Schemering 2 - De kleuren van schaduw Als één stad opbloeit, gaat een andere ten onder

Geschreven bij Schemering 2 - De kleuren van schaduw

Waarom deel 1 en 3 wel in kobo plus en deze niet?

Deel 1 ‘De kleuren van magie’ maakte mij al enorm enthousiast en ik kan niet anders zeggen dan dat ook dit tweede deel ‘De kleuren van schaduw’ mij heel veel leesplezier gegeven heeft. Gelukkig ligt inmiddels ook deel 3 ‘De kleuren van licht’ op mijn leesstapeltje (ook al kan ik net zo goed dat ‘tje’ aan het einde weglaten..) te wachten. Maar voor nu zal ik eerst vertellen hoe ik dit tweede deel ervaren heb.
Ook bij dit tweede deel van ‘De schemering trilogie’ spreekt de cover mij aan. Rood, zwart, wit en een klein beetje grijs zorgen voor een opvallend kleurenpallet waarin elk detail goed uitkomt. Een donker silhouet met messen in beide handen trekt wellicht nog wel het meeste de aandacht. Het boek trekt mij in ieder geval wederom aan en maakt mij nieuwsgierig naar het inhoudelijke verhaal.
Ondanks dat het een behoorlijk dik boek is leest het geheel soepel en merkte ik er tijdens het lezen weinig van dat het verhaal zoveel pagina’s bevat. Wat bij mij altijd in de positieve categorie valt aangezien het dan een teken is dat het zeker niet langdradig aanvoelt of mijn interesse verliest.
“Majesteit, u aanbidt iets wat u niet kunt zien of aanraken, terwijl ik iets aanbid waarmee ik elk moment van elke dag in contact sta. Wat is dan de meest logische weg?”
Piraterij, spelelementen, magie, en nog zoveel meer geeft dit verhaal alles wat het nodig heeft. De trilogie bevat tot nu toe enorm veel afwisseling in avontuur, gebeurtenissen en personage ontwikkeling maar het voelt absoluut niet als te veel of overrompelend. Persoonlijk vind ik dat een zeer sterke eigenschap van de schrijfster V.E. Schwab. Zij weet zo’n mooi, bijzonder en origineel verhaal neer te pennen dat van begin tot eind mij als lezer blijft boeien.
“Het niets maakte plaats voor iets, leek zich te bundelen tot er grond was, en lucht, en een wereld daartussen.”
Haar schrijfstijl leest vloeiend en past naar mijn idee bij een ruime lezers doelgroep. Dat blijkt ook wel aangezien haar boeken in diverse talen vertaald zijn. De karakters van deel 1 komen terug in dit tweede deel. Maar er zijn ook nieuwe karakters, die ieder weer heel eigen zijn en vooral bijzonder waardoor het heel leuk is om ze allemaal enigszins te leren kennen naast de hoofdpersonages. Het zorgt voor een breder spectrum waarin van alles kan gebeuren en het nog vele kanten op kan. Bovendien zijn de omgevingen waarin alles zich afspeelt ook meesterlijk neergezet waardoor je visueel je ook niet hoeft te vervelen.
“Een witte kat lag opgerold op een donkerhouten bureau, als een presse-papier die de kaarten op hun plek moest houden.”
Wat ik laatst las was dat de schrijfster zelf zegt dat de boeken die onder V.E. Schwab (pseudoniem) uitkomen voor volwassen lezerspubliek zijn en de titels onder Victoria Schwab voor de Young Adult groep zijn. Maar stiekem denk ik net als bij het eerste deel van deze trilogie dat de boeken ook prima in het YA genre kunnen vallen. Gelukkig ben ik niet degene die daar uiteindelijk over hoeft te beslissen.
“Ik heb gemerkt dat kijken de snelste manier is om te leren en de veiligste manier om in leven te blijven.”
Ik vind ‘De kleuren van schaduw’ weer een heerlijk verhaal waarin ik graag al lezende wat uurtjes ronddwaalde. Aangezien ik het afsluitende deel inmiddels ook heb liggen weet ik dat er over niet al te lange tijd een einde komt aan ‘De schemering trilogie’. Dit vind ik aan de ene kant heel erg jammer maar aan de andere kant ben ik ook enorm benieuwd hoe alle avonturen van Lila en Kell eindigen. Bovendien ben ik ook nieuwsgierig naar andere verhalen van deze, naar mijn idee, top auteur!

