Over het spoor Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers. literaire thriller

Geschreven bij Over het spoor

Bij aanvang van het boek vond ik het best wel goed. Een leuke, maar vooral goede schrijfstijl liet toe om rap in het verhaal te komen. Wat op de achterflap werd vermeld, voelde ik stilaan het verhaal binnensluipen.
De eerste 8 hoofdstukken bleef ik erin geloven en wou ik het verder nog een kans geven, alhoewel daar al zeer duidelijk het gemis van een thriller merkbaar was. De kracht van het boek wat ik voelde in het begin leek te smelten als sneeuw voor de zon. Er is weinig dialoog, maar dit stoorde mij echt niet wel hier en daar het mis plaatsen van leestekens. Dit boek wordt onder de noemer "psychologische thrillers" gecategoriseerd, maar het thrillergehalte is echt wel zoek in het boek. Het psychologische herkende ik wel, maar bleek uiteindelijk niet sterk genoeg te zijn en verdween het met mondjesmaat.

De personages heeft ze, naar mijn gevoel, goed uitgediept. Wel vond ik het een beetje een gemiste kans door het verhaal van de ouders, alsook hun gemoedstoestand bij vrijlating van de schuldigen, nauwelijks aan bod te hebben gebracht. Precies of zij telden in het verhaal niet mee.

Voor mij is het verhaal niet echt realistisch, waardoor het mij minder en minder boeide om verder te lezen. Het slot zag je mijlenver aankomen en volgens mij heeft Eva Keuris daar nog tal van pagina's willen aanbreien die geen meerwaarde brachten.

Wat ik zeker ook wil meegeven, is dat ze een goede schrijfstijl heeft, waardoor het wel vlot leest, maar er is nog een beetje werk om het verhaal boeiend te houden. Wellicht zal ze in haar boeken verder meegroeien wat betekent dat dit als debuut wel in orde is.

Geschreven bij Over het spoor

Stella heeft ambities om een boek te schrijven en zo haar naam te vestigen als auteur. Ze heeft wel wat boeken geschreven maar altijd als ghostwriter, dus zonder haar naam op de cover. Stella is al jaren gefascineerd door de moord op Jordi de Wit, een tienjarige knul die voor het laatst werd gezien toen hij buiten speelde en vervolgens al heel snel dood werd gevonden. Door buurtbewoners is Jordi die dag in het gezelschap gezien van drie opgeschoten jongens, Ingmar, Remie en Julian. De aanwijzingen zijn zelfs zo dat de jongens schuldig worden bevonden aan de moord op Jordi. De drie verdwijnen uit het straatbeeld en uit elkaars leven. Maar al die tijd vreet er bij Stella iets, ergens klopt er iets niet. Ze hoopt daar ooit nog achter te komen.

Zeven jaar later wordt Stella benaderd om het ware verhaal achter de trieste dood van Jordi te schrijven. Het is Ingmar van Amerongen die haar vraagt om zijn verhaal te verwerken in een boek om zo zijn naam te zuiveren. Want Ingmar is stellig, ze zijn onterecht veroordeeld. Vanaf het moment dat Ingmar en Stella kennis maken verplaatst Stella’s fascinatie voor het echte verhaal zich ook naar de persoon Ingmar. Stella is gecharmeerd van hem, hij is knap en voorkomend, open maar ook mysterieus genoeg om intrigerend te zijn. Het is niet tegen te houden, Stella valt voor Ingmar. Toch is ze nog steeds voornemens haar opdracht te voltooien en het boek te schrijven, ondanks haar gevoelens. Heel punctueel en gedreven gaat ze zowel met Ingmar als zijn familie maar ook met andere betrokkenen in gesprek. Haar uitvoerige aantekeningen en intense betrokkenheid zorgen dat het verhaal vorm krijgt maar het blijft in het duister tasten hoe de vork nu écht in de steel zit. Is haar blik vertroebeld door haar gevoelens, is ze wel in staat om objectief te blijven?

