Pluche Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers. politieke memoires

Geschreven bij Pluche

In dit vlot en goed, eerlijk en openhartig geschreven egodocument schetst Halsema, zo te zien zonder de ernst daarvan zelf te beseffen, een ontluisterend beeld van de Nederlandse politiek. En daarmee van de Nederlands 'democratie'.
Voor wie de kranten een beetje leest schrijft ze weinig nieuws, maar nieuw is wel dat een politicus nu eens van binnenuit en in detail beschrijft hoe het er in de Haagse kaasstolp aan toe gaat. En welke dubieuze rol de media daarbij spelen.
Het resultaat is bijna 400 pagina's Haagse kippedriftjes.
'Loesje' schreef ooit op een van haar posters "In een democratie tellen álle stemmen". Maar zodra de stembusuitslagen bekend zijn is het eerste wat onze politici doen met hun 'coalitie' de andere helft van de Nederlanders democratisch buitenspel zetten. Hoezo democratie? Zodra die klus geklaard is probeert elke coalitiepartner met het 'regeerakkoord' een zo groot mogelijk deel van de partijpolitieke koek naar zich toe te trekken. En vanaf dat moment gaat het in Den Haag nog maar om één ding: de peilingen!
Nooit gaat het over de Nederlanders en wat zij met hun leven willen. Over hun problemen en hoe we die op kunnen lossen. Nooit over een lange termijn visie over waar we met Nederland naar toe willen en hoe we daar kunnen komen. Nooit over de inhoud van het maatschappelijk debat. Nooit over de dilemma's waar we als samenleving voor staan en waar politici - die pretenderen het allemaal vóór, dóór en námens de Nederlanders te doen - een oplossing voor moeten zien te vinden. Nooit over hoe wij burgers, met onze politici voorop, dat sámen kunnen doen.
Halsema profileert zich in dit boek als de goed gebekte moraalridder zoals we die van de TV kennen. Interessant wordt het als de maatschappelijke werkelijkheid wat te dicht bij haar idealen komt. Halsema beschrijft hoe ze vanuit een bevoorrecht ouderlijk nest er toch niet in slaagde om de eerste stappen op het maatschappelijke carrièrepad te zetten. Met ouderlijke hulp, veel geluk en veel politiek vernuft weet ze uiteindelijke toch de weg naar boven, in haar geval 'Den Haag', te vinden. Zou het wel eens bij haar opgekomen zijn dat veel jongeren die ook bij het begin van hun maatschappelijke loopbaan struikelen niet het geluk van een tweede kans gegund is? En dat politici zich daar wat aan gelegen zou kunnen laten liggen?
Ontwapenend eerlijk beschrijft burger Halsema hoe ze zich ondanks haar politieke idealen genoodzaakt voelt om haar kinderen van een 'zwarte', bij nader inzien islamitische school af te halen. De, door haar zéér herkenbaar beschreven kloof tussen haar eigen, autochtone cultuur en de cultuur van de allochtone moslimouders blijkt voor haar idealen uiteindelijk toch te groot te zijn. Zou het wel eens bij de politicus Halsema opgekomen zijn dat in de afgelopen veertig jaar heel veel Nederlanders in diezelfde multicuturele kloof zijn vastgelopen maar niet het geluk hadden 'hun kinderen van school te kunnen halen'? En die daarbij door 'hun eigen' politici gruwelijk in de steek zijn gelaten? En die daarbij door diezelfde politici ook nog eens het verwijt van intolerantie en discriminatie naar hun hoofd geslingerd hebben gekregen? Begrijpt Halsema dan écht niet dat de door haar (terecht) zo verfoeide Wilders in het gat is gesprongen dat zij en haar Haagse collega's al die jaren hebben laten vallen? En nog steeds laten vallen?
Hoewel Halsema steeds weer met haar moralistische kop tegen de betonnen muur van Haagse partijpolitiek aanloopt blijft ze het partijpolitieke spel met verve meespelen en komt ze niet op het idee dat er met het spel zelf wel eens wat mis zou kunnen zijn.
Als Halsema met haar boek íets duidelijk maakt dan is het wel dat onze 'democratisch verkozen' politici, Halsema incluis, de gevangenen zijn van een systeem dat ze zelf in stand houden. Met de Nederlanders en hun samenleving als het kind van de partijpolitieke rekening.
Met haar boek in de hand is dat onze politici, Halsema incluis, zwaar aan te rekenen.

Ik vond het boek lezen alsof Femke achteraf haar gelijk probeerde te halen. Veel lange, genuanceerde, politiek correcte speeches van Femke, met als conclusie 'de tegenpartij was tegen, slecht van ze'. Iedereen is gek behalve zij. Een aantal leuke verhalen verder, en goed leesbaar, maar om deze reden werkte het boek me soms op de zenuwen.

