actiethriller wordt. Het motto luidt nog steeds: ‘doden of gedood worden’ en dat blijkt door meerdere personages eenvoudig in de praktijk gebracht te worden. Omdat beide partijen zich niet makkelijk laten vangen wordt het een grote jachtpartij waarin de rol van jager en prooi meerdere malen wisselt. Concluderend kan na dit derde deel worden gesteld dat de verhaallijnen niet uniek en origineel zijn. Ook met de tussendoortjes van Smoak als hij optreedt als Nowhere Man lukt het niet echt daar een ommekeer in te bewerkstelligen.
Hoewel Warner Bros voor Orphan X de filmrechten heeft gekocht, lijkt de serie na dit derde deel een beetje te stoeien met de ‘hoe nu verder’-vraag.
Het zal Hurwitz zelf zijn die daar een antwoord op moet kunnen geven dus het wordt afwachten of er nog een vervolg verschijnt die het geheel een beetje opzweept. Want dat is hard nodig omdat aan de verwachting nauwelijks wordt voldaan. Dus krijgt De rekruut de kwalificatie ‘goed voor de liefhebber’ maar niet meer.

Eindoordeel: 3,0 sterren

Spanning: 3 sterren
Plot: 4 sterren
Leesplezier: 3 sterren
Schrijfstijl: 4 sterren
Originaliteit: 2 sterren
Psychologie: 3 sterren

Meeslepend boek waarin je blijft lezen

Evan Smoak zat in een speciaal en geheim programma van de overheid, opgeleid om vuile zaakjes op te lossen. Hij is er ondertussen uit gestapt en is een orphan en helpt nu op zijn manier mensen die zo diep in de narigheid zitten dat ze geen uitweg meer zien. Ze mogen hem bellen, hij helpt ze gratis en voor niets en in ruil moeten ze hem beloven wanneer ze iemand kennen die ook geen uitweg meer zien, dat ze die zijn telefoonnummer geven. Tussen deze zaken in, probeert hij als gewone mens te leven in een appartement dat hij wel een beetje naar zijn behoefte heeft aangepast. Zijn flat beslaat meerdere verdiepingen, heeft speciaal glas, heeft een muur waar hij zijn eigen kruiden kweekt en de flat is kraaknet.
Deze keer krijgt hij telefoon van de man die hem opgeleid heeft. Jack, die als een vader voor hem was is in nood. Hij hoort het einde van de man en zweert wraak te nemen.
Uiteraard kan je niet uit een geheim programma stappen, zo werkt het niet. Er wordt nu jacht gemaakt op alle orphans die eruit gestapt zijn, en hij is niet alleen.
Voor het eerst in deze reeks in Evan Smoak een beetje een gewoon mens, al is hij daar zelf ook niet aan gewend. Hij moet samenwerken met een puber, maar heeft geen idee hoe hij met haar om moet gaan want kan zelfs niet met zijn eigen leven vergelijken. In de flat woont dan ook nog een vrouw die wel iets voor hem voelt en hij probeert wel iets dat op een relatie lijkt op te bouwen, maar hij kan het niet, het is hem allemaal vreemd. Laat hem een gebouw met tien vijanden binnengaan en hij voelt zich prima, maar zodra hij moet gaan eten bij die vrouw moet hij heel de tijd nadenken wat hij zou moeten voelen of zeggen. Laat hem uitleg geven over een aanval en hij kan het zonder na te denken, maar wanneer hij een gewone conversatie aan tafel moet voeren met een vrouw of met een tiener, dan klapt hij dicht.
Aandoenlijk om te lezen hoe zo'n stoere man toch zo'n klein hartje kan hebben.