Vanaf het begin intrigeert het verhaal mateloos. Je hebt te maken met een gruwelijk verhaal waar ook nog eens de suggestie wordt gewekt dat er sprake is van een gerechtelijke dwaling t.a.v. de drie jongens. Aan Stella om jou als lezer uit je lijden te verlossen. Keuris heeft voor een schrijfstijl gekozen waarvan de vertelwijze doet vermoeden dat je een proces-verbaal leest. Afstandelijk en vrijwel zonder emotie lees je Stella’s bevindingen. Terwijl het verhaal in de basis toch echt wel heel emotioneel is, het gaat tenslotte om een moord op een tienjarig knulletje en alles wat daarbij komt kijken. Als het de insteek is geweest om op ‘rapportage-wijze’ vanuit de auteur een objectief verslag te schrijven, dan is dat absoluut gelukt. Maar dat sluit niet aan bij wat je inhoudelijk leest, er is namelijk wel degelijk sprake van gevoelens en heftige emoties. De aantekeningen van Stella zijn uitvoerig en gedetailleerd en dat trekt door in de vertelling door Keuris, soms wat te langdradig en Stella valt, wellicht daardoor, ook geregeld in herhaling. Door het gebrek aan dialoog krijg je nauwelijks contact met de personages en blijft alles een beetje op de vlakte, ook qua spanning. En dat is jammer want Keuris heeft wel een aantal mooie en sterke thema’s te pakken in dit verhaal. Denk aan vriendschap, trauma’s en verdriet maar ook aan het aangetipte klassenverschil tussen de jongens Remi, Ingmar en Julian. Iets meer verdieping daar en het was zoveel sterker naar voren gekomen én was er meer binding met de personages geweest. Bij Julian is er wel die aanzet en dat is dan weer vreemd omdat het verhaal eigenlijk over Ingmar gaat. Remi komt nauwelijks aan bod, het is niet in balans.

De gekozen vertelvorm is vernieuwend. Het is niet erg dat een verhaal niet bol staat van de spanning maar zoals gezegd, dit leest als een rapportage en niet als een thriller. Het moet worden gezegd dat Keuris, ondanks bovengenoemde zaken, toch blijvend heeft weten te intrigeren. Je proeft duidelijk dat er een geoefende pen aan het werk is geweest. Vooral het rondmaken van het verhaal is gewoon heel goed gedaan. Maar het gevoel blijft dat er meer in had gezeten.

Geschreven bij Over het spoor

Over het Spoor verteld het verhaal over drie voor moord veroordeelde jongens, zijn ze terecht achter de tralies beland of was het toch een gerechtelijke dwaling. Eva Keuris, neemt je in Over het Spoor, mee door de ogen van ghostwriter Stella, die de opdracht gekregen heeft om een boek te schrijven over één van de drie jongen. Langzaam raakt Stella verstrikt in de levens van de drie nog steeds jonge mannen. Zijn ze echte onschuldig of is het toch allemaal niet wat het lijkt?
Meer ga ik niet over het plot verklappen, behalve dat het een een boek is dat uitnodigt om door te lezen. Een onverklaarbare onderhuidse spanning, die je grijpt als lezer, ook de vergelijkingen met bestaande strafzaken en de psychologische feiten maken het een interessant boek.

Geschreven bij Over het spoor

Al zolang ze het zich kan herinneren schrijft Eva Keuris, dus volgens haar is er geen specifieke reden waarom ze hiermee begonnen is. In 2005 rondde ze de opleiding Writing for Performance aan de HKU af en tijdens deze studie werkte ze als eindredacteur en dialoogschrijver voor de soap Onderweg naar Morgen. Momenteel schrijft ze voor een aantal andere televisieseries en toneel. De thriller Over het spoor is haar debuut als schrijfster. Aanvankelijk kreeg ze echter het idee om een true crime-boek over een fictieve moordzaak te schrijven, maar bedacht het personage Stella, waarna zich het verhaal begon te vormen.

Op een donderdag in augustus wordt de tienjarige Jordi de Wit door zijn moeder als vermist opgegeven. Zijn naam verschijnt op de politietelex en het is bijna middernacht als een agent een lichaam in een vijver in een natuurgebied ziet drijven. Dit is op zo’n anderhalve kilometer van de speelplaats waar Jordi voor het laatst is gezien. Al snel blijkt dat hij niet in het water is gevallen. Vlak na de moord worden drie jongens gearresteerd. Zij waren de laatsten die hem gezien hebben. Ghostwriter Stella wil op verzoek van Ingmar, een van de drie jongens, een boek schrijven waarin zijn onschuld bewezen wordt. Stella gaat echter steeds meer twijfelen en wil weten wat er werkelijk gebeurd is.

