Ruis

Ruis gaat verder waar Het vervloekte huis gestopt is. Na enig geduld zullen we eindelijk weten hoe het verder gaat. Maar gelijk vanaf het eerste hoofdstuk is er veel verwarring en dit zal tot aan het einde toe blijven. De woorden op de cover zeggen het al: werkelijkheid, verbeelding, waanzin. De drie grote pijlers die het verhaal omschrijven.
Ook Ruis is vanuit de eerste persoon geschreven, vanuit het oogpunt van Mikayla, en dit personage komt ook nu weer dicht bij de lezer te staan. Nog steeds wordt ze gekweld door verschrikkelijke nachtmerries en een maar niet te stillen hoofdpijn. Maar ook is ze haar herinneringen kwijt en wordt ze getergd door waanbeelden. Het lijkt erop dat iedereen haar wil helpen, maar Mikayla heeft zo haar twijfels. En dan komt ze achter de gruwelijke waarheid …

‘De pijn die door mijn hoofd trok was als een zwerm wespen, die allemaal op dezelfde plek in mijn nek leken te steken en een sneeuwbeeld van stippen voor mijn ogen veroorzaakte, waardoor ik niets scherp zag.‘

Voor degene die Het vervloekte huis hebben gelezen zullen de eerste hoofdstukken minder verwarrend overkomen. Maar voor mij was het toch al weer even geleden en het geheugen moest wel even goed aangesproken worden. De geschepte verwarring in het begin bepaalt de toon van het gehele verhaal en geeft veel vragen. Het is moeilijk te bepalen wat nu echt is of niet. En juist het niet weten, het voortdurend afvragen sleept de lezer mee in een soms wat surrealistisch verhaal. De woorden en zinnen rollen met hoog tempo over het papier heen en laten de lezer de waanzin erachter voelen. Soms is het tempo zo hoog dat er even de rem op moet, omdat er anders iets essentieels gemist kan worden.

‘Een explosie. De auto die rondtolde. En toen de klap. Even was het donker, maar toen was er warmte. Verbrand vlees.’

Van Houten schrijft geen standaard thrillers en laat dit weer overduidelijk zien met Ruis. Een werkelijkheid wordt omgeven door een grote verbeelding met vleugjes horror en sciencefiction, gedragen door een hoge spanningsboog. Van Houten laat met haar thrillers en zo ook met Ruis stukjes van haarzelf zien. Kleine, soms diep verborgen stukjes, die de auteur erin verweven heeft. Dit geeft een bijzondere persoonlijke touch en is vooral gedurfd. Is de auteur heel diep in de huid van het personage gekropen, of is het juist andersom?

Met Ruis weet van Houten wederom de lezer te overtuigen van haar bijzondere talent. Voel de waanzin en laat je overvallen door de verbeelding.

De Nederlandse Mikayla woont na de dood van haar man Steven nu in Canada. Samen met haar 2 kinderen probeert ze er het beste van te maken. Dat wordt lastig met die vreselijke nachtmerries en erge hoofdpijn. Ook ziet ze zwarte schimmen op de wand. Als ze terug wil denken, bemerkt ze dat ze niet meer iedere herinnering kan terughalen. Wat gebeurt er toch?

¶ De pijn die door mijn hoofd trok was als een zwerm wespen, die allemaal op dezelfde plek in mijn nek leken te steken en een sneeuwbeeld van stippen veroorzaakte waardoor ik niets scherp zag. ¶

Dr Steward komt regelmatig langs om Mikayla te helpen. Nadat ze geholpen is, moet ze wel de medicatie blijven slikken. Ze is de dokter ook erg dankbaar! Maar soms verschijnen de beelden opnieuw en komt zij in een dikke mist terecht. Wat is nu werkelijkheid, verbeelding of waanzin? En wie is die wolf die ze steeds ziet?

De elementen

In deze Mikayla Jackson-thriller is de vertelperspectief de 1e persoon. Mika neemt je al snel mee in haar dromerige momenten, waar de schimmen hoogtij vieren. En ze niet helder is in haar hoofd. Hoe komt dat toch, vraag je je als snel als lezer af. Nu, dat is de grote vraag en voor het antwoord, zit je bijna op het eind van het mysterieboek. Bij het lezen van Ruis dacht ik aan een doolhof, zoiets als bij de Mazerunner. Door de dromen waan je je in een soort Twilightzone. En met een snufje uit Shutter Island is het verhaal geheel compleet.

