Schaduw

Geschreven bij Schaduw

Een stadsbeeld van Rome met een schaduw die uitkijkt over de rivier de Tiber siert de cover van de debuut’roman’ van Mirko Zilahy.

Een slagzin die handelt over drie lijken die op drie dagen tijd gemaakt worden is slechts het begin van een ware kat-en-muis-race tegen de tijd om een onverschrokken seriemoordenaar te klissen waarvan men alleen weet dat hij de meest gruwelijke moorden pleegt met een onvoorstelbare kracht.

In dit verhaal maken we kennis met commissaris Enrico Marcini, die na het overlijden van zijn vrouw Marisa, nog steeds strijdt tegen de demonen die hem ten allen tijde overmeesteren.
Maar buiten dit heeft hij de opmerkelijke gave in het brein van de meest meedogenloze moordenaars te kruipen.
Beetje bij beetje wordt het mysterie rond de Schaduw opgelost als een puzzel, tot alle elementen samenvallen en waarbij je iedere letter uit dit boek opzuigt. De auteur verweeft zijn vertaalkunsten uit de Donna Tartt-verhalen samen met de gruwel van een Cody McFadyen-verhaal tot een, wat ik naam, literair/psychologische thriller.

Als dit verhaal het begin is van een volgende samenwerking tussen Marcini, zijn compaan Comello en zijn voltallig team, dan teken ik reeds in op een volgend verhaal. Moest een regisseur de bedoeling hebben om dit boek te verfilmen, zit ik reeds op de eerste rij op het puntje van mijn stoel.

Kleine waarschuwing: Niet geschikt voor gevoelige zielen!

Korte inhoud

Drie moorden in drie dagen. De lijken verwond met de precisie van een chirurg. Afgeslacht als beesten. De verstikkende regen die Rome in zijn greep houdt, spoelt alle sporen weg. Het motief van de moordenaar mysterieus, zijn werkwijze curieus. Maar één man is in staat dit geheim te ontrafelen: commandant Enrico Mancini.

Gebukt onder het verlies va zijn vrouw, neemt Mancini de opdracht met grote tegenzin aan. Én ding is direct duidelijk: niets berust op toeval. Zal het Mancini lukken de moordenaar te slim af te zijn en zijn grote plan te ontrafelen?

Auteur

Mirko Zilahy (1974) studeerde en doceerde Italiaanse taal- en letterkunde. Hij werkte als journalist en werd nationaal bekend vanwege zijn Donna Tartt-vertalingen. Schaduw is zijn debuutroman, die in meer dan 15 landen werd verkocht.

Mijn mening

Allereerst wil ik Xander Uitgevers bedanken voor het recensie-exemplaar van dit boek.

In dit boek volgen we commandant Mancini, een doorgewinterde politieagent die nog herstellende is van het verlies van zijn vrouw. Tegen zijn zin in wordt hij op een nieuwe moordzaak gezet. Hij heeft het veel te druk met het onderzoek naar de verdwijning van dokter Carnevali, de behandelend arts van zijn vrouw. Al snel blijkt de moordzaak geen op zich staande zaak te zijn en raakt Mancini verwikkeld in een hel aan moordzaken. Zal hij de dader snel genoeg kunnen stoppen?

"De geest die hij daar zag, had alleen het voorkomen van een mens. Een spook, daar was hij uiteindelijk in veranderd. Een wezen dat gevangen zat in een vaste en onbegrijpelijke wereld. Ditmaal zou hij er niet meer uit komen."

Het boek is geschreven vanuit het perspectief van Mancini, maar ook de moordenaar en slachtoffer komen aan het woord. Met name door die laatste weet Zilahy de gruwelheden die ze doormaken goed over te brengen. De daden zijn op zijn zachts gezegd bruut te noemen.

Het is goed te lezen dan de auteur taal- en letterkunde heeft gestudeerd. De opbouw en woordkeus zijn hier het bewijs van. Hij besteed veel aandacht aan het beschrijven van details. Soms iets te veel naar mijn smaak.

