Soldaat in Uruzgan

gemakkelijk te lezen boek

Wat ik vooral goed vind: goede kwaliteit, prettig geschreven.

Het verhaal is bijzonder interessant en spannend. Leest leuk weg. Echter wel veel gebruik van militaire vaktermen en afkortingen. Dit belemmert soms het lezen.

Fijn boek, zet aan tot meer begrip en respect.

De kaft en titel van het boek spraken me meteen al aan en ik kon eigenlijk sinds de eerste bladzijde al niet meer stoppen met lezen. Eigenlijk houd ik helemaal niet echt van boeken lezen, maar dit verhaal is echt zo geschreven dat het lijkt alsof je er bij bent. Ook als niet militair is het boek vrij eenvoudig te begrijpen.
Het geeft je een ander beeld van de missie in Uruzgan, die de meeste niet militairen niet kennen.
Ik zou het boek zeker aanraden en denk er over na om ook zijn 2e boek te kopen!

Leuk boek echt een aanrader om je vrije tijd mee te doden. Je word helemaal in het (Verhaal) boek mee getrokken in het leven als soldaat in uruzgan, Spannend en uiteraad wil meer van dit soort boeken lezen. Ik heb het boek danger close van marco kroon het succses van een Nederlandse special forces peloton in Afghanistan ook maar gekocht. Hopen dat het net zo'n leuk boek is als soldaat in uruzgan. Uiteraad eerst maar her recente boek uitlezen :)

BEDANKT BOL.COM VOOR DE GOEDE LEVERING!

Het verhaal komt recht uit het hart van de schrijver. Niets is mooier gemaakt dan het is, geen poespas. Erg prettig om te lezen en realistisch. De schrijfstijl past goed bij het verhaal.

'Papa', zegt ze, nog steeds twijfelend, 'ben jij een moordenaar?' Al na enkele zinnen wordt de toon gezet.

Niels Roelen slaagt er in dit boek in om op een aantrekkelijke en meeslepende manier de harde waarheden van de missie in Uruzgan uit de doeken te doen. Met een vlotte schrijfstijl en door vooral de belangrijke momenten van de uitzending te beschrijven weet de auteur de attentie van de lezer vast te houden. Zie dit boek niet als een puur actieboek, daarvoor is het gelukkig gebalanceerd genoeg.

Minpunten? Wellicht zouden foto's van Kamp Holland, Poentjak en enkele voertuigen het geheel meer beeldend kunnen maken voor niet-kenners. De beperkte index helpt, maar een uitbreiding zou zeker geen kwaad kunnen. Mocht je er niet uit komen, vergeet dan niet dat het internet je helpt met uitleg over de Bushmaster, Fennek, IEDs en dergelijke.
Kortom: een toegankelijke aanrader voor de geïnteresseerde lezer.

Het boek Soldaat in Uruzgan is het tweede boek wat ik lees over de Nederlandse soldaten in Afghanistan. Mijn vraag, wat maken onze jongens en meiden daar nu echt mee, word in dit boek uitermate goed beschreven. Het verhaal is duidelijk, makkelijk te lezen en op sommige momenten zelfs spannend. Je krijgt soms het gevoel dat je meerijd met de hoofdpersoon " Vik" op patrouille. In het boek word goed duidelijk hoe het afghaanse volk telkens weer probeert overeind te krabbelen, zich te verzetten tegen de Taliban, om hun leven, met hulp van onze jongens en meiden weer op te pakken. Pijnlijk duidelijk is ook de onmacht, van de afghanen maar ook van de soldaten, die na het vechten tegen de taliban, de corruptie en de politiek om elke stukje grond, wat telkens weer heroverd moet worden van de Taliban. Het boek eindigt jammer genoeg vrij abrupt, de thuiskomst van hoofdpersoon `Vik` had het mooier afgerond.

Het boek is een verslag van gebeurtenissen en hoe het daar toegaat. Wat ik mis is de menselijke kant van het geheel. Het is heel vlak geschreven. Ik las het boek wel als voormalig thuisfront en daardoor verwachte ik er wellicht meer van. Ik had ook meer de kant van de gewone jongen 'de soldaat' belicht willen zien.

Super goed boek, erg leesbaar en voor mij als militair zeer herkenbaar. Het land en de acties die we daar uitvoer(d)en worden zeer duidelijk beschreven, en het geeft perfect weer hoe ik me daar heb gevoeld en gedragen. Ik kan het iedereen die is geinteresseerd in de missie in Uruzgan aanbevelen.

Een zeer aangrijpend boek. Ik ben er voor gaan zitten en waande mijn ook in dit gebied. Het is wel duidelijk dat deze mannen veel meemaken. Persoonlijk vind ik het een goed boek duidelijk en helder. Ik heb diep respect voor een ieder die daar zijn job gedaan heeft.

een geweldig boek vooral als je er zelf instaat. ik kan hem iedereen aanraden, verteld eindelijk alles over wat er daar gebeurd.