Conclusie

Ruis is eigenlijk 1 grote mistige reis, wat uitmondt in 1 grote rollercoaster. End acht je dat het verhaal helemaal te begrijpen, dan gaat de attractie nog 1 keer over de kop.

Toen ik in juli 2016 het boek dichtsloeg van Het vervloekte huis was ik op een manier enorm aan het balen omdat het toen eindige met een geweldige cliffhanger. Een open einde waar ik het tot nu toe mee moest stellen. Dus was ik meer dan blij toen ik Ruis mocht ontvangen waar ik uitgeverij Kabook en Lydia enorm voor wil bedanken!

Wat ik al voorop wil stellen is dat ik een samenvatting van dit verhaal niet kan schrijven; het is helaas onmogelijk omdat er van in het begin al zoveel spoilers zijn. Het zou dan echt zonde zijn om dit te doen. Ik zou zeggen: lees en geniet.

Zoals op de cover van het boek staat: werkelijkheid – verbeelding – waanzin, zo zul je het boek ook ervaren. In het begin was het eventjes aanpassen omdat het nogal verwarrend was. Dit is omdat Lydia alles in elkaar heeft verweven en op zo’n sublieme manier dat dit je aan het denken zet en jezelf bij tijden afvraagt of het nog geschifter kan. Hoofdpersonage Mikayla sleurt je mee in haar nachtmerries, illusies en nare herinneringen. Op het moment dat je aan het boek begint zit je onmiddellijk in het verhaal en qua spanning kan het al tellen!

Een hoog spanningsgehalte dat alleen maar opgedreven wordt. Door gans het verhaal neemt Lydia je mee en het is dan ook bizar te noemen, je weet zelfs op bepaalde momenten niet meer wat werkelijkheid is en wat waanzin. Het is een verhaal dat in een snel tempo vooruit gaat en wat toch iets of wat concentratie vereist. Het is geen boek dat je zomaar enkele dagen opzij kunt leggen want dan ben je je leesflow kwijt. Ik denk trouwens ook niet dat je dit boek aan de kant gaat leggen, stoppen is geen optie en je bent dermate gefascineerd omdat je wilt weten hoe dit gaat aflopen en wat voor verrassingen de auteur nog in petto heeft.

Dit is niet zomaar een thriller, er zit een percentage sciencefiction in en horror. Lydia schuwt niet om lugubere scènes neer te pennen. Dit is iets wat ze in haar vorige boeken ook heeft gedaan en waar ze eigenlijk in uitblinkt en zich onderscheidt van de rest. Kun je dit boek als standalone lezen? Nee, ik raad jullie aan om eerst Het vervloekte huis te lezen. Mede omdat er dezelfde personages in terugkeren maar ook, en dat is het bijzondere: de plot!! Pas als je dit boek dichtslaat kun je het volledige plaatje snappen.

De enige auteur waar ik Lydia mee kan vergelijken is Fitzek, of ook #masterofthemindfuck genoemd. Welnu, Fitzek heeft zijn gelijke gevonden in Lydia die je heel zeker #mistressofthemindfuck kunt noemen!

Kan ik dan toch niet een tipje van de sluier oplichten? Nee, pak het boek en zet je schrap voor een rollercoasterrit van bizarre gebeurtenissen, emoties en krankzinnige momenten! Het was me een waar genoegen om dit boek al te mogen lezen. Het is zo beangstigend, hallucinant en freakachtig goed, want niets is wat het lijkt! Ik geef dan ook graag 5 welverdiende sterren.

Dit is het vervolg op Het vervloekte huis. En wat wat voor 1!

Ik heb geen nagels meer over… En las het boek bijna in 1 dag uit. Niet weg te leggen, geweldig!

Mikayla Jackson, woont in Canada. Ze weet niets meer van haar verleden, ze is alles kwijt. Ze heeft steeds een vreemde hoofdpijn… De werkelijkheid lijkt niet meer te vertrouwen te zijn? Wat is er echt? En wat zijn er waanbeelden? Ze weet dat er iets goed mis is, maar heeft het gevoel vast te zitten. Heeft Westwood heeft er iets mee te maken? Westwood is een akelig ziekenhuis, waar dingen gebeuren die het daglicht niet kunnen verdragen. Of is Mikayla echt gek aan het worden?

Als lezer is het nagelbijten. Je wilt ook weten, wat er nu toch aan de hand is. Het voelt allemaal erg vreemd aan. En de drang om te vluchten wordt alleen maar groter. Je voelt dat er iets niet pluis is. Het is een verhaal, waarbij de klok, kostbare secondes wegtikt voor de hoofdrolspeler. Je weet als lezer ook niet meer wat er echt is. Het is alsof je in een soort van Twilight zone terecht bent gekomen. Dit verhaal is spannend, mysterieus en heeft behoorlijk wat horror elementen. Het boek mag naast Stephen King in de kast staan. Want Lydia kan echt gruwelijk goed schrijven!