Over het spoor begint met een wat langdradige opsomming over een naam die je bij je geboorte meekrijgt. Wat daar het nut van is, wordt pas aan het eind van het verhaal duidelijk. Verder is het aanvankelijk ook alleen maar een opsomming van feiten, maar het komt er in wezen op neer dat het een inleiding van het eigenlijke verhaal is. Een verhaal waarin spanning niet de boventoon voert, maar wel intrigerend is. Het laat je nadenken over wat er werkelijk gebeurd kan zijn. Daar komt, ondanks dat het geen honderd procent verrassing is, in de ontknoping uitsluitsel over. Tot die ontknoping heeft het verhaal een enkele verrassende wending.

De opzet die Keuris bedacht heeft is zeker niet onaardig. Het komt er min of meer op neer dat het een verhaal (Stella die een boek schrijft) binnen een verhaal (het relaas van de drie jongens) is. Het is geschreven in een beeldende en vlotte schrijfstijl met realistische dialogen. Dat is niet zo vreemd voor iemand die ook voor televisieseries schrijft. Ze kent het klappen van de zweep en daar heeft ze, uiteraard terecht en vanzelfsprekend, handig gebruik van gemaakt.

Het verhaal heeft wel enkele minimale situaties die enigszins voorspelbaar zijn, maar toch zijn er ook situaties dat de lezer niet meer weet waar het verhaal naartoe gaat. Op die momenten weet de auteur je op het verkeerde been te zetten. Hoewel het verhaal je wel bezig kan blijven houden, heeft het boek meer weg van een spannende roman dan van een thriller. Dat neemt niet weg dat het vakkundig geschreven is en dat maakt Over het spoor een zeer verdienstelijk debuut.

Geschreven bij Over het spoor

Het boek Over het spoor valt onder de noemer 'psychologische thriller'. En er werden wat spelletjes gespeeld met mijn hoofd. De vele vragen die aan het eind worden beantwoord, maken het verhaal spannend tot de laatste pagina.

De personages worden uitgebreid besproken en de beschrijvingen zijn tot in de puntjes uitgewerkt. Stella is de hoofdpersoon. Zij besluit uit fascinatie voor de zaak een boek te schrijven over Ingmar. Je leert Stella goed kennen. Het wordt een vriendin van je. Soms wordt er afgedwaald van het hoofdverhaal en raak je op een zijspoor.

De verschillende delen van het verhaal (stukken van het boek van Stella afgewisseld met de avonturen van Stella) houden de snelheid in het boek. Je vraagt af: "wat is er gebeurd die avond? Zijn ze onschuldig?" Je wilt doorlezen tot het einde van het boek. De verwijzingen naar 'echte zaken' maken het verhaal rond.

Geschreven bij Over het spoor

Stella raakt raakt gemotiveerd om een boek te schrijven over de ware toedracht van de moord op het jongetje Jordi de Wit in Hilversum. Drie puber jongens, Ingmar, Julian en Remi, zijn voor deze moord veroordeeld en hebben hun celstraf uitgezeten. Stella is ervan overtuigd dat ze onterecht in de gevangenis zijn beland. Ze wil contact leggen met de drie jongens en de nabestaanden van het slachtoffer om zich een duidelijk beeld van de zaak te vormen om er vervolgens een boek over te gaan schrijven. Ze raakt verliefd op Ingmar en dit maakt het er niet makkelijk op om objectief te blijven. Stukje bij beetje komt ze de waarheid op het spoor.

Het verhaal is zeer realistisch geschreven. Zo nu en dan wordt terugverwezen naar recente verdwijningen en moorden die in het echt hebben plaatsgevonden. Of het verhaal in dit boek ook echt heeft plaatsgevonden is mij onbekend maar het zou heel goed kunnen. Dit is dus echt een perfect pluspunt van dit boek.
Een vlotte en soepele schrijfstijl maken dat het geheel makkelijk weg leest. Je beleeft het verhaal door de ogen van Stella. Mooi beschreven is wat haar motiveert en hoe ze research doet voor haar boek.
De personages zijn prima uitgewerkt. Het milieu waar ze vandaan komen, hun jeugd en het karakter geven een duidelijk beeld van de personen.
Een perfecte literaire thriller met diepgang.

