Scoop! een onweerstaanbare grappige roman over liefde en zelfvertrouwen

Geschreven bij Scoop!

Na alle reviews was mijn verwachting hooggespannen. Die werden deels waargemaakt. Het boek leest lekker weg, is goed geschreven en lekker dik. Ik vond de verhaallijn echter over de top en onwaarschijnlijk en ik kreeg vaak het gevoel dat ik onderwerpen al in een ander boek had gelezen (assistent die liegt over haar functie). Esmee is te naïef. Daarbij is het plot al vrij snel voorspelbaar en daardoor onwaarschijnlijk dat de hoofdpersoon zelf niet in de gaten heeft wat er om haar heen gebeurt.
Kortom boek is ideaal leesvoer als je gewoon zin hebt om lekker te lezen. Soms moet je gewoon genieten en niet teveel nadenken. Dat is bij dit boek ook zo.

"Waarom zit Kiona Laseur te plassen achter de rozenstruik van mijn moeder?" ~ p8.

Het verhaal begint met een hilarische scene, waardoor je gelijk wilt weten wat er aan de hand is. Dit is slechts een kleine vooruitblik, en nadat je genoeg geprikkelt bent draait de tijd zich terug naar het begin van alles. Het zet absoluut de toon voor het hele verhaal. Dit is het moment waarop je de popcorn erbij wilt pakken en klaar gaat zitten voor een geweldig verhaal!

"Een ordinaire staarwedstrijd. Nou, wat zij kan, kan ik ook. Ik ben getraind. Ik heb een kat, toevallig." ~ p29.

Scoop! is het verhaal van Esmée Evers, die een kleine leugen tegen haar vriendinnen Jasmijn, Dominique en Mei-Lan verteld wat haar carriere betreft. Haar beste vriendin Andrea dient als klaagmuur en therapeut als de leugen uit blijkt te komen wanneer Jasmijn ook bij Moo Moo Media wordt aangenomen. In de functie die Esmée beloofd (en waar ze dus over gelogen had) was notabene!
Het verhaal is een geweldige combinatie van Bridget Jones, The Devil wears Prada, The Ugly Truth en een tikkeltje Sweet Home Alabama. Alles waar een goede chicklit aan moet voldoen is aanwezig, inclusief de flinke dosis humor met een druppeltje sarcasme. Precies zoals ik ze graag lees!

"Ik hap naar adem en probeer te ontdekken waar ik nu precies naar kijk en wat de situatie is. Gevaarlijk of niet? Lachwekkend of triest?" ~ p309.

Dit boek is echt een absolute aanrader voor wie van chicklits houdt. Iris Houx is voor mij echt de nieuwe, nederlandse Sophie Kinsella. Ik hoop dat er nog heel veel boeken gaan volgen... en bij deze beloof ik plechtig dat ze allemaal in mijn kast terecht komen!!! Ik ben fan ♡

Deze prachtige roman waarin vriendschap centraal staat en Esmée Evers de ware betekenis van leert kennen. Deze jonge vrouw gaat in de stad werken, niet meteen aan haar droomjob, maar wel tegenover haar vrienden. Deze leugen wordt moeilijk vast te houden als één van haar vriendinnen haar chef wordt. Alleen haar beste vriendin Andréa weet van dit leugen af. Dankzij Andréa weet zij haar zelfvertrouwen te versterken en beter in haar schoenen te staan. Ook dankzij Rik, een oude schoolvriend, die Esmée terugziet bij de organisatie van het dorpsfeest waar Esmée jaren heeft gewoond. Tijdens deze organisatie voor het feest ontdekt Esmée dat haar gevoelens voor Rik nog steeds niet veranderd zijn. Is dit omgekeerd ook nog zo?

Scoop! is een roman van Iris Houx met een aparte schrijfstijl en grof taalgebruik. De personages zijn heel herkenbaar in het dagelijkse leven. Een Feelgood Roman die je absoluut moet gelezen hebben.

Geschreven bij Scoop!

Ik heb heel erg genoten van dit boek! Het boek is zo levendig geschreven dat het lijkt alsof je er zelf bij bent, maar laat toch nog genoeg ruimte voor je eigen fantasie. Alle ingrediënten voor een goede chicklit zijn aanwezig: vriendschap, drama, humor, liefde, seks en een vleugje glamour. Kortom, een absolute aanrader voor wie van chicklit houdt!

Een heerlijk boek dat vanaf het begin tot het eind boeiend is. Het verhaal is zeer komisch geschreven. Echt een super leuk boek!

Na haar studie krijgt Esmée Evers een baan als redactieassistente bij het showbizz magazine Go Slam van Moo Moo Media en verhuist van een klein dorp naar de stad. Er is haar toegezegd dat zij de opvolgster zal worden van redactiechef Valerie. Haar vriendinnen vertelt zij een klein leugentje, namelijk dat zij al redactiechef is. Dit gaat goed tot haar vriendin Jasmijn die baan krijgt en zo haar bazin wordt.