De cover is ook echt mooi. Het is een scène uit het boek. Het weer, de sneeuw, het bos… Je ziet het en je voelt het tot leven komen. Erg beeldend geschreven!

Dit boek kruipt onder je huid. En ergens knaagt er steeds een zinnetje aan je als lezer: vluchten kan niet meer… Waar vlucht je voor? De werkelijkheid, verbeelding of waanzin?

Ik geef het boek 5 dikke sterren*****

Het boek zal op 17 juni verschijnen.

Geschreven bij Ruis

Mikayla Jackson leidt een teruggetrokken leven in Rocky Roads in Canada. Ze kamp met hevige hoofdpijnen, nachtmerries en hallucinaties. De geheimzinnige bewoners die in Rocky Roads wonen willen haar helpen, maar is dit wel zo? Wie kan Mikayla vertrouwen? En hoe zit het met dat grote dreigende ziekenhuis, waar ze altijd weer terecht komt?
Ruis is het vervolg op Het vervloekte huis, en voor mij was het al weer even terug dat ik Het vervloekte huis had gelezen, maar ik kan het wel zeer aanraden om dat van te voren wel te doen, want dan is het verhaal toch wel wat duidelijker. Op de cover heeft de schrijfster geschreven: Werkelijkheid, Verbeelding, Waanzin, dit zijn precies de woorden die de lading dekken. Al vanaf het begin word je mee genomen op een rit in een achtbaan die van voor naar achter, maar ook van links naar rechts gaat. Af en toe denk je ook dat je in een film als Groundhog Day bent beland. Continu denk je is dit waar, of droomt ze dit? Gaandeweg het boek wordt alles steeds duidelijker.
Lydia van Houten heeft een erg fijne schrijfstijl, geen ellen lange zinnen en vrij korte hoofdstukken. Ook schrijft ze erg beeldend, waardoor dit boek niet voor erg tere zieltjes is bestemd. Het is alsof je als lezer bij iedere scene aanwezig bent. Je wordt als het ware de nachtmerrie van Mikayla ingetrokken, en vraagt jezelf af, Hoe kom ik hier ooit weer uit? En op het einde wordt je dan toch nog even heel erg verrast……
Ik heb heel erg genoten van dit boek!

Geschreven bij Ruis

Lydia van Houten, Amsterdam 24 april 1972) groeide op in een probleemgezin. Daardoor creëert ze al snel droomwerelden waarin ze naar toe vlucht en zich veilig voelt. Haar eerste fantasy serie komt hier dan ook uit voort. Op veertienjarige leeftijd spijbelt ze veel omdat ze op school wordt gepest en is te vinden in de Arnhemse bibliotheek. Haar persoonlijke ervaringen mixt ze met fictie waardoor haar boeken levensecht en erg beeldend aanvoelen. Vanaf 2015 nam ze een besluit om fulltime schrijver te worden. Ze schrijft dan voornamelijk thrillers waarbij ze wordt beïnvloed door een aantal grote schrijvers zoals: George Orwell, Ayn Rand, Nicci French, Tolkien en Stephen King.
Ruis is het tweede boek met Mikayla Jackson in de hoofdrol.

De cover straalt kou uit. Een wegrennende vrouw door de sneeuw naar een zwart bos. Mooie kleurcombinatie en in de lijn van het eerste boek met Mikayla nl. Het vervloekte huis.

Het verhaal gaat verder waar Het vervloekte huis is geëindigd.
Mikayla Jackson woont in het huis van haar overleden man in Canada. Ze lijdt aan geheugenverlies en heeft een vreemde hoofdpijn. De inwoners uit het afgelegen dorp Rocky Roads willen haar wel helpen maar Mikayla vertrouwt het niet. Ze voelt dat er iets goed mis is en denkt dat het psychiatrisch ziekenhuis Westwood hier iets mee te maken heeft. Het bevat een groot geheim en er gebeuren dingen die het daglicht niet kunnen verdragen.
Wat is echt? Wat is verbeelding? Of wordt Mikayla nu echt gek?

