PUNK 57 Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Punk 57 van Penelope Douglas. Vertaald door Jacodine van de Velde.

Punk 57 gaat over Misha en Ryen die in groep 7 penvrienden zijn geworden. Het begon als een opdracht van school waarbij Misha's leraar dacht dat Ryen, net als Misha een jongen was en Ryen's leraar dacht dacht Misha net als Ryen een meisje was. Maar zelfs nadat het verplichte schrijven over is houden Misha en Ryen contact via brieven. Alleen brieven. Ze zoeken elkaar niet op, in het echt en online, ook al wonen ze maar zo'n 50 km van elkaar vandaan. Bij toeval komen ze elkaar tegen wanneer ze 18 zijn. Misha weet dat het Ryen is, maar houdt voor haar geheim wie hij is. Die avond gebeurt er van alles, Misha komt erachter dat Ryen heel anders is dan ze zivh voordoet in haar brieven.

De daaropvolgende 3 maanden hoort Ryen niets meer van Misha maar zij schrijft door. Ze vraagt zich af wat er met hem is gebeurd. Ze heeft hem nodig.

Punk 57 is een YA/NA crossover. De schrijfstijl van Penelope Douglas is erg prettig en Jacodine verdient echt een compliment voor haar vertaling. Ik had even wat moeite om in het verhaal te komen, maar was daarna snel opgeslokt. Doordat je het verhaal uit beide oogpunten leest, zowel Misha als Ryen, krijg je een completer beeld van het hele verhaal. Ik kan dit verhaal zeker aanraden.

Ryen en Misha zijn al 7 jaar penvrienden en vertellen elkaar van alles over hun levens. Ze wonen zelfs vrij dicht bij elkaar. Ryen helpt Misha met het schrijven van songteksten en Misha is Ryen’s klankbord. Eigenlijk willen ze elkaar wel ontmoeten, maar zijn bang dat het in het echt tegen gaat vallen. Ryen is bang dat ze dan de enige vriend gaat kwijtraken die haar echt kent en zo alleen komt te staan. Voor Misha is Ryen zijn muze en dat wil hij ook zeker zo houden.

“Verander nooit, schreef Ryen ooit in een brief. Er is niemand zoals jij en ik kan niet van je houden als jij niet langer jij bent.”

“Ik mis je iedere dag, schrijf ik. Je bent mijn favoriete plek.”

Op Highschool ontmoeten Ryen en Masen elkaar. Masen is ronduit onbeleefd en brutaal tegen haar en kan door haar schilden heen prikken en zet haar regelmatig op haar plek. Hoe komt het toch dat hij haar zo kan raken? Hij houdt haar een spiegel voor en daar raakt ze erg van in de war.

“Uiteindelijk moeten we allemaal afwegen wat we het liefst willen: terug willen naar wat we hadden of willen wat zou kunnen zijn. Blijven of alles op het spel zetten om verder te komen.”

Van Misha krijgt ze ook al geen brieven meer, zomaar, zonder uitleg en daar wordt ze nog onzekerder van.

“We bleven elkaar schrijven omdat we elkaar nodig hadden, omdat we het leven van de ander beter maakten. Maar zelfs nadat ik haar al jaren kende, kreeg ik het voor elkaar om wat we hadden binnen de kortste keren kapot te maken.”

Ryen zal helemaal zelf moeten kiezen voor de persoon die ze nu is, of veranderen naar de persoon die ze wil zijn.

“Niemand kan beter jij zijn dan jijzelf. Je bent onvervangbaar. Niet iedereen zal dat begrijpen, als jij het zelf maar begrijpt.”

En waarom voelt ze zich toch zo aangetrokken tot Masen? Hij is niet eens aardig!
Maar Masen is daar niet voor haar, maar eigenlijk voor hele andere dingen…

Wat een verrassend verhaal! Een verhaal dat net wat anders is dan andere NA Highschool story’s. Ryen is eigenlijk helemaal geen leuke meid, maar een pestkop die zichzelf te goed vindt voor het ‘gewone’ volk. Maar dan ga je langzaam ontdekken waar haar gedrag vandaan komt en begin je meer begrip voor haar houding te krijgen. Misha zag de echte Ryen al in haar brieven. En Masen probeert haar dat ook te laten inzien. De chemie tussen haar en Masen is ook hotter dan hot! Daar waren de paar pikante scenes eigenlijk niet eens voor nodig.
Zware thema’s zoals pesten, rouwverwerking, zelfacceptatie zijn erg mooi verwerkt in het verhaal.
Geen Highschool Sweethearts, maar twee jongeren die hun weg in het leven, naar zichzelf en naar elkaar zoeken. Een mooi verhaal over ware vriendschap, liefde en familie.