Paradijs bij het dashboardlicht Het leven van Jan de Vries (1966 – )

Met een klein deel van onze leesclub, degenen die Robert van Eijden na het in meligheid uitmondende Boek 256 Blz. een herkansing gunden, begonnen wij aan Paradijs Bij Het Dashboardlicht. Als liefhebbers van werkelijk literair werk hadden we dit beter niet kunnen doen. Maar, anderzijds...
Eerst de schaduwkant. PBHD kent een, laten we maar zeggen, niet erg sterk verhaal. Ook het door Ronald Giphart beloofde hilarische erin komt nergens echt op temperatuur. Clichés, gedateerdheden, overdrijvingen, flauwigheden. En namedropping, vaak totaal onfunctionele namedropping. Met het noemen van Chriet Titulaer, John Lanting, Piet Bambergen, Viola van Emmenes, Frank Kramer, enz. hoeft Robert in elk geval niet op wereldwijde vertalingen te rekenen. Sommigen van ons merkten op dat dit boekje geschreven leek voor oude, seniele medelanders. Als dit inderdaad de bedoeling was, dan heeft Robert hiermee, heel retro, teruggegrepen op een oude traditie in schrijversland: de kunst van de onverholen minachting van het lezerspubliek.
PBHD afzetten tegen een echte roman is als de Candy (om maar even retro te blijven) vergelijken met de Bijbel. Als Roy Donders (die naam past op een of andere manier goed bij de inhoud van dit boek) vergelijken met Gianni Versace. Als Robert van Eijden met Tommy Wieringa. Als kroegpraat met de Troonrede.
En met dat laatste komen we bij de zonkant van dit product. Dit boek is helemaal geen roman- dit is gewoon een compilatie van allerlei kroegpraat. En in kroegpraat kun je wél aankomen met sneue types als Chriet Titulaer en Piet Bambergen. En met dooddoeners als VELUX-dakramen, Saroma-pudding, Caraco-ijs, enz. Een nieuwe Brusselmans zal Robert niet worden, daarvoor is zijn hoekige humor niet absurd en snel genoeg. Een nieuwe Toon Kortooms ook niet, voor de breedheid van volledige romans blijkt zijn compositorische vermogen te begrenst. Blijkt zijn vermogen om protagonisten te ontwikkelen niet vloeiend genoeg. Maar voor de kortebaan lijkt Roberts stijl uitermate geschikt. Daarmee bedoelen wij niet alleen zijn werk als columnist en blogger (met maarwatishet.com heeft Robert zich op dat vlak reeds voldoende bewezen, daarmee behoort hij zelfs tot de top van het Nederlandstalige deel van het web), maar vooral de optie om zich te gaan toeleggen op het schrijven van korte verhalen. In afzonderlijke verhalen zal de kwaliteit van een te leveren bindmiddel minder zwaar beoordeeld worden. Zal de plicht om pro- en antagonisten te ontwikkelen minder verstikkend zijn. Zal de noodzaak van vulling d.m.v. namedropping minder onafwendbaar zijn. Zal het risico van daarom soms wat irritant gevonden vertraging lager zijn. En een bundel verhalen is óók een boek.

Niet meer dan 2 sterren voor onderhavig project. Maar het moge duidelijk zijn dat de schrijver ervan allerminst door ons afgeschreven wordt. Wij hopen ooit te mogen constateren dat deze kritiek van opbouwende invloed is geweest. Dat de literaire Roy Donders in Robert mede daardoor een literaire Gianni Versace kon worden.

Tja, als we het dan echt over hilarische omschrijvingen moeten hebben, dan is "De literaire Roy Donders" van de Wassenaarse leesclub LetterenTribunaal toch wel de beste van allemaal, haha!!! Maar inderdaad, wel een goeie blogger. Schoenmaker blijf bij je leest, zou ik zeggen.

Geschreven bij Paradijs bij het dashboardlicht

Aardig gegeven maar flauw uitgewerkt. Je wordt een beetje depressief van die hoofdpersoon

Herkenbare kost voor 50 ers

Ik vond dit een heel leuk boek. Net zoals bij Van Eijsdens vorige roman heb ik heel hard gelachen en ben ik naarmate het einde naderde nog enigszins geraakt ook. Dat laatste gaat vrij subtiel, want dit is geen schrijver die de emoties er dik bovenop legt.

Eigenlijk is mijn enige bezwaar tegen het werk van deze schrijver dat er zo weinig van is. Wordt het niet eens tijd voor een nieuwe roman?

Leest als een trein. Pijnlijk en humoristisch, waar nodig cynisch. Herkenbare situaties en personages. Mooie beschrijving van het tijdsbeeld - nu en in de jaren 1980. Dit kan wel eens een historische roman worden, hahaha.

Hilarisch!

Geschreven bij Paradijs bij het dashboardlicht

Hoe kan zoiets uitgegeven worden?

Dit boek moet je gelezen hebben! Zelf moet ik er ook nog aan beginnen. Maar eerst moet ik nog het eerste boek uitlezen. Je kan het er maar druk mee hebben.

Pluspunt van dit artikel: voordelige koop