Problemski hotel

Aangezien dit de eerste keer was dat ik een boek van Dimitri Verhulst las, was ik niet direct mee in zijn schrijfstijl. Het begin was vreemd voor mij, aangezien er geen of amper voorstelling was van personages en het boek gewoon direct begon. Naarmate het boek vorderde en de personages en achtergrondinformatie duidelijker werden, kon ik meer en beter volgen. Ondanks zijn speciale schrijfstijl, is de essentie van het boek, het leven in een asielcentrum, bikkelhard voorgesteld. Wetende dat er bepaalde passages waargebeurd zijn en andere zelfverzonnen, geeft aan dat het boek toch deels een realistisch beeld weergeeft. Met dit in het achterhoofd, grijpen deze gebeurtenissen je dan ook aan en geven ze zin om het boek in één ruk uit te lezen.

Ik ben meer fan van het boek omwille van de duidelijke en interessante voorstelling van het leven als asielzoeker, dan omwille van Verhulst zijn schrijfstijl. Zijn stijl stoorde me niet, maar gaf voor mij ook geen meerwaarde aan het boek.

Alles bij elkaar een interessant boek dat zeker het lezen waard is.

Geschreven bij Problemski Hotel

Prachtig boek in de typische schrijfstijl van Dimitri Verhulst! Het leven van de mensen in het asielzoekerscentrum worden op een prachtige, realistische wijze voorgesteld. Dimitri Verhulst is een belg om trots op te zijn!

Het boek geeft een confronterende inkijk op het leven van asielzoekers in België. De manier waarop Dimitri Verhulst de zware verhalen vertelt, met een hoop humor, maakt het boek luchtig ondanks het moeilijke thema. Het is goed dat hij in korte verhaaltjes werkt die samen het geheel schetsen. Anders lijkt het mij te langdradig en saai. Ik vond het ook mooi hoe hij het begin en einde samen brengt. Eerst is hij de fotograaf die een foto maakt van een stervend kind. Maar op het einde is hij de persoon die gefotografeerd wordt terwijl hij in een slechte situatie zit.

Ik vond ook niet alles goed. Ondanks dat ik het een goed idee vind om met korte verhaaltjes te werken had ik liever wat meer samenhang gezien tussen de belevenissen. Ik vond het moeilijk om te volgen in het begin. Omdat het eerst over een fotograaf ging en daarna over iemand in een asielcentrum. Enkele verhaaltjes later wordt alles wel duidelijker. Maar het blijft niet op elkaar volgen. Hierdoor is het soms zoeken over wie of wat het ook alweer gaat.

Over het algemeen vond ik het een goed boek, vooral heel grappig. Ik kan het zeker aanraden voor mensen die van dunne boeken houden.

Erg interessant boek over een bittere problematiek, het is erg toegankelijk voor de lezer gemaakt en toont ons eigenlijk de echte realiteit over hoe het er in asielcentra aan toe gaat. dit krijgen we niet echt te zien in het nieuws of elders te zien.

Snel leveringenoeg en in goede staat

Zeer goed boek met actuele thema’s, die je blik op maatschappelijke problemen verruimt.

Een aandoenlijk verhaal op een realistische manier verteld. Leest supervlot. Het raakt en ontroert. Dit boek zou iedereen gelezen moeten hebben.

Verhulst schrijft (en leest) zoals zijn generatie en navolgelingen leeft. Gehaast. Zelf ben je geneigd om zijn verhaal ook te snel te lezen; onmogelijk. Zijn taalkennis is zo enorm dat je soms zinnen drie maal moet lezen wil je ze 100% begrijpen, zeker in de context van de alinea en/of het gehele verhaal. En dan haakt de Nederlandse lezer, in verhouding tot de Vlaamse, al snel af.

Verhulst speelt met woorden en zinnen alsof hij ze zelf heeft verzonnen. Hij lijdt doorgaans in zijn boeken aan realiteitsheidwaanzin, en doet dat op een uniek nieuwe wijze dat er maar een conclusie kan worden getrokken: hij is momenteel dé te kloppen schrijver in het Nederlands taalgebied.

Jammer dat Problemski Hotel maar een kort verhaal is. Het duurder langer dan de helft van het boek om er goed in te komen, omdat ik me in het begin niet zo goed in de schrijfstijl kon vinden. Toen ik eenmaal in het verhaal zat, was het bijna afgelopen, wat ik jammer vond. Dimitri Verhulst verteld het verhaal over mensen in een asielzoekerscentrum, en wat zich daar afspeelt. Wat ik mooi vond om te lezen is dat Dimitri Verhulst zichzelf enkele dagen heeft ondergedompeld in het leven van de asielzoeker om zodoende tot dit boek te komen. Het schets naar mijn idee een duidelijk beeld van de gruwelen die asielzoekers moeten doorstaan, van problemen waar ze in het nieuwe land tegenaan lopen en de uitzichtloosheid die zij met zich meedragen.