Het is wenselijk om eerst Het vervloekte huis te lezen zodat je voldoende informatie hebt over de hoofdpersoon Mikayla Jackson.
Op de cover staat Werkelijkheid, verbeelding, waanzin? En dit klopt volledig. De lezer wordt gedurende het verhaal heen en weer geslingerd tussen deze drie en het een en ander is erg verwarrend. Dit wordt nog versterkt omdat je in het hoofd van Mikayla zit.
Het verhaal is verdeeld in drie delen: Schemering, Waanzin en Alpha-TPR en is geschreven in een beeldende, haast filmische schrijfstijl.
Ondanks de verwarring die je tijdens het lezen voelt, moet je doorlezen om uiteindelijk bij het einde aan te komen. Het einde dat heel anders is dan je verwachtte.
In Westwood gebeuren gruwelijke dingen en langzaam ontdek je de waarheid.
De titel Ruis is goed gekozen: tijdens het lezen lijkt het alsof er een grote ruis in je hoofd zit: precies de bedoeling van van Houten.
De wendingen die Lydia in het verhaal verwerkt en de gruwelijkheden die ze niet schuwt, maakt het dat het geen standaard thriller is. De invloed van bovenstaande auteurs en haar persoonlijke ervaringen zijn duidelijk voelbaar.
Ruis is een buitengewone thriller met horror- en waanbeelden erin verwerkt die de lezer nog lang laat nadenken over wat is werkelijkheid, verbeelding of waanzin.

De hoofdrol in Ruis is weggelegd voor Mikayla Jackson die, worstelend met hevige nachtmerries en zware hoofdpijnen, een teruggetrokken leven leidt in Canada. Mikayla kan zich haar verleden niet herinneren en wordt achtervolgd door hallucinaties. Het lijkt erop dat de –veelal vreemde- inwoners van Rocky Roads haar allemaal willen helpen, maar Mikayla kan zich niet aan het gevoel onttrekken dat er iets helemaal niet klopt. Gedurende haar spaarzame heldere momenten wordt het haar duidelijk dat het enorme ziekenhuis Westwood een gruwelijke waarheid verborgen houdt...

“Ik vocht om adem te krijgen nu ook vingers mijn neus dichtknepen. Hoe ik ook probeerde te draaien, de man hield me in bedwang. Mijn hoofd zat vast tegen zijn schouder en bij elke beweging voelde ik de druk op mijn gewrichten toenemen.”

Ruis is het vervolg op het vorige boek van Van Houten -Het vervloekte huis- en kent opnieuw journaliste Mikayla Jackson als hoofdpersonage. Ruis is –zo mogelijk- nóg rauwer en heftiger dan de vorige boeken van de auteur. De onmogelijke situatie waar Mikayla in verkeert zijn haast niet te bevatten en een ‘vlucht’ uit haar situatie lijkt dan ook schier onmogelijk.

“De beklemmende, stekende hoofdpijn trok vanuit mijn nek naar mijn voorhoofd. Door met mijn vingertoppen over mijn slapen te wrijven probeerde ik de druk te verminderen en het vlekkerige zwart-witpatroon voor mijn ogen weg te krijgen.”

De schrijfstijl van Van Houten is van hoog niveau en het is haast niet voor te stellen waar ze de scenes die zij in Ruis heeft opgenomen, vandaan haalt. Het is een rollercoaster van absolute waanzin. Het intrigeert, vervult met afschuw en met mededogen jegens de hoofdpersoon over alles wat zij moet doorstaan. De verhaalconstructie is uiterst boeiend en ingenieus. Bovendien zit dit nieuwe boek van Van Houten vol onverwachte plotwendingen die de lezer met regelmaat in opperste staat van verwarring brengt. Het is aan de lezer om waan en werkelijkheid uiteen te halen daar waar de hoofdpersoon dat niet lukt en de auteur diverse hindernissen opwerpt.

Ziet Mykayla kans om haar weerzinwekkende omstandigheden het hoofd te bieden? Je leest het in Ruis!

Over de auteur
Lydia van Houten - Albadoro (1972) is een Nederlandse auteur van zowel kinderboeken als boeken voor volwassenen. Haar eerste boek verscheen in 2002. Onder haar pseudoniem L.A. Dawn debuteerde ze in 2005 met het jeugdboek Teken van drie. Haar prentenboekenserie Goedenacht kleine maan verscheen internationaal. Vanaf 2015 besloot ze onder het pseudoniem Van Houten fulltime auteur te worden van thrillers.