Goed te lezen. Boeiend van begin tot eind

Kell en Lila hebben wel wat meegemaakt in het eerste deel van de Schemering trilogie. Aan het eind van het verhaal scheidden hun wegen zich en gaan ze ieder hun eigen weg. Vier maanden later heeft Kell nog steeds geen rust kunnen vinden. Hij is op leven en dood verbonden aan zijn broer, de kroonprins, Rhy en hij heeft geen idee of hij Lila nog ooit zal zien of spreken. Gelukkig heeft hij de beruchte tweeling van Wit Londen verslagen. Terwijl Kell probeert af te schakelen, is Rood Londen bezig met het organiseren van de Element Spelen. Een internationale wedstrijd waarbij magiërs strijden om de eerste plaats. Niet wetende wie er allemaal onderweg is naar de Spelen, blijft Kell piekeren en zorgt Rhy voor alle voorbereiding rondom de Spelen. Kell’s bezoekjes aan andere Londens staan even stil, waardoor niemand door heeft dat een ander Londen steeds meer macht aan het vergaren is. Voor en tijdens de spelen worden vrienden, vijanden en rivalen herenigd. Met alle gevolgen van dien.

Lila maakt een groot deel uit van de eerste helft van het verhaal. Door de perspectiefwisselingen tussen Lila en Kell kom je erachter waar de twee inmiddels zijn beland en mee bezig zijn. Ze denken allebei regelmatig terug aan de gebeurtenissen die ze samen hebben meegemaakt, maar lijken er allebei ook voor te vluchten. Lila maakt tegen alle verwachtingen in enkele nieuwe bondgenoten, niet wetende wie die precies zijn, aangezien ze van een ander Londen komt. Ze probeert haar vermomming als man in stand te houden, maar dit is makkelijker gezegd dan gedaan. Na verloop van tijd doen zich ook nieuwe ontwikkelingen voor bij Lila, waardoor ze een grote groei doormaakt en nieuwe ambities ontwikkeld. Kell daarentegen lijkt meer stil te staan. Hij lijkt zich steeds meer te verzetten tegen het lot dat voor hem bezegeld is, ondanks dat hij zijn broer Rhy niet kwijt wilt raken.
Ook dit verhaal komt rustig op gang, maar bevat vanaf het begin wat meer actie en interessante dialogen. Je raakt benieuwd waar het verhaal naartoe werkt en hoe alles op een gegeven moment samen komt.

Het is echt onvoorstelbaar hoe Victoria deze reeks weer in elkaar heeft gezet. Het eerste deel was niet heel spectaculair, er werd voornamelijk informatie gedeeld met de lezers en ik had het gevoel dat er af en toe wel wat meer mocht gebeuren. De eerste helft van dit deel bevat wel wat meer actie, waardoor je als lezer sneller in het verhaal gezogen wordt. Het wordt rustig opgebouwd, met even goed interessante en onverwachte gebeurtenissen. Als er eenmaal een bestemming is, een weg waar het verhaal naar toe leid (in dit geval de Element Spelen) raakt het verhaal in een stroomversnelling. Er is bekend welke deelnemers meedoen aan de Spelen, maar met enkele codenamen op de lijst, weet je als lezer toch nog niet zoveel. Wat je wel weet, of aanvoelt, is dat alle personages waarschijnlijk daar samenkomen en er iets onverwachts zal gebeuren. Maar de manier waarop de auteur daarnaartoe werkt is uiterst zorgvuldig en goed doordacht. Het deed me een beetje denken aan de manier waarop ‘Vicious’ en ‘Vengeful’ zijn opgebouwd. Twee boeken waar ik geen genoeg van kon krijgen. Alleen al dat feit zorgde ervoor dat ik niet wilde stoppen met lezen. Tussen de hoofdstukken door komen ook enkele verrassingen aan bod, onbekende personages en vreemde gebeurtenissen waarvan je je afvraagt wat dit met het hele verhaal te maken heeft. Maar Victoria heeft overal een reden voor en die redenen komen uiteindelijk allemaal aan het licht bij het spannende en groteske einde van dit verhaal. De laatste twee honderd pagina’s zijn gevuld met actie, spanning, gevaar en intriges. Door die pagina’s ben ik letterlijk heen gevlogen, tot ik op de laatste bladzijde aankwam en alleen maar meer wilde!