Geschreven bij Pluche

Een goed boek. Ik moet zeggen dat ik Femke Halsema een enigszins irritante politica vond. En ik zou nooit op haar stemmen. Maar dit boek geeft wel een mooi beeld van haar beweegredenen, haar twijfels en haar persoonlijkheid.Daarnaast biedt het boek een vrij unieke kijk achter de schermen van de Nederlandse politiek. En een goed moment om terug te blikken op de afgelopen 20 jaar. Wat een verademing is, is dat ze in dit boek ook verrassend zelfkritisch is en behoorlijk objectief. Het is geen veredeld campagneboek zoals het boek van Hillary Clinton. Ze is verrassend objectief over veel onderwerpen en regelmatig ook kritisch over zichzelf.
Daarnaast geeft het boek inzicht in hoe de politiek achter de schermen werkt. En dat de verhalen van "op peilingen letten we niet", niet meer dan leugens zijn. Zelfs bij een oppositiepartij die nooit in de regering zit, worden de peilingen continu gevolgd.
Het was ook een turbulente periode waarbij Halsema zelf meerdere keren beveiligd werd. Ook de gevolgen hiervan op haar prive leven worden besproken. En de samenloop tussen politiek en een prive leven met 2 kleine kinderen.
Op veel punten is Halsema verrassend objectief en zelfkritisch. Op 1 punt vind ik echter dat ze dat laat afweten. Ze had veel eerder afscheid moeten nemen van Duyvendak die ingebroken had in het ministerie. Hier is ze niet erg kritisch op zichzelf. Terwijl als jou eigen mensen zich niet aan de wet houden, wie ben je dan om andere daarover te veroordelen?
Daarnaast beschrijft ze de polarisatie in de Nederlandse politiek. In zekere zin droeg ze daar zelf overigens ook aan bij. Zo schrijft ze dat ze regelmatig plaats nam in de banken van de Tweede Kamer naast Agnes Kant en dan pesterig vroeg "En Agnes waar ben je vandaag boos over?"
Al met al vormt dit boek wel een mooie gelegenheid om terug te blikken op het tijdperk Fortuyn e.d. En een vrij unieke blik achter de schermen van de Nederlandse politiek. Een boek dat zeker aan te raden is voor iedereen die zich interesseert in politiek. Zelfs al deel je haar overtuigingen niet. Het boek is goed geschreven en logisch opgebouwd. Zeker het lezen waard.

Geschreven bij Pluche

Leerzaam en leuk om te lezen over de interne en externe verhoudingen tussen Kamerleden en Politieke vrienden en (vijanden). Vast houden aan de multiculturele samenleving (Groen Links) en toch haar kinderen van een zwarte school halen. Femke heeft mogelijk wel het achterste van haar tong laten zien, al weet je dat nooit voor 100% van uit de politiek.

Mooi, openhartig boek waarin ze het aandurft om ook op haar eigen functioneren eerlijk te reflecteren. Het geeft een mooi inkijkje in de politieke arena, maar onderliggend spoort het ook aan om zelfkritisch te zijn.

Geschreven bij Pluche

Een leerzaam boek dat inzicht geeft in de wereld van de Nederlandse politiek. Het maakt vooral duidelijk hoe 'Niets is wat het lijkt' werkt in het echt.
Door het politieke verhaal te mengen met haar eigen perspectief en een vleugje van haar privéleven leest het verhaal van Femke als Eem trein. Een boeiend boek dat mijn geheugen heeft opgefrist.

Geschreven bij Pluche

Met het schrijven van Pluche heeft Femke Halsema ons een grote dienst bewezen. Haar memoires geven een zeer verhelderende kijk in de keuken van de politiek. Eindelijk weten we wat er in de ‘achterkamertjes’ gebeurt. Zij schetst dat vanuit haar eigen beleving. Dat doet ze eerlijk. Er is geen enkele reden om te twijfelen dat ze de feiten onjuist weergeeft. Ze spaart zichzelf niet. Op die manier kun je als lezer heel goed volgen hoe zij – met vallen en opstaan - zelf als politica is gegroeid. Van een nog wat puberaal ‘meisje’ tot een gerespecteerde vrouw met gezag.
In dit boek geeft ze een soms ontluisterend beeld van wat nog steeds een mannenbolwerk is. Ontluisterend, omdat zij tot de conclusie komt dat de kracht van het argument in de politiek nauwelijks een rol speelt. Door de combinatie van beschouwing en beleving van het politieke bedrijf, maakt ze het politieke machtsspel duidelijk. Ze laat zien hoe zij door zichzelf te blijven en zichzelf kwetsbaar op te stellen, hier een heel eigen plaats in heeft ingenomen. Door vanuit haar beleving te schrijven, is ze soms genadeloos eerlijk over andere politici, maar zet ze hen niet weg ter meerdere glorie van zichzelf. Dit boek is geen ‘afrekening’.
Het boek leest zeer gemakkelijk. Door de politiek als een menselijk drama te beschrijven en door achtergronden en feiten te vermelden die normaal verborgen blijven, kun je moeilijk van dit boek afblijven. Nergens tref ik een saai feitenrelaas aan.
Een boek voor een breed publiek.

Geschreven bij Pluche

Fijn,goed geschreven boek. Leest gemakkelijk weg!
Geen fan van Femke,nu wel een beetje!

Geschreven bij Pluche

Zeker een aanrader. Kritisch, meeslepend en met zelfspot geschreven. Geeft je een goed beeld van wat zich binnen en buiten de tweede kamer afspeelt.

Geschreven bij Pluche

oa goed mooi vermakelijk vlot eerlijk geschreven , topperje .