De cover van De rekruut past zowel wel als niet bij de twee eerdere delen van de serie. Waar bij de eerste 2 naast een afbeelding van een man op de cover ook altijd een grote X zichtbaar, ontbreekt deze laatste op het derde boek. Toch trekt het boek de aandacht met zijn afbeelding en kleursetting. Dit derde deel is volgens Hurwitz het meest persoonlijke deel rondom zijn hoofdpersonage Evan Smoak en dat kan zonder enige moeite onderschreven worden. Eén van de belangrijkste karaktereigenschappen van Smoak is zijn medemenselijkheid, die juist wat haaks lijkt te staan op de uitoefening van zijn vak. Het is Hurwitz goed gelegd om juist die kant van Evan uit te lichten en hem stil te laten staan en te laten worstelen met allerlei gevoelens die hij niet eerder ervaarde, terwijl zijn andere, stoere, kant ook continu aangesproken wordt. Eén van de personages die Hurwitz introduceert is de jonge Joey en deze weet hij zeer herkenbaar neer te zetten, met bij de leeftijd passende gedragingen. Iemand om in je hart te sluiten en onder je hoede te nemen.
Een van de dingen die verwacht bij een boek van Hurwitz in de serie rondom Evan Smoak is goed uitgewerkte actiescenes. En waar Hurwitz bij De Nergensman nog wel eens uit de bocht wilde vliegen en de grenzen van geloofwaardigheid opzocht is dat in De Rekruut zeker niet het geval. En juist dat maakt dat dit boek prettig wegleest. Het blijft geloofwaardig terwijl de spanning hand over hand toeneemt en je je blijft afvragen hoe het uiteindelijk zal aflopen. Weet Smoak alles tot een goed einde te brengen? Er zijn wel wat voorspelbare momenten in dit plot, maar geen moment gaan deze ten koste van de spanning, die ditmaal niet alleen in de actiemomenten zit maar ook in de ontwikkeling van Smoak en de onderlinge verhoudingen tussen de personages.

Weer spannend boek uit de serie.

De eerste boeken van Gregg Hurwitz waren spannend en tamelijk origineel, alhoewel typisch Amerikaans en gebaseerd op boeken van Robert Ludlum. Helaas ontaardt dit verhaal in een heldenverhaal voor jongens: té fantastisch en té onwaarschijnlijk. Jammer; ik vrees dat dit het einde is van Orphan X, maar misschien komt er een Q?

Ik hou van de boeken van Gregg Hurwitz maar ik kan je alvast verklappen dat ik ‘De rekruut’ echt het beste boek in de serie is. Evan Smoak werd in de vorige twee boeken al steeds menselijker, maar in dit boek is dat al helemaal het geval. Je merkt duidelijk dat hij van moordmachine en geheim agent naar een persoon met gevoelens gaat. Dat is voor hem een hele les, maar dat maakte het voor mij, naast alle actie, toch echt wel asl een nog toffer boek dan de vorige twee in de Orphan X serie.

Waar je in de vorige boeken echt meer las over Evan’s klussen als de Nowhere Man, is dit boek echt gefocust op zijn leven als Orphan X. Er zitten wat onthullingen in over hem, maar ook over de achtergrond van het Orphan programma met één hele duidelijke onthulling waar ik echt niets over zal verklappen. Natuurlijk zit er ook in dit boek een flinke dosis actie en moord, maar de menselijke toon overheerst toch echt wel.

Aan het einde moest ik zeker weten een traantje wegpinken en toen ik deze recensie ging schrijven, vroeg ik me af of er nog een deel komt. Op de site van Gregg Hurwitz staat niets vermeld en op zich is dat ook wel logisch, want er zit een vrij duidelijk einde in dit boek. Maar dat neemt niet weg dat ik zelf nog helemaal niet klaar was om afscheid te nemen van Evan Smoak. Ik wil meer van hem weten en zou echt nog wel willen weten hoe het hem in de toekomst vergaat. Ik weet niet of ik dat zelf moet gaan invullen of dat Gregg Hurwitz uiteindelijk misschien nog plannen heeft voor een vervolg (op welke manier dan ook….), maar voor nu is dit het einde.

En dat vind ik jammer! Ik heb zo onwijs genoten van deze serie. De eerste twee boeken (Orphan X en de Nergensman) kregen van mij al vier sterren, dus het is geen verrassing dat dit boek vijf sterren krijgt. Als je van Jack Reacher en The Bourne boeken houdt, dan is deze serie echt een aanrader.

‘De rekruut’ van Gregg Hurwitz is als afsluitend deel van de Orphan X serie de beste in het rijtje. Er zit genoeg actie in om het spannend te houden, maar Evan Smoak wordt ook een flink stuk menselijker en dat maakt het helemaal tof om te lezen. Ik ga Evan Smoak missen!

Goed en spannend boek.

Leest makkelijk weg en is erg spannend.

Het derde deel in de serie en vanaf de eerste regels al weer spannend. De orphan familie wordt uitgebreid en bied weer ruimte om naar deel 4 te gaan. Echt een boek dat je niet wilt doorlezen omdat het dan uit is maar je toch doet