Eén woord: aanrader! Ook als je twijfelde over het eerste deel!

Ik heb het eerste deel 5 sterren gegeven en ook dit tweede deel krijgt ze alle 5! Ik heb niets aan het verhaal kunnen ontdekken wat ik minder vond. Ik vond het sowieso nog beter dan het eerste boek, en dit heeft met name te maken met de ontwikkeling van de personages, de verhaallijn en de actie in het verhaal! Ik hou er van! Het boek heeft geen moment verveeld en ik heb het niet weg kunnen leggen!

De schrijfstijl van V.E. Schwab geeft die ruimte in dit boek ook niet!

Volledige recensie op www.bookaddict.nl

Ook dit tweede deel is heerlijk om te lezen! Ik kan niet wachten tot linker derde deel in huis heb.

HOOFDPERSONAGES
Net zoals in deel 1, is er sprake van twee hoofdrolspelers: Kell en Lilah. Het verhaal wordt om en om vanuit hun perspectief verteld.

LILAH
Na een knallend intro gaat het verhaal verder. Het is inmiddels vier maanden geleden dat Delilah zonder omkijken wegliep bij Kell.
Op zoek naar nieuwe problemen.

Wat ben ik? Enig in mijn soort dat ben ik.
Dat zeiden ze ook van Kell.
De Rode boodschapper.
De zwartogige prins.
De laatste Antari.
Maar nu ze de vurige messen in haar hand liet ronddraaien, begon ze zich toch iets af te vragen …. Waren ze echt enig in hun soort, of waren ze met zijn tweeën?

Delilah Bard had nogal de neiging om problemen op te zoeken. Dat had haar altijd beter geleken dan de problemen naar háár te laten komen.

Ze monstert aan op de Nachtspits, onder het commando van Alucard Emery. Ook hij heeft zijn geheimen …

KELL
Zowel Kell als Rhy hebben moeite met het verwerken van de gebeurtenissen tijdens de Zwarte Nacht. Beiden hebben last van nachtmerries. En beiden gaan er op hun eigen manier mee om.

Hij zag de blik van de prins op het litteken vallen dat op zijn borst was getekend. Het spiegelbeeld van het litteken op Rhy’s borst. Een staaltje verboden, onomkeerbare magie.
Mijn leven is zijn leven. Zijn leven is het mijne. Haal hem terug.
Kell slikte. Hij was nog steeds niet gewend aan het symbool – ooit zwart, nu zilver – dat hen met elkaar verbond.
Hun pijn. Hun plezier. Hun levens.

Kell wordt steeds opstandiger, hij haat het leven wat hem door de koning wordt opgelegd.Hij voelt zich eerder een gevangene dan een lid van het koningshuis.

Meester Kell, waarschuwde Vis, die mee naar binnen liep.
Ik eis dat u ophoudt met…
Ik heb hem niet gedwongen om uit te gaan.
Maar u hebt het goedgevonden dat…
Ik ben zijn broer, niet zijn lijfwacht!’ snauwde Kell. Hij wist dat hij was geadopteerd om Rhy te beschermen en niet alleen om hem gezelschap te houden, maar het was zo langzamerhand wei erg veel gevraagd en had hij inmiddels niet genoeg gedaan?

CONCLUSIE
V.E. Schwab heeft met De kleuren van schaduw een denderend vervolg op De kleuren van de magie geschreven. Het gevolg is wel dat ik nu met smart op De kleuren van licht, deel 3 zit te wachten.