PS Dit is vertrouwelijk een briefwisseling

Peter R. de Vries, je hebt een hekel aan de beste man, of je houdt van zijn publicaties.
Ik vind zijn boeken goed, sommige boeken lees je als een goed verhaal, maar ook als hij mening deelt op Twitter of op de tv denk ik ook soms van, man waar haal je het vandaan.
Datzelfde geldt voor meneer Spong, waarom verdedigd die man, het soort mensen waar de gemeenschap zegt, brrr dat soort mensen horen niet meer op straat.
Maar ja, hebben verdachten geen advocaat, dan is er ook geen rechtspraak mogelijk.

Terug naar het boek.
Het boek geeft een kijk in het privéleven van beide heren.
Maar ook van rechtszaken en alles wat omheen draait wordt een goede inkijk gegeven.
De blunders van justitie, mede advocaten en de discussie over bijvoorbeeld de vriendschappelijke relatie met Cor van Hout en Peter R de Vries.
Er wordt soms in jargon gepraat, maar het voordeel is, dat je woorden, kreten die je niet begrijpt via internet kan opzoeken.

Het is geen boek, wat ik in 3 dagen heb uitgelezen, maar het is ook geen spannend boek.
Maar als rechtspraak/misdaad je interesseert dan is een leuk boek om te lezen.
En heeft mij ook nieuwsgierig gemaakt om het werk van Spong te lezen.

Vond het een leuk boek om te lezen. Maar ik vond dat vooral de brieven van Gerard Spong soms erg moeilijk lazen. Teveel termen van het strafrecht. Peter R had een fijnere manier van schrijven. Vaak begreep ik het verhaal ook weer door de reactie van Peter R er op.

Zeer persoonlijke ervaringen met elkaar delen zowel privé als zakelijk.

Geeft je, door middel van een langdurige briefconversatie, inzicht in de (gedachte) wereld van beide heren. Wel vooral gericht op strafrecht en zaken daaromheen.

Heel veel juridisch vakjargon/ beschrijving jurisprudentie van de hand van de heer Spong. Daardoor leest het zeker niet lekker weg. Vond het ook weinig diepgang hebben; enige tegenstelling die steeds terugkomt is belang slachtoffer (de Vries) versus belang dader (Spong).

Dé ultieme vraag wordt NIET gesteld door Peter R de Vries en eigenlijk zit het merendeel van de geïnteresseerden daar wel op te wachten: "Hoe is het voor Spong om te leven met het feit dat hij bewezen moordenaars (in hoger beroep) met een, zoals hij zelf zegt, magistraal pleidooi, weet vrij te pleiten? " Het ietwat naïeve antwoord van Spong is: "Niet ik maar de rechter spreekt vrij!". Vele, zeer vele malen zijn BEWEZEN MOORDENAARS VRIJGESPROKEN door, laten we maar zeggen, listige kunstgrepen en andere uitvoerige verbale capriolen voorzien van zeer uitgebreide niet relevante dwaalsporen. Ooit vond Spong het nodig mij te verwijten dat ik geen respect zou hebben voor de rechterlijke macht. Grote lulkoek natuurlijk. Maar geconfronteerd worden met een enorme dwaling is altijd pijnlijk ook voor de rechterlijke macht. Ook een rechter maakt fouten maar dat wordt veroorzaakt doordat Spong een MAGISTRAAL pleidooi houdt. Moet nog wel erkennen dat de geachte Hr. Mr. G.Spong de absolute nr 1 is in het advocatenwereldje. Maar gezien het vorenstaande weet ik niet of dat een juist gevoel van trots geeft!
Nog twee ongelofelijke citaten uit het boek: blz 264 Spong: "Ik heb in deze zaak grote moeite met de moraliteit van het Openbaar Ministerie en het - zacht uitgedrukt - misleidende optreden". En de absolute klapper van het hele boek staat op blz 275: Spong: " Want het is een onverteerbare gedachte dat een moordenaar rustig in ons midden kan voortleven". Ik heb in mijn hele leven nog nooit een uitspraak gehoord die qua schijnheiligheid daar bovenuit komt!!