Nadat ik van iemand de tip had gekregen om dit boek te lezen, heb ik het boek meteen besteld. Na ontvangst meteen begonnen en binnen een paar dagen uitgelezen. Het had nog wel sneller gekunt, maar dat is zo zonde van een goed boek, want dan moet je weer op zoek naar een ander goed boek ;) Wat het leuke aan dit boek is dat het alle kanten van de uitzending laat zien. De mogelijkheden en beperkingen van de missie, een compate beschrijving van het conflict, de individuele militair en een stukje van het thuisfront en het omgaan met het thuisfront. Eigenlijk dus wat er allemaal gebeurt op zo'n missie. Daarnaast is het voor de "burger-lezer" eindelijk een goede weergave wat er nu daadwerkelijk in Afghanistan gebeurt en is het voor de "militaire-lezer", welke ooit op missie geweest is, een bron van herkenning en mogelijk zelfs ook een stukje erkenning. Ik kan dit boek iedereen aanraden.

Ik heb het boek gelezen op mijn vakantie! Ik vond het echt zo jammer toen het boek uit was. Ik ben zelf uitgezonden geweest naar Irak en vrienden van mij ook naar Uruzgan, ik kan me helemaal verplaatsen in de personen die in het boek beschreven worden. Ik ken er ook een paar die ook met naam in het boek genoemd worden. Al met al een heerlijk boek om te lezen.

Zeer boeiend verhaal over de gebeurtenissen rond Vik, die na lang wachten eindelijk op missie in Afganistan mag. Luchtig verteld, een behoorlijke eye-opener over ONZE troepen in Uruzgan.

De enige reden dat ik het boek niet in 1 keer heb uitgelezen is omdat de wekker de volgende ochtend om 0500u was ingesteld....

Als moeder van een militair (die ook in het boek voorkomt) is dit best heftig om te lezen. Ik heb dit in 1 adem uitgelezen en nog meer respect voor mijn kind (en alle uitgezonden militairen)gekregen. Het boek brengt duidelijkheid en geeft ons een beeld van wat zij daar meemaken.

Briljant boek. Laat helemaal zien wat een militair in een dergelijk land mee maakt. Normaal kom ik door geen boek heen, maar deze meteen van kaft tot kaft gelezen. Schitterend, de beschijvingen van de TIC's, het continue op je hoede zijn, maar vooral ook de goede dingen die ze daar doen. Medische hulp, politie posten etc. De dreiging van IED's proef je van elke bladzijde. Een aanraden voor iedereen die eens een idee wil krijgen hoe het er daar aan toe gaan, en wat onze mannen moeten doorstaan. Top geschreven !!!!! chapeau voor de schrijver !!

Geen mooischrijverij of een boek dat ruimte laat voor veel fantasie. Nee, een open en eerlijk verhaal over de soms rauwe werkelijkheid voor militairen op missie in Uruzgan. Na al die journalisten, politici en commentatoren, die al zo veel over Uruzgan aan het woord zijn geweest, een verfrissende kijk op wat daar echt gebeurt, door de ogen van iemand die het echt heeft meegemaakt. Over Komt een vrouw bij de dokter (kluun) werd gescheven: Een ode aan de liefde. Over Echte mannen eten geen kaas (Maria Mosterd): Een adembenemend boek. In deze rij van non-fictie verhalen past Soldaat in Uruzgan: Een adembenemende ode aan militairen, die dat doen wat gedaan moet worden.

Als moeder van een militair die precies dezelfde periode daar was, en veel dingen heeft meegemaakt die in dit boek worden beschreven, ook de TIC's e.d. is het erg confronterend. Makkelijk leesbaar, voor mijzelf in ieder geval een must-have.

Er komt bijster weinig informatie uit Uruzgan en derhalve is dit boek meer dan welkom. Helaas bestaat het voornamelijk uit een opsomming van belevenissen die op zichzelf alles behalve oninteressant zijn maar die zonder veel diepgang en bijna zonder enige reflectie worden weergegeven. De reis naar Uruzgan, het verblijf op de basis, gevechten, het wordt allemaal op dezelfde manier weergegeven, namelijk nogal kleur- en smaakloos. Een actie waarbij de hoofdpersoon serieus overweegt een Afghaanse burger in gijzeling te nemen (!) is geen aanleiding voor een uitgebreidere beschrijving of bespiegelingen achteraf - de auteur vertelde er nota bene in een tv-programma (Knevel) meer over dan hij in het boek doet. Het is jammer dat de auteur blijkbaar niet in staat is een tekst te produceren die, los van het beschrevene, boeit. Nu is dat niet een eerste vereiste voor een militair, dus dit is meer een verwijt voor de uitgever. Men had beter een ghostwriter in de arm kunnen nemen, of de tekst kunnen vormgeven als een dagboek. In dit verband is het ook vreemd dat het boek in de hij-vorm is geschreven, met een (fictief?) personage als hoofdpersoon; een literaire kunstgreep in een boek dat geen plot heeft en geen enkele dramatische ontwikkeling kent en dat impliciet de indruk wekt dat alles "echt gebeurd" is. Juist door deze kunstgreep kan bij dat laatste een vraagteken worden geplaatst, hetgeen naar ik vermoed niet de bedoeling is.

