Pocketatlas van afgelegen eilanden vijftig eilanden waar ik nooit ben geweest en ook nooit zal komen

Geschreven bij De atlas van afgelegen eilanden

De cover is heel simpel en mooi. De atlas heeft een mooie ondertitel. ‘Vijftig eilanden waar ik nooit ben geweest en nooit zal komen.’ Dit boek is werkelijk een atlas met kaarten van de eilanden in. Maar tevens ook een roman. Judith Schalansky verzamelde over deze vijftig eilanden informatie. Verhalen die verteld zijn door mensen die het eiland bezocht hebben of door mensen die iemand kennen die er geweest is. Het zijn non-fictie verhalen, verslagen, feiten die tot een verhaal gemaakt worden zodat het ook weer fictie is. Ze heeft zelf niks verzonnen.
Het zijn eilanden die onbewoond zijn, onherbergzaam, of wel bewoond maar waar vreemde gewoonten heersen doordat ze zo afgelegen zijn en als het ware in een vacuüm leven.
Het boek start met een heel uitgebreid voorwoord over haar ervaring met atlassen en het is op een heel poëtische en grappige manier beschreven. Ze noemt met een lach het vingerreizen in een atlas een erotisch gebaar en de reliëf globe de pornografische tegenhanger. Verder vertelt ze over de cartografie en het wereldbeeld van de mens. Volgens mij zou Mercator dit graag lezen. Ze doet een poging om de cartografie tot de poëtische genres te laten rekenen en de atlas tot de schone letteren. De oorspronkelijke benaming van de atlas is ‘Theatrum orbis terrarum’ wat betekent ‘theater van de wereld’. Klinkt ook heel poëtisch.
De wereld wordt daarna in vijf zones verdeeld met elk een deel afgelegen eilanden. Sommige eilanden klinken mij bekend in de oren, anderen zijn helemaal nieuw.
Voor elk eiland trekt ze een dubbele pagina uit. De linkerpagina geeft informatie over de ligging, grootte, naam van het eiland, aan wie het eiland toebehoort, welke nationaliteit en de afstand tot andere eilanden of landen. Een tijdsbalk geeft aan wanneer het eiland ontdekt is en nog een aantal andere interessante data die van belang zijn voor het eiland. Daarna volgt een verhaal dat telkens anders is. Een reisverslag van een ontdekkingsreiziger, een gedicht, een verhaal over de vreemde gewoonten op het eiland. Verkrachtingen, kannibalisme, atoomproeven, geboortebeperking…
Op de rechterpagina staat een kaart van het eiland met de schaal bij. Een grijs eiland in de blauwe zee. Enkel kleurschakeringen van zwart over grijs naar wit. Hier aan daar staan bijzonderheden aangegeven zoals plekken die een naam gekregen hebben op het eiland of gebouwen die aanwezig zijn. De hoogte van een berg. Als het bewoonde eilanden zijn de steden en het wegennet netjes in geel aangegeven. Schalansky tekende zelf al haar kaarten.
Dit is een prachtig boek, meer dan een doorsnee atlas. Een atlas met een absolute meerwaarde. Ik ben vooral versteld van de manier waarop wij omgaan met die afgelegen eilanden. Hoe de mensen daar leven en hun eigen invulling gegeven hebben aan hun maatschappij en hoe die verschilt van de onze. Ook de tussenkomst van onze gewoonten op het leven op een afgelegen eiland. Wat doet het leven op een verlaten eiland met een mens. Kortom een boek dat aanzet tot denken, filosoferen over onze aarde onze tussenkomst als mens.
Een boek dat je vast neemt om weg te dromen naar een onbekend eiland om even helemaal van de wereld te zijn. Een uniek boek. Ik heb heerlijk genoten en ga het blijven doen.

Geschreven bij De atlas van afgelegen eilanden

Zoals iedereen al zegt, zeer mooi uitgegeven en daardoor voor liefhebbers zijn prijs wel waard. De teksten zijn ook prachtig. Ieder eiland krijgt een anecdote, die wordt in proza verteld, maar lijkt telkens op een prozagedicht. Vaak is het prozagedicht gebracht met een droge zwarte humor, want de ellende die je op die eilanden tegenkomt is dikwijls onvoorstelbaar. Barre kou, barre vegetatie, militaire basissen, kernproeven, slaven, strafkampen... Lees dit boek op je vakantiebestemming en je bent blij dat je niet elders bent! Hoewel er ook mooie koraaleilanden zijn, naakte inboorlingen, zeerobben en pinguïns (die wel gretig een onderzoeker opeten, maar kom, dit boek staat vol zwarte en waargebeurde humor)... De stijl blijft altijd even poëtisch en humorvol, en zelfs het gruwelijkste eiland doet daardoor nog wegdromen.

