Poolse tranen roman

De vader van de schrijfster was een Pools Joodse arts die zich, nadat zijn ouders in Polen vermoord waren, aansloot bij de Poolse brigade in Groot-Brittannië, en een deel van Europa hielp bevrijden. Na de oorlog kon hij niet terugkeren naar Polen en bouwde zijn leven op in Nederland, zijn tweede vaderland.
Deze geschiedlijn volgt Miriam Guensberg in haar roman, maar ze vertelt een prachtig, eigentijds verhaal. Tanek, een hoogbejaarde, originele en authentieke man, vroeger arts, geeft zijn leven voor Zar, de jonge zoon van Maro, een vluchtelinge uit Georgië. Maro vertelt aan Dana, dochter van Tanek, wat haar vader bezielde toen hij zich uit wraak opofferde voor Zar.
De schrijfster schrijft over ontheemden, eenzamen en onbegrepenen die als vluchteling nieuwe kansen op een menswaardig bestaan proberen te scheppen. Leidraad daarbij is het elkaar ontmoeten in liefde, respect en tederheid. Mooi boek: filosofie in verhaalvorm

Met haar unieke taalgebruik en verbeeldingskracht weet Miriam Guensberg het aangrijpende verhaal van haar vader op een zeer originele en sterke wijze te beschrijven. Universele thema's als rechtvaardigheid, liefde, fantasie en filosofie overstijgen de littekens van de oorlog. Daardoor is het een positief boek dat volledig het goede in mens laat schitteren.
Een echte aanrader.

Poolse tranen, is een prachtig geschreven eerbetoon aan Guensbergs pools joodse vader. Heden en verleden, WO 11, zijn kundig en boeiend met elkaar verweven, daarom wil je dit boek mede door de prachtige, beeldende en geestige schrijfstijl lezen en herlezen..

het boek "poolse tranen" is een spannend met humor geschreven roman gebaseerd op de geschiedenis van een pools joodse arts. gedwongen door liefde en de geschiedenis in nederland een nieuw bestaan op te bouwen. Twee keer achter elkaar gelezen! schitterend.

Geschreven bij Poolse tranen

is aanvulling op de geschiedenis over de bevrijders van Nederland

Geschreven bij Poolse tranen

Nadat ik dit boek zelf gelezen had, heb ik het al 8x kado gegeven. Dat zegt genoeg, denk ik

Omdat ik op 4 mei 2019 naar een lezing van Miriam Guensberg ga, vond ik dat het tijd werd om het drieluik over haar Pools-Joodse vader te gaan lezen: Ooit, Poolse tranen en Vrachtbrief. De boeken zijn niet alleen een eerbetoon aan haar overleden vader, maar aan alle 250.000 Poolse militairen die meegeholpen hebben bij de bevrijding van België, Frankrijk en Nederland. Na de oorlog kon Miriams vader niet meer terugkeren naar Polen en vestigde zich in Nederland. Met zijn kinderen sprak hij nooit over de oorlog of over zijn heldendaden. In het drieluik vertelt Miriam zijn verhaal, ze kiest voor elk deel een andere invalshoek.

Poolse tranen begint met het volgende krantenbericht. Arnhem: Vanochtend is bij het graf van Cezar Oblensky het lichaam gevonden van een hoogbejaarde man. De politie houdt rekening met een misdrijf, maar verstrekt in het belang van het onderzoek geen verdere informatie.

Door korte hoofdstukken met een wisselend perspectief onthult de schrijfster langzaam wat de 97-jarige Tanek in de oorlog heeft meegemaakt. Het verhaal eindigt met een allerlaatste verzetsdaad.

Tanek Schönflies: Toen zijn ouders waren vermoord, besloot hij als jonge arts in dienst te treden bij het Poolse leger, de Eerste Poolse Pantserdivisie. Nu Tanek oud is, lijdt hij een teruggetrokken leven. Eenzaam is hij niet. Hij heeft veel gezelschap aan Maro, haar zoon Cezar en een oude haan. Tanek bewijst zijn heldenmoed liever met daden dan met woorden. Met zijn kinderen Dana en Don weigerde hij vroeger over zijn oorlogsverleden te praten. Wanneer Cezar vermoord wordt, komt de held in Tanek weer naar boven.

Maro Oblensky: Maro is een Georgische asielzoekster. Maro en Tanek begrijpen elkaar omdat ze beide uit een oorlogssituatie komen en een nieuw leven in Nederland hebben opgebouwd. Tanek is als een opa voor Cezar en is Maro's steun en toeverlaat.

Cezar Oblensky: Cezar zit op de filmacademie en wil het levensverhaal van Tanek op camera vast te leggen. Cezar maakt een moeilijke tijd door en is hierdoor beïnvloedbaar. Hij raakt betrokken bij een drugsoorlog. In plaats van Tanek in vertrouwen te nemen, probeert hij het zelf uit te vechten. Helaas komt hierbij om het leven. Na diens dood draait Tanek de rollen om en neemt plaats achter Cezars camera. Nadat hij Cezars moordenaar op beeld heeft vastgelegd vindt hij rust.

Dana Schönflies: Na de dood van haar vader bezorgd Maro, Dana de dagboeken van haar jong overleden moeder en enkele schoolopstellen van haar broer Don. Hierdoor vallen de puzzelstukjes van haar eigen leven, dat van haar vader en van Cezar op zijn plaats. Dana en Maro maken beide een rouwproces door. Ze vinden steun bij elkaar en bij een goed glas wodka.

Een prachtig verhaal over familiebanden, rouwverwerking, vluchtelingen van toen en nu, geheimen, (seksueel)machtsmisbruik, oorlog en liters wodka.

Geschreven bij Poolse tranen

Pluspunt van dit artikel: spannend

Centraal thema in dit boek is het leven van haar vader. De vader van Miriam Guensberg heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan de bevrijding door deel uit te maken van de Poolse legereenheid. Als arts heeft hij in 3 verschillende landen zijn doktersbul behaald om zijn vak uit te kunnen oefenen. Het leven van haar vader verdient het om beschreven te worden, in de eerste helft van het boek doet Miriam dat voortreffelijk. De tweede helft van het boek valt mij erg tegen, de fantasie voert de boventoon wanneer de schrijver fantaseert over de `kleinzoon`en de grootvader. Het realisme uit het eerste deel van het boek wordt teniet gedaan (omlaag gehaald?) door de onwerkelijke gebeurtenissen uit het tweede deel van het boek. Echt jammer! De vader van Miriam verdient een echte biografie...zonder fantasie!