Heftig, indrukwekkend, informatief, ontroerend, eerlijk...... je zal het maar geschreven hebben. Compliment!!!

Ik heb dit boek hoofdzakelijk besteld omdat een vriend van mij volgens jaar naar Afganistan vertrekt. Het leek me niet verkeerd om me te verdiepen in wat hij daar mee zou gaan maken. Het boek is erg toegankelijk geschreven en kost absoluut geen moeite om door te komen. Als je vaker leest raas je werkelijk door de pagina's heen. Het boek beschrijft vooral de bezigheden van de soldaten en doet verder niet (veel) aan de ontwikkeling van personages terwijl dit wel iets is wat van belang is in een verhaal als deze lijkt mij. Ook beschrijf hij jammergenoeg de omgevingen niet altijd uitgebreid genoeg. Wel zit er een landkaart in het boek, maar sommige punten die in het boek voorkomen kon ik niet op het kaartje vinden. De meeste wel, maar ook dit kaartje zegt weinig over de omgeving. Ik hoef geen bodemmonsterresultaten te weten, maar iets meer hiervan was fijn geweest. Doordat je door het gebrek aan deze informatie de omgevingen en personages moeilijk kan voorstellen is het soms wat saai. Al met al een boek die je een beetje een kijkje geeft in het leven van 'onze jongens' daar. Het is erg toegankelijk geschreven waardoor details en diepere verhaallijnen die ik fijn had gevonden er amper tot niet zijn. Maar voor een ieder die een dierbare die kant op ziet gaan of zal zien gaan is dit zeker aan te raden.

Ik heb dit boek hoofdzakelijk besteld omdat een vriend van mij volgens jaar naar Afganistan vertrekt. Het leek me niet verkeerd om me te verdiepen in wat hij daar mee zou gaan maken. Het boek is erg toegankelijk geschreven en kost absoluut geen moeite om door te komen. Als je vaker leest raas je werkelijk door de pagina's heen. Het boek beschrijft vooral de bezigheden van de soldaten en doet verder niet (veel) aan de ontwikkeling van personages terwijl dit wel iets is wat van belang is in een verhaal als deze lijkt mij. Ook beschrijf hij jammergenoeg de omgevingen niet altijd uitgebreid genoeg. Wel zit er een landkaart in het boek, maar sommige punten die in het boek voorkomen kon ik niet op het kaartje vinden. De meeste wel, maar ook dit kaartje zegt weinig over de omgeving. Ik hoef geen bodemmonsterresultaten te weten, maar iets meer hiervan was fijn geweest. Doordat je door het gebrek aan deze informatie de omgevingen en personages moeilijk kan voorstellen is het soms wat saai. Al met al een boek die je een beetje een kijkje geeft in het leven van 'onze jongens' daar. Het is erg toegankelijk geschreven waardoor details en diepere verhaallijnen die ik fijn had gevonden er amper tot niet zijn. Maar voor een ieder die een dierbare die kant op ziet gaan of zal zien gaan is dit zeker aan te raden.

De schrijver begint zijn verhaal met een emotioneel stukje over zijn kleine dochtertje. Zij vraagt aan haar vader (de grote stoere militair) of hij een moordenaar is. Als lezer moest ik wel even heel hard slikken.***** Een paar bladzijdes verder, werd ik door de schrijver meegenomen op zijn missies in Uruzgan. Soms had ik het gevoel alsof ik ook even in Afganistan was. De intensiteit van het verhaal maakte mijn leestempo (die normaal aan de vlotte kant is) rustiger en bedachtzamer.***** De schrijver heeft een duidelijke en openhartige stijl. De patrouilles zijn niet altijd even aangenaam voor de militairen, zowel lichamelijk als psychisch niet. En dit wordt dan ook op een confronterende wijze beschreven. Er gebeurt ontzettend veel en snel, maar de gedetailleerde schrijfstijl maakt dat je makkelijk en vlot door het verhaal gaat. De belevenissen zijn van dusdanige heftige aard, dat je als lezer blijft doorlezen. Benieuwd hoe het nu weer zal aflopen.***** Ik ben dan ook van mening, dat dit boek een must have is, een echte aanrader. Zeker voor familie en vrienden van militairen. Maar ook voor geïnteresseerden, die willen weten wat "onze jongens" meemaken.***** Dit boek gaat niet alleen over oorlog voeren en machtspelletjes. Emoties, broederschap, respect en keihard werken onder zware omstandigheden komen duidelijk aan bod. Maar ook het land zelf en haar inwoners spelen een rol. Het thuisfront wordt ook een paar keer beschreven, weliswaar kort, maar lang genoeg om de grote afstand tussen de 2 landen te voelen.***** Petje af voor de mannen en vrouwen op uitzending waar dan ook in de wereld. "Soldaat in Uruzgan" heeft een beeld gegeven aan hen, die in feite bereid zijn hun leven te geven voor de vrede.***** Vrede, iets waar je normaal gesproken niet bij stil staat en helaas niet vanzelfsprekend is, terwijl het dat wel zou moeten zijn................Ik ben zeer benieuwd naar een vervolg op dit boek; over de terugreis en over het leven van de soldaat na Uruzgan.