Rune 2 - De eerste God

Geschreven bij Rune 2 - De eerste God

Ik heb zijn tweeluik Rune achter elkaar gelezen en ik moet zeggen zijn boeken lezen weer lekker weg.

Je volgt de wederwaardigheden van Ghelan, een runepriester van de vierde cirkel, en Serina, een gevangen priesteres van Viguru. Het eerste deel (de achtste rune) is een opzet tot het tweede deel. Je leert de hoofdfiguren kennen en de wereld van Kaddish. Je volgt Ghelan op een opdracht en ziet hoe het Serina vergaat. Het eerste deel vind ik een traditioneel Fantasy boek. Alle elementen zitten erin. Het heeft een lekkere vaart, heeft spanning, maar is meer een hap-slik-weg boek geworden. Het volgt de ge-eikte banen, vertelt niets nieuws, volgt verschillende keren voorspelbare wegen, maar bied lekker vermaak. Deel twee (de eerste god) vind ik beter dan de achtste rune. Je volgt de zoektocht van Ghelan naar rust, maar dat blijkt hem niet gegunt te zijn. Daarnaast zie je ook wat er gebeurt met de Godkeizer en alle verwikkelingen rondom de dodelijke Mist. Deel twee vond ik interresanter om te lezen. Naast dat het lekker weglas kiest Adrian ervoor om een ingewikkelder verhaal te vertellen. Daarom sprak mij het tweede deel mij meer tot mijn verbeelding aan dan deel een.

Een oordeel van mij.
De achtste rune: 3 sterren
De eerste god: 4 sterren

Geschreven bij Rune 2 - De eerste God

ik heb het 2 de boek ook verslonden , en heb spijt dat het gedaan is , er mocht van mij nog een vervolg op komen , het was ook prachtig dat de stok van marak op het einde , naar beneden kwam een prima einde

ik heb bijna 14 dagen gewacht om een nieuw boek te lezen , zo heb ik nog nagenoten van de reeks

ik ben blij dat ik de hele reeks gekocht heb

Geschreven bij Rune 2 - De eerste God

Het tweede boek van het Rune-tweeluik, 'De eerste god', sluit naadloos aan op 'De achtste rune' en begint met een beklemmende proloog. De dood en verderf zaaiende mist die zich sinds het openen van de dimensiepoort over de wereld verspreidt, blijft tot aan de climax in de laatste hoofdstukken onheilspellend aanwezig.

Tegen deze achtergrond wordt in 'De eerste god' duidelijk welke gevolgen het dragen van de Achtste Rune met zich meebrengt, zowel voor godkeizer Danobe, die er vanuit een ongebreidelde machtshonger voor gekozen heeft, als voor runenpriester Ghelan, die de rune onvrijwillig kreeg en dit geheel onverwacht overleefde. Het is boeiend om te lezen hoe verschillend deze twee personages omgaan met hun krachten die, door de open verbinding met de vierde dimensie, geen onverdeelde zegen blijken te zijn, noch voor henzelf, noch voor de mensen in hun omgeving.

De godkeizer wordt steeds onberekenbaarder, lapt oude tradities aan z’n laars, vervreemdt zijn raadgevers van hem, opent de jacht op die andere drager van de Achtste Rune en heeft plannen om de wereld te veroveren, te beginnen met het buurland Carolia. Waanzin maakt zich langzaam maar zeker van hem meester, afgewisseld met heldere momenten.

Ghelan zondert zich juist af. Na wat omzwervingen in de onherbergzame gebieden van Kadish maakt hij kennis met een vergeten volk, dat zich daar sinds het cataclysme heeft teruggetrokken en dat een spirituele belevingswereld heeft die ver af staat van de overtuiging die Ghelan van kindsbeen af is voorgehouden als enige waarheid. Deze ontmoeting is cruciaal voor het nemen van een belangrijke beslissing, een proces dat indringend en intens wordt beschreven en voor mij tot een van de betere gedeeltes van dit boek hoort.

