Rides Again

Alsof de regen op dit moment niet met liters tegelijk uit de blueshemel komt, maar de zomer plots in je woonkamer staat. Dat is het gevoel dat ik heb na het talloze keren draaien van Lazy Lester Rides Again. Blues om goede zin van te krijgen.

Lazy Lester Rides Again is een reissue van zijn album uit 1987. Het was destijds Lesters comeback album na een muzikale stilte van meer dan tien jaar. De plaat werd uitgebracht op het Blue Horizon label in Engeland en vervolgens op het King Snake label in de VS. Het album bevatte zowel nieuwe versies van enkele van zijn klassieke Excello opnames als nieuwe nummers en won een W.C. Handy Award voor het beste Contemporary Blues Album.

Het album uit 1987 is nu opnieuw uitgebracht met talloze outtakes als bonus. Op de originele uitgave waren leden van de Junkyard Angels, Blues’n'Trouble en speciale gasten Bob Hall, Dave Bronze en John Martin betrokken. Het idee was om niet meer dan drie tracks op te nemen die Lester eerder al op tape had gezet voor Excello. De andere songs werden gekozen uit nieuwe demo’s die speciaal waren geschreven voor deze sessie. In totaal 23 nummers om erg vrolijk van te worden.

De reissue van Lazy Lester Rides Again opent met Sugar Coated Love en zet meteen de toon voor de rest van de plaat. Vrolijk, een opzwepende beat, rollende piano, een hakkelende gitaar en last but not least een heerlijke blazende Lester. Dat vrolijk gevoel komt ook terug bij andere nummers als The Same Thing Could Happen To You en I Hear You Knockin. Irene zou niet misstaan op een ‘prom night’ op een highschool in de jaren vijftig. Tip: kijk de dansscene uit Grease, zet het geluid uit en draai dit nummer loeihard. Past naadloos!

Lester beschouwt Jimmy Reed en Little Walter als zijn belangrijkste bluesinvloeden en dat is vooral goed te horen in instrumentale tracks als Lester’s Shuffle (twee takes) en Blowin’ A Rhumba (ook twee takes) en Rockin’ With Lester (een take). Heerlijke en soepele frasering! En dat Lazy Lester zijn bijnaam eer aan doet, hoor je op Out On The Road en Nothing But The Devil: relaxte en lome rustig-aan-ik-hoef-nergens-naartoe-blues.

Prachtig op deze uitgave is dat het vooral take ones zijn, zodat je een beeld krijgt van het ruwe materiaal in een beginfase. Omdat er daarnaast ook nog andere takes van hetzelfde nummers op de release staan, is het mooi vergelijken. Soms is het verschil niet heel groot. Het zit ‘em vooral in de geluidskwaliteit en de subtiele toevoeging van andere instrumenten of het meer naar voren halen daarvan in de mix. In The Same Thing Could Happen To You bijvoorbeeld ontbreekt in de eerste opname de barrelhouse piano waardoor het nummer kaal klinkt. Op take twee en vier zijn deze wel te horen waardoor het geheel een swingender en voller geheel krijgt. Hetzelfde geldt voor Travelling Days. Op de eerste twee takes is geen piano te horen; op take 3 is deze wel aanwezig.

Rockin’ With Lester sluit deze heerlijke release af: pompende, swingende blues met een hoofdrol voor alle muzikanten. En rocken doet het zeker: muziek om vrolijk van te worden! Vergeet de regen; de zomer is hier met deze plaat!

Website: www.lazylester.net