Scoop! start met een proloog, waarbij je meteen in het verhaal valt. Als dan het volgende hoofdstuk begint met “Een aantal weken eerder” maakt dat meteen nieuwsgierig. Pas het laatste deel van het boek is weer een vervolg op de proloog.

In het boek zijn diverse verhaallijnen te onderscheiden, die met elkaar verweven zijn. Vriendschap, liefde en werk van Esmée worden hierin op een humoristische manier beschreven. Esmée heeft een relatie met Hugo en zij hebben plannen om samen te gaan wonen. Hugo is erg perfectionistisch, alleen het allerbeste is goed genoeg en dat helpt niet bij het vinden van een goede woning. Als die dan eindelijk gevonden is en het contract getekend, levert dit toch spanning op
In die periode neemt Andrea, haar beste vriendin, haar mee naar een vergadering over de organisatie van een dorpsfeest. Daar komt ook Rik, haar jeugdliefde. Alleen heeft Rik haar tijdens een schoolfeest voor gek gezet en wil zij niets meer met hem te maken hebben.
Als Jasmijn de bazin van Esmée wordt en haar als slaafje gebruikt, ontstaat er een soort kantooroorlog, waarbij Esmée en Jasmijn elkaar op alle mogelijke manieren dwarszitten. Ondanks dat Esmée Jasmijn overal mee helpt in haar werk, dat ze duidelijk niet aan kan. Helaas krijgt Esmée daar niet het krediet voor dat ze verdient.
Als Esmée dan door omstandigheden met Jasmijn mee mag om het huwelijk van BN’er Kiona te verslaan. Esmée is onbedoeld getuige is van een pijnlijke situatie in de lift van het hotel en als gevolg daarvan moet Kiona onderduiken. Esmée bedenkt een plan om haar te helpen. Een plan dat heel gewaagd is, maar ook origineel genoeg om vooral de pers te misleiden.

Scoop! is in de eerste persoon geschreven, daardoor word je als lezer veel meer betrokken bij het verhaal.
In de loop van het verhaal ontwikkelt Esmée zich van een timide, onzeker meisje in een zelfverzekerde jonge vrouw, die weet wat ze wil en dat ook weet te bereiken. Zeker als zij op het allerlaatst een onverwachte, maar heel verstandige, keuze maakt.
Iris Houx gebruikt fantastische beeldspraak en veel personen uit het boek krijgen heel leuke bijnamen. Ook is het boek doorspekt met Engelstalige quotes van Andrea. Bijvoorbeeld “If it's meant to be, it will be” en “People change. Memories don't".
Daarnaast is Iris heel creatief met het verzinnen van woorden, waarbij je als lezer, ondanks dat het nieuwe woorden zijn, precies weet wat er bedoeld wordt.

Al met al een goed geschreven en humoristisch verhaal, waar veel vaart in zit en een goede opbouw naar de plot heeft. De dialogen zijn goed geschreven en spreken tot de verbeelding. En als ik een aanbeveling mag doen aan televisiemakers: neem dit boek als uitgangspunt voor een serie en jullie zullen veel kijkers krijgen.

Via Twitter ontdekte ik Iris Houx, die regelmatig berichtjes plaatste over haar te verschijnen debuutroman ‘Scoop!’ Het maakte me erg nieuwsgierig naar dit boek. En wat heeft de auteur een leuk en grappig debuut geschreven.

Na een kort eerste hoofdstuk ga je een aantal weken terug in de tijd. Je bent meteen nieuwsgierig wie de personages uit dat eerste hoofdstuk zijn en wat dat voor de rest van het verhaal betekent. Houx zorgt er daarmee voor dat ze haar lezers meteen in het verhaal vasthoudt. Ook haar leuke en luchtige schrijfstijl draagt daaraan bij. Esmée is een personage dat je meteen in je hart sluit. Je leert haar goed kennen, omdat het verhaal vanuit haar ik-persoon is verteld. En je zou zo vriendinnen met haar willen worden.

‘Scoop!’ leest lekker vlot en kent de nodige grappige momenten, waarin Esmée meestal de hoofdrol speelt. De auteur laat met haar debuut zien hoe goed ze kan schrijven. Het boek smaakt absoluut naar meer, dus hopelijk is Houx alweer bezig met een tweede boek. En ben je nog op zoek naar een boek om mee op vakantie te nemen? Stop ‘Scoop!’ dan maar gauw in je koffer of in je handbagage.

Geschreven bij Scoop!

Leuk verhaal, leest makkelijk, er zitten grappige stukjes in. Lekker dik boek.