Uiteraard wordt het verhaal van 'De eerste god' met veel vaart verteld; dat is Adrian Stone wel toevertrouwd. Door de, veelal onverwachte, wendingen verveelt het boek geen seconde en weet het de aandacht op een overtuigende wijze vast te houden.
Er is een goede afwisseling tussen hoofdstukken vol actie en wat rustiger gedeelten, waardoor een aantal uit 'De achtste rune' bekende, maar ook nieuwe, personages meer diepgang krijgt en hun onderlinge relaties en motieven verder uitgewerkt worden.
'De eerste god' leest prettig: het taalgebruik ondersteunt het verhaal, accentueert de spannende momenten, en weet soms ook een gevoelige snaar te raken.
Het boek besluit met een mooie verwijzing naar Marak, de held uit de Duiveltrilogie, en diens Nagelaten Vertellingen die aanleiding gaven tot de avonturen in dit Rune-tweeluik.

Geschreven bij Rune 2 - De eerste God

Dit is zó spannend! Wat ik erg waardeer is dat een groot deel vanuit de beleving van een vrouw (gevangen genomen priesteres) geschreven wordt ipv alleen maar mannen die om macht vechten.

Geschreven bij Rune 2 - De eerste God

Het tweede boek van het Rune-tweeluik, ‘De eerste god’, sluit naadloos aan op ‘De achtste rune’ en begint met een beklemmende proloog. De dood en verderf zaaiende mist die zich sinds het openen van de dimensiepoort over de wereld verspreidt, blijft tot aan de climax in de laatste hoofdstukken onheilspellend aanwezig.

Tegen deze achtergrond wordt in ‘De eerste god’ duidelijk welke gevolgen het dragen van de Achtste Rune met zich meebrengt, zowel voor godkeizer Danobe, die er vanuit een ongebreidelde machtshonger voor gekozen heeft, als voor runenpriester Ghelan, die de rune onvrijwillig kreeg en dit geheel onverwacht overleefde. Het is boeiend om te lezen hoe verschillend deze twee personages omgaan met hun krachten die, door de open verbinding met de vierde dimensie, geen onverdeelde zegen blijken te zijn, noch voor henzelf, noch voor de mensen in hun omgeving.

De godkeizer wordt steeds onberekenbaarder, lapt oude tradities aan z’n laars, vervreemdt zich van zijn raadgevers, opent de jacht op die andere drager van de Achtste Rune en heeft plannen om de wereld te veroveren, te beginnen met het buurland Carolia. Waanzin maakt zich langzaam maar zeker van hem meester, afgewisseld met heldere momenten.

Ghelan zondert zich juist af. Na wat omzwervingen in de onherbergzame gebieden van Kadish maakt hij kennis met een vergeten volk, dat zich daar sinds het cataclysme heeft teruggetrokken en dat een spirituele belevingswereld heeft die ver af staat van de overtuiging die Ghelan van kindsbeen af is voorgehouden als enige waarheid. Deze ontmoeting is cruciaal voor het nemen van een belangrijke beslissing, een proces dat indringend en intens wordt beschreven en voor mij tot een van de beste gedeeltes van dit boek hoort.

Uiteraard wordt het verhaal van ‘De eerste god’ met veel vaart verteld, dat is Adrian Stone wel toevertrouwd. Door de, veelal onverwachte, wendingen verveelt het boek geen seconde en weet het de aandacht op een overtuigende wijze vast te houden.
Er is een goede afwisseling tussen hoofdstukken vol actie en wat rustiger gedeelten, waardoor een aantal uit ‘De achtste rune’ bekende, maar ook nieuwe, personages meer diepgang krijgt en hun onderlinge relaties en motieven verder uitgewerkt worden.
‘De eerste god’ leest prettig: het taalgebruik ondersteunt het verhaal, accentueert de spannende momenten, en weet soms ook een gevoelige snaar te raken.
Het boek besluit met een mooie verwijzing naar Marak, de held uit de Duiveltrilogie, en diens Nagelaten Vertellingen die aanleiding gaven tot de avonturen in dit Rune-tweeluik.

Geschreven bij Rune 2 - De eerste God

Heerlijk boek, leest makkelijk weg. Goeie fantasylijn.

Geschreven bij Rune 2 - De eerste God

Dit boek leest lekker vlot , is het zelfstandig te lezen tweede deel maar als je deel een leest is het makkelijker te begrijpen. Het is een fantasy met vaart , actie,humor .