Sociaal-doe-het-zelven

Geschreven bij Sociaal doe het zelven

Ik ben zeer tevreden over dit boek. Wat ik vooral goed vind: Overzichtelijk, Praktisch toepasbaar

Geschreven bij Sociaal doe het zelven

LS! Ergens tussen een observatie en grap in, geloof ik dat als iedereen een eigen visie op de wereld moet ontwikkelen, het bij de meeste en bij mij ook een verhaal wordt als: The world according to Garp. Hilhorst en van der Lans doen het, net zo menselijk als ik zelf ben, niet beter. Alsof ze het begrip cherry picking hebben uitgevonden, wordt daar het gehele boekje mee gevuld. Nergens staan cijfers of iets wat op wetenschap lijkt. Ze halen hun kennis uit zeer recente Nederlands en Engelstalige kranten, rapporten en literatuur. Latijn eisen is niet van deze tijd, maar ik ging in dezelfde tijd als hen naar school en heb toen zes talen moeten leren op het gymnasium, en de gedachte is toch dat je moet blijven leren? De burgers zouden allemaal vrijwilligerswerk willen doen? Vroeger wilden de socialisten nog wel eens opkomen voor minimumloon of basisinkomen. Op het pluche van bovenaf de Nederlanders vrolijk vertellen dat het allemaal zo leuk kan worden als we ons maar voor nop gaan inzetten, Garp of grap?

Geschreven bij Sociaal doe het zelven

Sociaal doe-het-zelven, een vertaling van do it ourselves van Jeff Jarvis, is allang geen trend meer en zeker geen hype. Wie er deel van uit maakt of, als gemeenteambtenaar of bestuurder, voortdurend mee geconfronteerd wordt, weet dat hier sprake is van een brede sociale beweging. Van der Lans en Hilhorst brengen die beweging in beeld met veel voorbeelden en een poging om de grote diversiteit in zes kaders onder te brengen. Dat de ontwikkelingen snel gaan blijkt wel uit het feit dat het boek nog spreekt over 200 energiecoöperaties terwijl dat aantal nu al de 400 gepasseerd is. Sociaal doe-het-zelven is tegelijk een pamflet en een tijdsbeeld. Het schetst hoe we ons als burgers en professionals proberen los te wringen van managementlagen, eindeloze procedures, overleg en besluitvormingsprocessen. Dit doen we door, met behulp van moderne communicatiemiddelen, terug te keren naar de schaal waarop het weer leuk is om met elkaar te werken, ons te onttrekken aan de onzineconomie door te delen en terug te grijpen op traditionele samenwerkingsvormen als de coöperatie. Achter de beschrijving voel je het enthousiasme van de schrijvers die zelf een broodfonds hebben opgezet waarmee zelfstandigen zich gezamenlijk verzekeren tegen inkomstenderving door ziekte. Inmiddels zijn er tientallen van dergelijke broodfondsen. Ze laten ook treffend zien hoe de nieuwe beweging is geworteld in de 19e eeuwse traditie. In 1811 bedachten 39 boeren in het Friese Achlum dat ze zich gezamenlijk konden verzekeren tegen brand. De verzekeraar Achmea had in 2012 een omzet van 20 miljard euro en een winst van 453 miljoen. Gedwongen door de aanstelling van Hilhorst als wethouder in Amsterdam werd het perspectief ineens verplaatst van de intellectuele beschouwing naar de verantwoordelijke bestuurder. Daarin wordt het verschil duidelijk tussen het veranderen van de samenleving en het willen veranderen. Burgers en professionals zien dat veel mechanismen vastlopen en zoeken daar oplossingen voor zonder grote verhalen. Intussen brengen ze met z’n allen een geweldige verschuiving te weeg. Wethouder Hilhorst wil vanuit dat grote verhaal de samenleving aanpassen aan de nieuwe tijd. In het tweede deel van het boek staat iets te vaak: "ik wil". Waar de burger het heft in eigen hand neemt wil de politicus dat anderen gaan bewegen. Waar het eerste deel van het boek gaat over loslaten gaat het tweede over het aanwenden van je macht en invloed op anderen. Het boek laat zien dat we nog maar aan het begin staan van een ontwikkeling. De overheid zoekt manieren om met die zelfstandige professionals en burgers om te gaan en we moeten nog maar zien of de burgerinitiatieven het volhouden. Want een initiatief is snel genomen maar om het net als de boeren van Achlum vol te houden is wat anders. Een echte analyse zullen we daarom pas over een tiental jaren kunnen maken.

Geschreven bij Sociaal doe het zelven

In hun boek “Sociaal Doe-het-zelven” van Pieter Hilhorst en Jos van der Lans schetsen de auteurs een beeld hoe onze samenleving zich de komende tijd kan ontwikkelen. De auteurs voorzien omvangrijke veranderingen in onze samenleving door burgerkracht en burgerinitiatieven. Het zijn geen fantasieën of dromen die zij schetsen, integendeel, het zijn zeer aannemelijke bewegingen die passen bij de veranderende verzorgingsstaat. Kennis nemen van deze bewegingen is niet alleen de moeite waard voor politici, bestuurders, ambtenaren en zorg- en welzijnsprofessionals. Het boek biedt aan alle burgers die streven naar autonomie, eigen kracht en eigen regie veel inzichten over de vernieuwende, veranderende samenleving. Maar ook voor burgers die genoeg hebben van bureaucratie, regelgeving en protocollen is dit een inspirerend boek. Het boek laat zien hoe diezelfde burgers die veranderende samenleving (mede) vorm kunnen geven. Een aanrader voor iedereen die zijn steentje wil bijdragen aan de leefbaarheid in ons land.