Geschreven bij Over het spoor

“Het verhaal van één iemand is nooit de waarheid. Dat weet jij net zo goed als ik.“

De tienjarige Jordi de Wit raakt op donderdag 21 augustus vermist en wordt later die dag dood aangetroffen in een vijver in het natuurgebied tussen Hilversum en Bussum. Jordi werd het laatst gezien op een speelplaats anderhalve kilometer verderop samen met drie puberjongens. Het is al snel duidelijk dat Jordi vermoord is en de puberjongens zijn de hoofdverdachten. De jongens worden opgepakt. Als ze jaren later na hun gevangenisstraf vrijkomen, besluit Stella Lammers als ghostwriter een boek te schrijven over de meest charismatische, hoogopgeleide van het stel: Ingmar. Stella is gefascineerd door de zaak en twijfelt aan de schuld van de jongens. Voor Ingmar is dit een kans om zijn onschuld te bewijzen en zijn aanzien te verbeteren.

Vanuit het perspectief van Stella, in de eerste persoon, wordt Over het spoor verteld. Hoofdstuk 1 is een kleine kennismaking met Stella. Hoofdstuk 2 verteld over Jordi al komen we daar nog niet te weten wat er nu precies gebeurd is. Hierna start het verhaal in september 2015 waar Stella voor het eerst Ingmar ontmoet. Ingmar is dan bijna 26 jaar. Om een goed beeld te kunnen krijgen gaat Stella later ook met de andere jongens praten en wat opvalt is het grote verschil tussen deze jongens. Ingmar, rijke ouders, beschermd opgevoed en daar tegenover Julian en Remi, die allebei al als puber behoorlijk wat te verstouwen hadden. En alle jongens dragen nu een verleden met zich meer, maar niet ieder van hun ervaart dit als een last. Julian wel, terwijl Remi gewoon verder gaat met zijn leven en alles achter zich laat.

“Ergenis en medelijden liggen dicht bij elkaar. Het is verschrikkelijk Julian zo te zien, wanhopig, uitzichtloos.“
Keuris schetst een uiterst nauwkeurig beeld van de personages en laat ieder van de jongens hun verhaal vertellen. Alleen, vertellen ze wel alles? En Ingmar, die toch op bepaalde momenten zeer gesloten is, wat gaat er nu precies allemaal in hem om? Als schrijver is het belangrijk dat Stella objectief blijft maar naarmate ze dichter bij de psyche van de jongens komt, gaat die objectiviteit dan misschien niet wat wankel te worden? En hoewel het verhaal eigenlijk om Ingmar draait, krijgt Julian een heel groot aandeel in het verhaal.

Over het spoor laat overtuiging zien, maar ook veel twijfels. Is hier nu sprake van schuld of niet? Wat is de waarheid? Is hier nu sprake van een rechterlijke dwaling of niet. Keuris daagt de lezer uit zijn of haar eigen oordeel te vormen en in de psyche van de personages te duiken. Ze laat je het verhaal van verschillende kanten bekijken waardoor er regelmatig verwarring ontstaat. En op het moment dat je echt niet meer weet, geeft ze de waarheid vrij.

Een echte thriller vind ik Over het spoor niet. Het doet meer denken aan een waargebeurd verhaal waar een schrijfster jaren later het fijne van wil weten en hierin duikt. Haar fascinatie brengt haar alleen verder dan de schuldvraag en het boek heeft dan ook een hoog psychologisch gehalte. Keuris is scenarioschrijver en ik zie hier wel een kleine invloed hiervan terug in dit boek. Over het spoor is misschien in mijn ogen geen thriller maar wel een boek dat boeit van begin tot eind. Het zou een mooi script voor een telefilm kunnen zijn…

