Rauw Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Rauw

Ik vond dit een heel bijzonder boek om te mogen lezen. Al ben ik dan al lang geen 'young adult' meer, het verhaal was goed geschreven en de karakters goed weergegeven. Als moeder van een halve tweeling vraag ik mij vaak af hoe dat zou zijn en ik denk dat Yvonne dat ontzettend goed heeft weergegeven. Ondanks het zware onerwerp zit er ook heel veel positiefs in het boek. Het gaat ook over vriendschap, familie en heel open over hoe je nou eigenlijk met de dood omgaat. Het is dan misschien niet een gezellig of populair onderwerp, maar het overkomt ons allemaal op een of andere manier een keer en voor mij heeft Yvonne Deinert daar een heel eerlijk, open, hoopvol en makkelijk te lezen boek over geschreven.

Geschreven bij Rauw

Als mijn ereader niet leeg was geweest had ik het boek in 1 ruk uitgelezen. Het verhaal pakte mij direct.
Ik leefde mee met de worsteling van Bram. Zijn schuldgevoel, maar vooral het gemis van zijn betere ik, zoals hij het zelf ziet.
Het zou makkelijk geweest zijn om Bram volledig te laten ontsporen, maar op 1 keer flink dronken na, gebeurt dat niet. Dat is goed. Voor de hand liggend is niet altijd positief. Juist omdat hij niet ontspoort voel ik nog meer met hem mee.
De verschillende fases van rouw worden geloofwaardig beschreven. Ook de impact op een gezin als er plotseling iemand komt te overlijden is geloofwaardig. Het afstand nemen, gewild of niet, van elkaar, omdat de pijn van het verdriet te groot, te veel is.
Wat ik mooi vind is de dubbele betekenis van het woord rauw. Want rouw kan behoorlijk rauw zijn. Zoals het ook bij Bram is.
Ik vond het jammer dat het boek uit was, ik had nog wel langer met Bram mee willen (be)leven. Aan de andere was het verhaal wel goed afgerond.

Geschreven bij Rauw

Net uitgelezen. Ik ben er stil van. Een rotverhaal, maar heel goed geschreven

Geschreven bij Rauw

‘Rauw’ is mijn eerste kennismaking met Yvonne Deinert. Zij schrijft in dit boek over Bram, die na een heftige gebeurtenis moet omgaan met alle emoties die daarbij komen kijken. Het verhaal is herkenbaar, rauw en soms ook heftig. Yvonne Deinert schrijft vanuit het oogpunt van Bram, wat voor een YA toch wel redelijk ongewoon is. Toch voelt ‘Rauw’ heel realistisch aan, niet alleen het verhaal maar ook de emoties van Bram voelen heel waar aan.

Als je zelf zo’n situatie hebt meegemaakt, zal ‘Rauw’ heel herkenbaar zijn. Iedereen gaat er anders mee om, maar toch zijn er zeker wel herkenbare momenten. Bram twijfelt aan zichzelf maar komt uiteindelijk tot de conclusie dat alles wel goed komt, maar ook dat hij zich mag voelen zoals hij zich voelt.

Eigenlijk zou dit boek op de leeslijst op de middelbare school moeten staan. Ik denk dat jongeren hier echt wat aan zullen hebben, of ze nou door zo’n heftige situatie gaan of niet. Het zal steun bieden, maar ook helpen bij het steun geven aan anderen.

‘Rauw’ van Yvonne Deinert is herkenbaar, emotioneel en goed geschreven. Een aanrader voor jongeren die in een heftige situatie hebben gezeten of iemand kennen die hier doorheen gaan.

Bram is een negentienjarige jongen die druk is met school, de sportschool, zijn vrienden en vriendin. Een prima leven totdat een dramatische gebeurtenis alles op zijn kop zet. Zijn leven is veranderd en hij heeft nog weinig plezier in de dingen die hij altijd deed. Hij moet door, maar alles wordt overheerst door woede, twijfels en verdriet. Bram vindt het wel eens moeilijk om te kiezen tussen zijn sporten en zijn vriendin. Als hij op een avond liever wil gaan sporten dan met zijn vriendin Iris naar de film, vraagt hij zijn tweelingbroer Tim zijn plaats in te nemen. Als hij van te voren had geweten wat er stond te gebeuren had hij dit nooit gedaan. Maar het is niet meer terug te draaien…

‘Na de challenge reed ik de straat in en het verbaasde me dat er een politieauto voor de deur stond. Ik zag nog net hoe mam twee agenten binnenliet.’

Rauw start met hoofdstuk 0. Cursief geschreven, verteld vanuit Bram zijn context, in de eerste persoon. Een heftig hoofdstuk met een grimmig karakter. Van daaruit lezen we Bram zijn verhaal vanuit de derde persoon. Een verhaal over een jongen die vol zit met schuldgevoelens. Hij is woedend op zichzelf en weet niet hoe hij dit ooit goed kan maken. Kan hij het wel goed maken?

Yvonne heeft met Rauw een verhaal geschreven met een heel zwart randje. Er is iets verschrikkelijks gebeurd en nu is het zaak om te proberen daar mee te leven en het een plaats te kunnen geven. De gemoedstoestand van Bram wordt helder beschreven, zijn stemming, verdriet en woede zijn tastbaar opgetekend. Als auteur moet je dan wel over een goed inlevingsvermogen beschikken wil je dit op zo’n overtuigende manier neerzetten. Als lezer begrijp je Bram, en snap je volkomen waarom hij zich zo voelt, en waarom het nu zo moeilijk is om van het leven te genieten. Maar Bram is nog zo jong, hij heeft nog een heel leven voor zich.

‘Normaal zou hij gedacht hebben de griep te krijgen, maar dat is het niet. Dit is geen virus. Dit is de dood die in hem kruipt.’

Rauw is fictie, maar soms is er tijdens het lezen het gevoel dat het een waargebeurd verhaal is. Het is zo oprecht geschreven dat er een uitermate geloofwaardig beeld wordt geschetst. Yvonne laat hiermee zien dat ze zich in haar personages kan verplaatsen en de gevoelens en gedachten van de personages goed kan verwoorden. Tijdens het lezen komt er snel een verklaring voor de keuze van de titel, dit boek bevat een aangrijpend verhaal met een hele rauwe omlijsting. Rauw geeft een keihard voorbeeld van een verschrikkelijk iets dat iemand kan overkomen, maar daarentegen is het altijd toch weer de moeite waard om door te gaan…