Soldaat in Indonesië, 1945-1950 getuigenissen van een oorlog aan de verkeerde kant van de geschiedenis

Dit goed gedocumenteerde boek geeft duidelijk de frustratie aan van mannen in het veld, die beoordeeld worden door mannen aan de borreltafel. Het was een vergeefse strijd, en dat ervoer de soldaat in Indië steeds meer. Is het dan niet bijna logisch dat men zijn beheersing op den duur gaat verliezen? En door het lint gaat , waar je je in normale omstandigheden zou inhouden? Het boek laat deze dilemma's heel duidelijk zien en is derhalve zeer waardevol om te lezen en te verspreiden. Het boek pleit bovendien om nu eindelijk eens te beginnen aan een nationaal onderzoek hoe het zo ver heeft kunnen komen. Ruim 6.000 militairen zijn omgekomen. Een niet te tellen aantal burgers en waarvoor. We zouden dit verliezen en hebben het ook verloren.

Dit boek geeft een mooi kijkje in de wereld van mijn vader tijdens die periode.
Hij wilde daar zelf niet veel over vertellen. Te schrijnend.

Ik heb bijgewoond de lezing van Gert Oostindie in Spui 25 op zaterdag 31 november. Mijn mening is dat de inhoud van dit boek kwalitatief zwak is om de volgende redenen:
1) het boek gaat over soldaten en oorlog maar bij de samenstelling zijn geen militairen betrokken en er zijn zeker nu ook beroepsmilitairen met historische kennis en besef
2) de nederlandse militairen opereerden als leger (in uniform) en het indonesische leger (TNI) als guerillastrijders dus niet in uniform, dus niet herkenbaar. Dit betekende dat bij aanslagen door laatstgenoemden de daders onvindbaar waren en dat gaf aanleiding tot excessen door de nederlandse militairen; dit was soms ook de bedoeling van de TNI om de bevolking tegen de nederlanders op te zetten.
3)na de Japanse capitulatie was er sprake van een machtsvacuum en vooral Pamuda-strijders maakten daar gebruik van en er werden nederlanders en indische mensen, die de kampen en oorlog overleeft hadden vaak op beestachtige wijze vermoord en dat gaf aanleiding tot wraakgevoelens,
4)in het KNIL dienden militairen vaak ook uit de molukken die na 1950 naar nederland zijn overgebracht
met deze mensen is geen contact geweest om hun ervaringen te vernemen.
5)een uitgebreider onderzoek moet plaats vinden met naast de getuigenissen op papier, nederlandse militairen, molukkers, indische mensen, indonesische mensen (slachtoffers), indonesische leger TNI. Dit is voor de heer Oostindie en zijn medewerkers te hoog gegrepen.

Wil je echt inzicht? Lees dit boek‼️‼️