Sfinx Dertien essays over de man

In het verlengde van het feminisme onderzoeken dertien mannen zichzelf, de man en mannelijkheid. Interessant, soms ontroerend, een enkele keer te afstandelijk, blijkbaar is het materie waar je maar net aan moet durven. Hoogtepunten waren de teksten van Maurits de Bruijn (over kleedkamers), Thomas Heerma van Voss (over wat als hij een meisje was geweest), Jan van Mersbergen (over zijn ex en de zorg voor zijn kinderen) en Tjeerd Posthuma (over een #metoo ervaring).

Sfinx. Dertien essays over de man. Samengesteld door Maartje Laterveer.

Na Vrouwen en seks was ik fan van Maartje. Wolf, dertien essays over de vrouw heb ik gemist, vandaar dat ik Sfinx absoluut wou lezen. Laterveer is journalist en schrijver. De meeste mannen die in deze bundel aan het woord komen zijn dat ook. Ikzelf (als Belg) kende enkel Maxim Februari (grote fan van, ook hier weer: geweldig) maar dat gaf niet. Ik las de essays voor de inhoud, niet voor de persoon.

We leven in een wereld waarin vrouwen het niet makkelijk hebben; er is toenemend seksisme, rechts denken, racisme, conservatisme,… en dat heeft allemaal een (negatieve) impact op vrouwen. Wat vaak vergeten wordt is dat het voor mannen ook geen makkelijke tijd is. Althans voor bepaalde mannen (zoals die van mij en deze essayisten), mannen die niet luid schreeuwend op de apenrots (willen) staan. Dan heb ik het niet over de ‘arme mannen die na #metoo niets meer mogen’ maar wel over mannen die niet aan het ‘ideaalbeeld van de man’ willen voldoen dat door enkele schreeuwlelijkaards die aan de macht zijn wordt gepredikt.

Het mooie en boeiende aan Sfinx is dat er een veelheid aan soorten mannen wordt getoond. Mannen als vader, als zoon, als vriend, als partner, als verzorger, als…
We moeten streven naar een wereld waarin iedereen gelijk is, als mens. Los van het hokje waarin je wordt geduwd of waarin je je thuis voelt.

Sfinx is naast boeiend ook relevant, actueel, ontroerend en kwetsbaar. Een bundel die je moet, wilt gelezen hebben. Dank u Maartje!