Scoop! Evenaart de grootte van Shopaholic, Dagboeken van bridget Jones en Devils wears prada, op gelijkwaardig niveau maar dan van Nederlandse bodem. Het leest makkelijk weg, is meeslepend, opvallend in de schrijfstijl is dat het minimaal gedetailleerd geschreven is, maar toch beeldend is. Het gaat over zelfvertrouwen, voor jezelf durven opkomen, ben zoals je bent, liefde en dat alles wordt gebracht met een flinke dosis humor.

Het is Mei-Lan. “Hoi! Stoor ik? Waar ben je?” “Nee hoor. Gewoon,” begin ik te stamelen. “Bij iemand. Die ik ken. Ergens.” Jezus dat klinkt vaag. Eerder alsof ik een lijk aan het verstoppen ben. (Blz. 132)

Er zijn ook de vaak door de schrijfster zelfbedachte woorden in het boek te vinden die ervoor zorgen dat je regelmatig hardop lacht, zo is daar bijvoorbeeld de harige pannenkoek (blz. 199) voor een toupet, en spreek de per ongeluk, verkeerd uitgesproken naam van Jasmijn Wetzers, Wasmijn Jetzers (blz. 78) maar eens hardop uit.

De auteur heeft er bewust voor gekozen om de proloog In medias res te beginnen, hierbij begint het verhaal rond het einde van het verhaal, met de bedoeling de lezer meteen het verhaal in te trekken. Dit is een goede keuze geweest, je wordt direct het verhaal ingezogen en je zit gelijk vanaf het begin met een nieuwsgierigheid die niet meer van je af te schudden is, naarmate er meerdere gebeurtenissen volgen kom je langzaamaan in een page-turner gevoel, wat op zich een aparte leeservaring is bij een feelgoodroman. Hoewel er enige voorspelbaarheid in het verhaal zit, voorspelbaarheid waarvan je ook hoopt dat deze uitkomt zoals het een feelgoodroman betaamd, waren er genoeg verrassende wendingen om in het pageturner gevoel te blijven.
Het verhaal is in de ik vorm geschreven waardoor je in de huid kruipt van Esmée, het hoofdpersonage, je wordt meegenomen in haar leven waardoor je alles realiteitsgetrouw door de ogen van Esmée ziet, dat wat zij meemaakt, maak jij mee, dat wat zij niet meemaakt, maak je dus ook niet mee. Langzaamaan zie je Esmée, mede door de gebeurtenissen die zich opstapelen, veranderen van een onzeker type met weinig zelfvertrouwen, die niet voor zichzelf durft op te komen, veranderen in een vrouw die in het leven durft te staan en het leven naar haar hand durft te zetten. De volgende quote is daar een prachtig voorbeeld van, die als leidraad door het hele boek heen gebruikt kan worden.

If you don’t fight for what you love, don’t cry for what you lose (blz. 22)

Leuke wetenswaardigheid is dat de meeste celebrity personages die in het verhaal voorkomen, de auteur losjes gebaseerd heeft op bestaande celebrity. Zo is daar de reality-ster Kiona Laseur met haar rappende vriend Jay-Nay. Bij hen heeft ze een Nederlandse versie van Kim Kardashian en Kanye West gemaakt, waarbij ze haar eigen aanvullingen gaf. En het duo Jack en Timo die verdacht veel op Nick en Simon lijken. En wie zou nou toch Hank zijn, de mediageile homo die voornamelijk om zijn eigen, flauwe grappen lacht alsof hij een astma-aanval krijgt. (Bron: leesclub Hebban)

Dan is daar nog het lied van de Editors die titelloos in het boek blijft, maar de auteur ziet daar graag het lied Bird of prey omdat deze tekstmatig goed bij het verhaal past.(Bron: leesclub Hebban)

En dat de plaatsnaam Avier, evenals Groot Avier, klein Avier en Avier Achterbeek, waar het verhaal zich afspeelt, verzonnen is door de auteur zelf, met de achterliggende gedachte dat het dorp zo klein is dat het op een A4tje past (Bron: leesclub Hebban en verwijzing naar op blz. 43)

Ik had het boek besteld en het mocht mee op vakantie. Ik keek ernaar uit om het dan te gaan lezen. Dat was een goed idee: ik had een vriendin mee, die malle fratsen uithaalde maar eigenlijk vooral om het goed te doen in de ogen van degenen die zij liefheeft. Uiteindelijk kwam alles op zijn pootjes terecht doordat ze tòch meer naar haar eigen geweten luisterde dan naar wat de wereld wil, maar ik heb me af en toe aardig zorgen om haar gemaakt. Nu, een paar weken later, denk ik ineens: "Hoe zou het met 'Smeetje' zijn?" om me pas iets later te realiseren dat dat een boek was. Me dunkt, als je karakters zó tot leven kan brengen, dan heb je een keigoed boek geschreven.