Het boek komt langzaam op gang en vergt de nodige aandacht om het verhaal goed te kunnen volgen. Ook met name door alle namen van personen is oplettendheid geboden, aangezien ik veel namen op elkaar vond lijken en ze dus ook nog wel eens door elkaar haalde.

Het loont echter wel het boek verder te lezen. Ondanks de trage start, weet Zilahy mij te overtuigen. De wegen komen gedurende het boek samen om zo een goed geheel te vormen. De ontknoping is er dan ook een om trots op te zijn. Een overtuigend en kloppend einde die de meeste vragen welke je opdoet tijdens het lezen beantwoord.

In dit verhaal in vier delen maken we kennis met commandant Enrico Mancini. Hij werkt op de rechercheafdeling van het politiebureau van Montesacro. Eerder had Mancini internationale successen geoogst en was een selfmade profiler. Om dicht bij huis te zijn had hij zich anderhalf jaar eerder hierheen over laten plaatsen toen zijn vrouw Marisa erg ziek werd.
De beschrijving van de omgeving is heerlijk om te lezen. Het is alsof je in Rome rondwandelt; een en ander is heel herkenbaar.

Nog steeds enorm gebukt onder het verlies van zijn vrouw neemt hij met grote tegenzin een opdracht aan. In drie dagen tijd worden lijken gevonden die afgeslacht zijn als beesten, maar met de precisie van een chirurg. Het wordt hem al snel duidelijk dat niets van hetgeen gebeurde op toeval kan berusten en dat intrigeert hem. Als profiler was hij al gewend om in het brein van de daders te duiken, en wat hij hier tegenkomt riekt naar een ongelooflijke meedogenloosheid van deze moordenaar.

'Toen zag hij hem.
Op een paar meter van hem vandaan, neergevlijd op de grond, precies in het midden van de metalen ruimte, lag een vage vorm. Er kwam nog een bliksemflits en het kortstondige schijnsel werd op de glimmende oppervlakken van de grot weerkaatst, waardoor het midden van de oven werd verlicht.
Een lichaam. Voor hem lag een lichaam.'

De troosteloze regen die Rome in zijn greep houdt versterkt de mysterieuze sfeer nog meer wanneer Mancini met de hulp van Comello en zijn team op zoek gaat naar de moordenaar. Het komt heel dichtbij hem en zijn privéleven. Dichterbij dan hem lief is.
4,5/5*

Een stadsbeeld van Rome met een schaduw die uitkijkt over de rivier de Tiber siert de cover van de debuut’roman’ van Mirko Zilahy.

Een slagzin die handelt over drie lijken die op drie dagen tijd gemaakt worden is slechts het begin van een ware kat-en-muis-race tegen de tijd om een onverschrokken seriemoordenaar te klissen waarvan men alleen weet dat hij de meest gruwelijke moorden pleegt met een onvoorstelbare kracht.

In dit verhaal maken we kennis met commissaris Enrico Marcini, die na het overlijden van zijn vrouw Marisa, nog steeds strijdt tegen de demonen die hem ten allen tijde overmeesteren.
Maar buiten dit heeft hij de opmerkelijke gave in het brein van de meest meedogenloze moordenaars te kruipen.
Beetje bij beetje wordt het mysterie rond de Schaduw opgelost als een puzzel, tot alle elementen samenvallen en waarbij je iedere letter uit dit boek opzuigt. De auteur verweeft zijn vertaalkunsten uit de Donna Tartt-verhalen samen met de gruwel van een Cody McFadyen-verhaal tot een, wat ik naam, literair/psychologische thriller.

Als dit verhaal het begin is van een volgende samenwerking tussen Marcini, zijn compaan Comello en zijn voltallig team, dan teken ik reeds in op een volgend verhaal. Moest een regisseur de bedoeling hebben om dit boek te verfilmen, zit ik reeds op de eerste rij op het puntje van mijn stoel.

Kleine waarschuwing: Niet geschikt voor gevoelige zielen!