Geschreven bij Over het spoor

Stella Lammers wil heel graag een boek schrijven over de verdachten van de moord op een 10-jarig jongetje.
Ingmar, Julian en Remi zijn 7 jaar geleden veroordeeld en hebben hun straf uitgezeten.
Stella heeft het gevoel dat er sprake is van een gerechtelijke dwaling en dat de destijds 17 en 18 jarige jongens niet schuldig zijn.
Ze zoekt contact met de jongens, maar wordt verliefd op Ingmar. Zijn zij onschuldig? Dat is de grote vraag.
En wie en waarom is de moord dan gepleegd?
Eva Keuris weet de lezer het verhaal in te trekken door haar eenvoudige schrijfstijl. De lezer heeft het gevoel aanwezig te zijn in het verhaal. Mooie dialogen. De personages zijn goed uitgewerkt. Het is goed merkbaar dat er voorstudie gedaan is door Eva naar verstoorde karakters.
De dialogen worden afgewisseld met notities die de hoofdpersoon Stella maakt voor haar boek.
Zodoende krijgt de lezer inzage in de gedachtengang van Stella. Naarmate het boek vordert bekruipt de lezer het nare gevoel dat er iets te gebeuren staat.
Boeiend tot het eind. Mooi psychologisch boek.

Geschreven bij Over het spoor

Over het spoor, het debuut van scenarioschrijfster Eva Keuris, is vlot geschreven,
met personages die werkelijk tot leven komen. Hoofdpersoon is dertiger Stella,
gohstwriter en gefascineerd door de moord op de elfjarige Jordi de Wit in 2008,
zeven jaar geleden. Zijn de indertijd veroordeelde tieners Ingmar, Remi en Julian
daadwerkelijk schuldig of is er sprake van een gerechtelijke dwaling?

De zoektocht van Stella naar het werkelijke verhaal dat ze wil vertellen, brengt
haar naar Hilversum. Niet alleen de stad waar de inmiddels vrijgekomen jongens hun
leven weer proberen op te pakken, maar ook waar Stella's vader na de scheiding van
haar moeder met zijn nieuwe gezin is gaan wonen. We lezen over Stella's ontmoetingen
met de jongens en hun familie en zijn deelgenoot van haar struggle in te passen in
het gezin van haar vader, bij wie ze gedurende het schrijven van haar boek intrekt.

Keuris kiest ervoor het ik-perspectief van Stella af te wisselen met verslagen
vanuit de geïnterviewden, wat bijdraagt aan de vaart van het verhaal. De
persoonlijke ontwikkeling die Stella zelf doormaakt, komt wat minder goed uit de
verf, wellicht omdat er geen sprake is van een conflict tussen vader en dochter en
de logeerpartij, voor Stella toch best moeilijk, in feite rustig doorkabbelt met
een meer dan begripvolle stiefmoeder. De moeizame relatie die Stella met haar eigen
moeder heeft, blijft hangen op beschrijvend niveau en de afronding van deze
verhaallijn voelt ongeloofwaardig.

Over het spoor moet het hebben van een sterke pen en aansprekende hoofdpersonages,
waardoor je ondanks de weinig verrasende ontwikkelingen met plezier blijft
doorlezen. Een prima debuut en zeker geschikt voor in de vakantietas.

'Over het spoor' kent een originele opbouw: iemand wil een boek schrijven over een gerechtelijke dwaling en praat daarom met alle betrokkenen. Maar als de foute personen veroordeeld zijn, wie loopt dan onterecht op vrije voeten?

Het verhaal wordt grotendeels chronologisch verteld, maar toch zijn er regelmatig kleine sprongetjes in de tijd, heel leuk! Bovendien heeft Eva Keunis een bijzonder prettige manier van schrijven. Het boek leest grotendeels als een verslag, maar dan wel een dat je meesleept. De dialogen mogen er zijn, fijne lectuur.

Goed uitgewerkte personages, iedereen heeft heel duidelijke karaktertrekken, de lezer krijgt een mooi beeld van hun leefwereld, ze zijn absoluut niet inwisselbaar.

Het grootste mankement in het boek van Keunis is evenwel het ontbreken van vrijwel iedere vorm van spanning. Een beetje plompverloren is plots de ‘ontknoping’ daar, maar geen mens die er nog van wakker ligt.

Plot 7, Spanning 5, Schrijfstijl 7, Originaliteit 8, Leesplezier 7