Samen dansen in de kerk als mannen en vrouwen op God lijken

In dit boekje vond ik prachtig beschreven hoe de drie-ene God: Vader, Zoon en Heilige Geest, zich tot elkaar verhouden.
Maar het doel van dit boekje, duidelijk maken waarom vrouwen juist wél volledig mee móeten draaien in de kerk, vind ik ronduit zwak uitgewerkt.
Wie werkelijk wil/durft te lezen wat de Bijbel zegt over man en vrouw, kan mijns inziens beter 'Waarom geen vrouwen?' van Cunningham en Hamilton lezen.
Dat boek maakt het klip en klaar duidelijk waarom vrouwen net zo goed als mannen volledig beelddrager van God mogen en moeten zijn.

Van TRINITEIT, ANTROPOLOGIE EN ECCLESIOLOGIE naar Samen dansen in de kerk.
Op bewonderenswaardige wijze heeft dr. Almatine Leene de vertaalslag gemaakt van haar wetenschappelijke publicatie TRINITEIT, ANTROPOLOGIE EN ECCLESIOLOGIE naar het boekje Samen dansen in de kerk, dat een meer toegankelijke bewerking is van haar proefschrift.
Sinds begin november heb ik beide boeken tegelijkertijd gelezen. Als het me soms duizelde in het hoofd bij het lezen van de dissertatie werkte het “bevrijdend” om voor zover mogelijk de overeenkomstige inhoud in Samen dansen….er op na te slaan.
Haast niet voor te stellen dat we hier te maken hebben met één en dezelfde schrijfster.
Op verfrissende, sprankelende wijze schrijft ze over de metafoor van de dans als beeld om het theologische begrip peri-chorese te verklaren: het is dus een rondedans De drie Personen doordringen elkaar: ze vloeien perfect in elkaar over, zonder dat de eenheid of drieheid wordt opgeheven. Het is bijna te goed om waar te zijn.
In de verdere hoofdstukken wordt dit gave beeld ook als voorbeeld gesteld voor de relatie tussen God en de mens, vrouw en man als Gods beelddrager. Alsmede voor de relaties tussen de mensen onderling. Prachtig wordt dit omschreven in het midden van pagina 108.
Van aardse feestgangers in de kerk worden we engelen in de hemel .
Op de nieuwe hemel en aarde zal het vanzelfsprekend zijn: onze relatie met God en elkaar is dan perfect. We zullen de Drie-ene vertegenwoordigen en zijn beelddrager zijn, precies zoals hij het bedoeld heeft.
Het hele boekje door geeft de schrijfster de Bijbelse teksten aan waarop haar visie is gebaseerd.

Almatine heeft iets geschreven, wat de gemoederen al eeuwen bezig houdt. N.l. de positie van de vrouw in de kerk. De vrouw heeft wel terdege taken daarbinnen, maar wordt ingetoomd door de z.g. paulinische teksten, die dan aangevoerd worden. Het is een genot om haar boek te lezen. Laat het door dringen, juist binnen de orthodox geref. gezindte. Vrouwen zijn juist vandaag de dag hard nodig, omdat sommige kerken
gewoon verpieteren, door gebrek aan mankracht, lees vrouwkracht en belangrijke dingen zoals o.m. pastoraat binnen de gemeentes te weinig aandacht krijgt.