Eén minpunt: elk eiland krijgt slechts één anecdote, vaak over de periode wanneer het ontdekt werd. Maar hoe is de flora en fauna daar? We krijgen alleen één verhaal per eiland, lang niet altijd een natuurbeschrijving. ik wilde graag informatie, over de plantengroei en dieren. Ook wilde ik weten hoe de situatie op het eiland nu is. Hoe zijn de vegetatie en de dieren er nu? Zijn op noorderse eilanden tegenwoordig misschien smeltende ijsschotsen? En de koralen, leven ze nog, zijn ze bedreigd, zullen ze afsterven? Mijn nieuwsgierigheid wordt opgewekt tijdens het lezen. Zal ik wegdromen over een reis daarheen? Hoe ziet het er nu allemaal uit? Hoe zal het er over tien jaar uitzien? Maar deze dromen kan ik niet verderzetten want die worden telkens voortijdig afgebroken aan het einde van het verhaal, waar geen actuele informatie over het eiland te vinden is. En om bij ieder eiland te gaan googlen om te weten hoe het er nu uitziet... zoiets doet een dromende lezer niet, welnee.
Niettemin, een zeer mooi boek.

Geschreven bij De atlas van afgelegen eilanden

'Het wordt tijd dat de cartografie tot de poëtische genres wordt gerekend en de atlas zelf tot de schone letteren, tenslotte maakt hij zijn oorspronkelijke benaming Theatrum orbis terrarum - 'theater van de wereld' - meer dan waar. Het raadplegen van kaarten kan weliswaar het verlangen naar verre landen dat dit veroorzaakt, verzachten, zelfs het reizen vervangen, maar is tegelijk veel meer dan een esthetische compensatoire bevrediging. Wie de atlas openslaat, neemt geen genoegen met het opzoeken van afzonderlijke exotische plaatsen, maar wil mateloos alles in een keer - de hele wereld. Het verlangen zal altijd groter zijn, groter dan de bevrediging door het bereiken van hetgeen verlangd wordt. Ook nu nog zou ik een atlas verkiezen boven welke reisgids dan ook.' - Judith Schalansky

Oh, wat ben ik dankbaar dat dit soort boeken nog altijd worden gemaakt! Juwelen van papier en inkt. Judith Schalansky bewees dat ze kan schrijven met het boek De lessen van mevrouw Lohmark en en begeeft zich met deze Atlas van afgelegen eilanden op het misschien meer overzichtelijke non fictie vlak, maar haar stijl van vertellen is er niet minder om. Ze neemt je mee naar Macquarie (Australië) om daar kennis te maken met adelborst Henry Eld, die als enige - anderen meldden dat Macquire geen enkele verlokking biedt voor een bezoek - overweldigd is wanneer hij een voettocht omlaag naar Hurd Point maakt. 'In alle inhammen, op alle stranden, liggen de resten van de wrakken weg te rotten onder de schrale grasmat, scheepsgeraamtes in een zee van pinguïns, die met miljoenen het eiland bevolken.'

Je vaart met haar langs Amsterdam bij Frankrijk waar 'pelsrobmannetjes huilen en stieren vechten om de wijfjes', dan ga je naar Pingelap (Micronesië) waar de varkens zwart-wit zijn, maar wat niet uit maakt: de Pingalezen kunnen geen kleuren zien.'

Simpelweg een schitterend boek om af en toe in te verdwalen.

Leuk boekje, fijn als alternatief kadootje.
Heerlijk om bij weg te dromen. De pocketversie past ook in je handtas, ideaal om te lezen terwijl je wacht op de trein of bus.
Geen lang verhaal, maar afzonderlijke weetjes over nooit geziene eilanden. Mooie tekeningen/kaarten van eilanden.

Geschreven bij De atlas van afgelegen eilanden

In dit boek kom ik echt onbekende eilanden tegen. Ook de gewoontes op de verschillende eilanden zijn vaak onbekend. Een stuk geschiedenis over de eilanden maakt het boek compleet.

Dit is echt een geweldig boekje! Super interessant, leuk geschreven, mooi geïllustreerd, heel inspiratievol! Ik heb het ondertussen al vaker gekocht om weg te geven aan avontuurlijke vrienden!

Boeiend boek...dromen

Geschreven bij De atlas van afgelegen eilanden

Mooi vormgegeven inderdaad, maar de teksten zijn zelden informatief of interessant. Vaak heb je geen idee waar de schrijfster het over heeft, elke toelichting ontbreekt bij de tekst en de matige vertaling helpt soms ook niet. Bronvermelding ontbreekt volledig, je vraagt je constant af of je een hersenspinsel van de schrijfster leest of een verhaal dat tenminste nog ergens op iets is gebaseerd. De verhaaltjes bij de eilanden zijn ook net te kort om in de gedachtenwereld van de schrijfster te komen.

Al met al een behoorlijke teleurstelling, dit had een prachtig project kunnen zijn. Nu zweeft het veel te veel in de fictie en fantasie. Echte eilanden zijn iets feitelijks, prima om daar een verhaal bij de bedenken, maar geef het dan (al was het maar in de marge) ook een feitelijke context.

Het boekje ziet er mooi uit maar inhoudelijk krijg je 0 tips
De beschrijvingen zijn lyrisch maar voor mij persoonlijk te vaag

Ik ben zeer tevreden over dit artikel. Wat ik vooral goed vind: Goede kwaliteit, Voordelige koop, Duurzaam