Uitvoering
Uitgever: Kabook
ISBN: 9789082686135
Paperback, 299 pagina’s

Ruis, het vervolg op Het vervloekte huis, wilde ik graag lezen. Ik was heel benieuwd hoe het verder zou gaan met Mikayla.
Het boek bestaat uit drie delen. In de eerste twee boekdelen, speelt verwarring een grote rol. Het is voor de lezer niet duidelijk of de gebeurtenissen werkelijkheid zijn of alleen in de verbeelding van Mikayla waarheid zijn.
Pas in het derde boekdeel wordt duidelijker waarover het verhaal werkelijk gaat en blijkt het gevoel van Mikayla juist te zijn. Daarentegen blijft het moeilijk te doorgronden wat zich er in het ziekenhuis afspeelt.

Ondanks de prettige schrijfstijl van Lydia vond ik het boek niet echt spannend. Een aantal moorden en een gruwelijke scene maken van dit boek geen spannende thriller. Mikayla en ook de andere personages blijven vrij oppervlakkig en de gebeurtenissen gaan regelmatig in de herhaling.
Het uitgangspunt van het verhaal is goed, maar dat wordt helaas teniet gedaan door de verwarring die je als lezer ervaart: werkelijkheid of verbeelding? Het is net iets te veel van het goede.

Mikayla Jackson leidt een teruggetrokken leven in Canada. Ze is haar herinneringen kwijt, heeft last van nachtmerries en wordt achtervolgd door waanbeelden. Ook heeft ze een niet te stillen hoofdpijn. De bewoners van Rocky Roads willen haar allemaal wel helpen, maar Mikayla vertrouwt het niet. Iets is niet in orde. Langzamerhand krijgt ze in de gaten dat het Westwood ziekenhuis een heel groot geheim verbergt.

Lydia van Houten (1972) startte haar freelancecarrière in 2003, als illustratrice voor andere auteurs. Begin 2005 debuteerde ze met haar jeugdserie ‘Teken van Drie’, uitgegeven door Uitgeverij Ellessy. Er volgden (internationale) freelance opdrachten, vooral prentenboeken. De serie ‘Goedenacht kleine Maan’ uitgegeven door Yoyo Books, verscheen wereldwijd. Vanaf 2014 concentreert Lydia zich op het schrijven van thrillers. Het science fiction verhaal ‘Black-out’ belandde op de longlist van de Paul Harland Awards in 2014. Haar debuut ‘Doodstil’ verscheen in 2015 en kreeg lovende recensies. ‘Doodstil’ werd zelfs Boek van de Maand. ‘Het Vervloekte Huis’ (2016) is haar tweede thriller. Het is een literaire thriller met een bovennatuurlijke mystieke ondertoon. In 2017 verscheen ‘Prooi’ bij Kabook uitgevers. ‘Ruis’ (2019) is de opvolger van ‘Het Vervloekte Huis’ en is wederom een Mikayla Jackson thriller.

Lydia van Houten heeft een fijne schrijfstijl, vlot en met korte zinnen, waardoor ‘Ruis’ aangenaam leest. Het is de tweede thriller in de reeks met Mikayla Jackson als hoofdpersoon. ‘Ruis’ gaat verder waar ‘Het Vervloekte Huis’ gestopt is. Op de cover staat: Werkelijkheid, Verbeelding, Waanzin? Dit blijft je het hele verhaal achtervolgen, wat is waar en wat niet? ‘Ruis’ is een verwarrend verhaal met veel lugubere details. Een rollercoaster aan gebeurtenissen en je moet goed bij de les blijven om het te kunnen volgen. Voor wie het voorgaande boek niet gelezen heeft wordt het een hele klus om dit boek te begrijpen. Het is dan ook aan te raden om eerst het eerste deel te gaan lezen. Zelfs als je het wel hebt gelezen blijf je met vraagtekens zitten. Helaas voldoet ‘Ruis’ deze keer niet aan wat ik ervan verwacht had. Het is te verwarrend en weerzinwekkend. Een pluspunt is dat het verhaal je wel meesleept en beeldend is beschreven.

Mijn dank gaat uit naar Lydia van Houten voor het vooruitleesexemplaar.
Helaas is ‘Ruis’ niet onder mijn huid gaan zitten, mede door het groot aantal horror momenten. Het krijgt van mij 3 sterren.

Geschreven bij Ruis

Ik vind het eerste deel, het vervloekte huis, erg goed en spannend. Dus vol enthousiasme aan het vervolg Ruis begonnen. Ik had op een gegeven moment het idee dat dit boek door een heel andere schrijver is geschreven. Vreemd en warrig verhaal. Maar bleef toch doorlezen omdat ik benieuwd was naar het einde. Ik hoopte dat ik het boek dan wel zou snappen. Maar vond het uiteindelijk toch een beetje een tegenvaller.