Otmars zonen

Vol goede moed begonnen. Voorgaande boek van Buwalda erg goed. Ben in Otmars Zonen tot hoofdstuk 95 gekomen en toen wist ik het wel. Ik kon het niet opbrengen het boek uit te lezen. Wellicht dat ik de diepere lagen heb gemist, maar ik vond het als 72-jarige, met nog een hele bucketlist aan te lezen boeken, zonde van mijn tijd.

Ik ben tot pagina 150 gekomen en stop er mee. Het is me allemaal te gemaakt, te doordacht, teveel nadruk op proberen interessante diep doordachte zinnen te schrijven. Ik heb geen moment in het boek kunnen komen omdat het "te bedacht" is. Teleurgesteld en begrijp werkelijk het gejubel in de recensies niet.

Het boek roept gemengde gevoelens op. Ook gezien de recensies van bol.com. Het lijkt of je het boek geweldig vindt, of ronduit slecht.
Ik heb het boek wel uit gelezen, maar vroeg mijzelf soms af wat ik nou aan het lezen was. Lange hoofdstukken over oordopjes, sex en sm. Ook de zinnen zijn soms volstrekte onzin en onleesbaar.Recensies van kranten schreven al dat hij soms volledig uit de bocht vliegt. Er gebeurd niet veel in het boek, ook wel weer knap om 607 bladzijdes op deze manier vol te schrijven. Soms viel het boek wel weer mee, dan waren er weer hoofdstukken die wel goed te lezen waren. Ik troost mij met de gedachte dat dit eerste boek nodig was voor de setting voor de andere 2 boeken. Anders vrees ik dat veel mensen zullen gaan afhaken bij deel 2.

Geschreven bij Otmars zonen

Onduidelijke verhaallijn. Waar gaat het eigenlijk over? Onduidelijk. Warrig Zelfverheerlijking van de schrijver? Zie mij goed zijn!

Moeilijk in te komen
Onnodig gedetailleerd
Verhaal komt totaal niet op gang
Bonita Avenue 2x met veel plezier gelezen, Otmars zonen stelt helaas erg teleur.
Omdat ik het de schrijver gunde dwong ik mezelf het boek uit te lezen maar werkelijk op elke pagina dwaalden mijn gedachten af, dit verhaal gaat werkelijk nergens over, het pakt gewoon niet helaas..

Mag dit eigenlijk wel kwalificeren als literatuur? Buwalda schrijft in een lelijke, conversationele stijl waarbij bijna elke zin doorspekt is met onnodige details, flauwe ironische of humoristisch bedoelde tussenwerpsels, irritante opsmuk. Wat een verspilling van talent. En een verspilling van mijn tijd; ik ben al na een hoofdstuk gestopt met lezen.

Geschreven bij Otmars zonen

Zoals Theo Maassen zei: 'een beetje een vieze ouwe mannenboek'. Iets te veel sperma en sm.
Verhaal gaat alle kanten op. Niet duidelijk over wie het in een volgend hoofdstuk gaat.
Wollig taalgebruik. Lange zinnen die ik nog een keer moet lezen, niet omdat ze mooi zijn, maar omdat ik de draad kwijt ben geraakt. Grammaticaal ook niet sterk. En wat een gekoketteer ook met kennis.
Begrijp de hype totaal niet. Zijn van Nieuwkerk en het boekenpanel van DWDD betaald om het boek te promoten?
Moesten we hier nu 9 jaar op wachten? Er volgen nog 2 delen..... Ik haak af.

Een deel van het verhaal is boeiend en pakt echt, maar dan komen er ook stukken die echt te langdradig zijn en dan is de spanning weer weg. Het deel over Tromp en het meisje Isabelle is ronduit langdradig en voegt wat mij betreft niks toe aan het verhaal. Wat mij ook stoorde was de overdreven aandacht voor de mannelijke seksualiteit en dat maakt het boek er ook niet beter op.

Geschreven bij Otmars zonen

Schitterend proza met waarheidsgelijke fantasie.

Slechts 1 ster voor de nieuwe Buwalda. Ook ik ben gestopt en wel na bladzijde 229, dus wel mijn best gedaan. Er was feitelijk nog heel weinig gebeurd ondanks een aantal interessants flashbacks. Door de trage vertel trant is het boek niet prettig te lezen. De gebruikt metaforen zijn gezocht. Een groot bezwaar is dat het lastig is te ondervinden wanneer van het heden naar het verleden wordt gesprongen. Het was duidelijker geweest als hiervoor steeds een nieuwe alinea was gebruikt. Wat ik tevens een bezwaar vind is het grote lettertype waardoor het een dik boek (lees prijs) is geworden. Dit boek is gehyped in de media (vooral DWDD) waardoor je als lezer naar de boekhandel wordt gezogen. Jammer want ik had me veel meer voorgesteld. Wellicht dat ik een dezer dagen toch de moed kan vinden om het verhaal weer op te pakken. Maar met zoveel interessante en nog ongelezen boeken op mijn nachtkastje twijfel ik hier echter sterk aan.