PM-reeks - Bijzondere docenten geportretteerd

Een boek om in één keer uit te lezen!

‘Docent zijn in Nederland is niet bijzonder meer’, wordt de lezer verteld in de inleiding van het boek. Het beroep leraar mag dan niet bijzonder zijn, toch is het de auteurs gelukt om twaalf bijzondere docenten op een prachtige manier te portretteren. Twaalf docenten die ieder op hun eigen manier opvallen. De docenten zelf vinden zichzelf allerminst bijzonder, het waren collegae en leerlingen die hun favoriete docent deze eretitel gaven.
Elk interview wordt voorafgegaan door een foto en een korte beschrijving van de docent. Als lezer raak je direct nieuwsgierig welk verhaal er verteld zal worden. In de stijl van het tv-programma Man bijt Hond worden de docenten geportretteerd.
Sommige docenten blijken door de jaren heen erg cynistisch over het onderwijs geworden, echter de liefde voor het vak heeft het overwonnen. De vele vernieuwingen in het onderwijs blijven niet onbesproken. Als lezer bekruipt je toch het gevoel dat de vele onderwijsvernieuwingen het plezier uit het vak halen. Ondanks de kritiek op de vele veranderingen in het onderwijs, blijft de toon van het boek positief.
Kiezen voor het onderwijs doe je niet om veel geld te verdienen, deze keuze maak je uit de behoefte kinderen of jongvolwassenen iets te leren. Een van de geïnterviewden weet dit mooi te verwoorden: ‘Werken in het onderwijs is altijd mijn droom geweest. Al in groep 2 wist ik dat ik later lerares wilde worden. Mijn toenmalige juf heeft me daarbij geïnspireerd. Ik voelde me bij haar zo goed. […] Door te kiezen voor het onderwijs zou ik datzelfde gevoel mee kunnen geven aan anderen.”
Naast persoonlijke verhalen over innerlijke drijfveren om voor het onderwijs te kiezen, kan er ook gelachen worden. Zo is er een leraar die vuilnis als lesmateriaal gebruikt. Het doorzoeken van andermans afval leverde hem een geldboete en een proeftijd van twee jaar op. Ook het verhaal van de Ajax-minnende in indianenkleding getooide docent doet de lezer glimlachen.