Souvenir psychologische thriller

Souvenir is een boek dat je niet zomaar naast je neer kunt leggen. Eenmaal hierin begonnen laat het je niet meer los. Meteen al bij de eerste zin "Tranen vallen over mijn wangen en vallen op de foto, die ik teder tussen mijn trillende vingers houd" word je letterlijk meegevoerd door het boek.. Ook ga je dwars door de gevoelens van de hoofdpersonen heen. Je wordt heen en weer geslingerd tussen hoop en wanhoop. Op de achterzijde van het boek staat te lezen dat de schrijfster zelf werkt met mensen die door psychische problemen zijn vastgelopen en delicten hebben gepleegd. Dat is goed te merken aan de inhoud. De schrijfster laat ons niet alleen de angst en spanning aan den lijve voelen, maar geeft ons ook een kijkje in psyche van de mens. Dat kan soms verrassend zijn en de lezer zo nu en dan op een totaal verkeerd been zetten. Op het eiland Java waar het verhaal zich grotendeels afspeelt, proef je de sfeer van het land en als je er geweest bent, zie je de beelden van de straten voor je en ruikt bijna de geuren. Dit boek is voor mij een topper! Ik kijk vol verwachting naar het volgende boek van Marcella Kleine uit.

Marcella Kleine behoort nu toch wel bij de thrillerschrijvers die je niet meer kunt negeren. Met Souvenir heeft ze weer een prachtige thriller geschreven. Een boek met psychologische diepgang, dat kan ook haast niet anders want Marcella werkt in de forensische psychiatrie.
De sfeer van Indonesië is levensecht beschreven. In het boek kun je lezen dat Indonesië geur, kleur en lawaai is. Tijdens het lezen waan je, je in de kakofonie van geluiden en ben je deelgenoot in het bloedstollende avontuur van Susan.

De proloog begint al spannend en is de opmaat voor de rest van deze thriller. Wat is er aan de hand en waarom reist Susan af naar Indonesië? Een aantal jaar geleden is het dochtertje van Susan ontvoerd en ondanks zoektochten wordt er nooit een spoor gevonden van Esmée. Susan komt in ernstig psychiatrische nood en wordt zelfs opgenomen met een recherlijke machtiging. De jaren rijgen aaneen maar het gemis van haar dochtertje knaagt aan haar. Via de social media komt ze op het spoor van oude backpackvrienden en komt tot een verbijsterende ontdekking. Ze reist af naar haar vrienden voor een korte vakantie. Hier begint ook haar zoektocht naar haar ontvoerde dochtertje.

Door middel van flashbacks leren we de andere personages kennen, Esther en Johan. Mede backpackers die Susan in Indonesië heeft leren kennen. Deze zijn verhelderend om de geschiedenis die zich heeft afgespeeld goed te kunnen begrijpen. In het heden komt Susan voor zware uitdagingen te staan en ze weet niet meer wie ze kan vertrouwen. Hoe zit het met de bedienden van Esther, wat voeren zij in hun schild? En Rachmad? Een studievriend van Johan, wat voert hij in zijn schild? Esther gedraagt zich ook vreemd of verbeeldt ze dit zich allemaal. Door een reeks toevallige gebeurtenissen weet Susan dat haar leven niet meer veilig is. Haar leven raakt in een rollercoaster.

En dat is wat er met je als lezer ook gebeurt, je raakt in een stroomversnelling. Eenmaal begonnen in deze thriller, kun je niet meer stoppen. Het is een aangrijpend verhaal, de spanning is goed gedoseerd en de personages komen goed uit de verf. De schrijfstijl van Marcella Kleine is zeer plezierig om te lezen. Kortom, je hebt hier een heerlijk boek in de hand. Met het oog op de feestdagen bovendien een echte aanrader!

De titel 'Souvenir' wordt duidelijk op een van de laatste bladzijden.

Een spannende proloog waardoor meteen je aandacht gepakt wordt maakt ook benieuwd naar wat er gebeurd is en hoe het verhaal verder gaat.
We maken kennis met Susan die haar verhaal vertelt. Deze verhaallijn wordt onderbroken door stukken tekst in cursief die je meenemen naar gebeurtenissen in haar verleden.
Gaandeweg het verhaal vraag je jezelf af of haar familie en psycholoog toch gelijk hadden wanneer ze haar 'psychisch doorgedraaid' bestempelen.
Susan maakte kennis met Esther en Johan en dat bleef niet zonder gevolgen.
Zeven jaar na de ontvoering van haar baby reist ze naar Indonesië.
Daar loopt niet alles van een leien dakje.
'Je bent de eerste en de laatste, die van mijn paradijsje zal weten. Niemand kent het bestaan van mijn toevluchtsoord. Niemand, behalve… '
De rillingen lopen je over de rug.
Maar dat laat Susan niet tegenhouden. Ze gaat verder in haar zoektocht en je proeft de kracht van Susan, hierdoor weet je dat ze niet zal stoppen.
'Ondanks de pijn van de botsing, vecht ik voor mijn leven. Ik wil mijn leven terug. Mijn leven zoals het bedoeld was...'

De stukken tekst in cursief zijn vanaf een bepaald moment een terugkijk door de ogen van Esther, hoe zij alles gezien heeft en waarom ze gedaan heeft wat ze deed. Boven deze stukken staat haar naam als titel.
Deze wijziging in perspectief is op een dusdanige manier gedaan dat het voor de lezer het leesplezier niet verminderde. De verhaallijnen vloeien uiteindelijk prachtig samen.

De sfeer van het land en de beschrijving van de mensen worden levensecht door de auteur. Daardoor werd een mooie leesreis naar de Gordel van Smaragd.
'Op de scooters worden hele gezinnen vervoerd. Een vader, moeder en twee of drie kinderen. Je begrijpt niet hoe ze het voor elkaar krijgen. Zelfs geiten worden achterop meegenomen of staan ingeklemd tussen de benen van de bestuurder.'

In de epiloog lees je in deze woorden een beleving van Susan waarmee de auteur laat zien waar je rekening mee mag houden in het leven:
'Mijn handen nemen een schepje zand en laten dit door mijn vingers glijden. Er blijven korreltjes op mijn handpalmen plakken. Zo is het leven ook, bedenk ik me. Het glipt door je vingers. Soms gaat het stroef en soms gaat het sneller dan je zo willen. En altijd blijft er wel iets achter.
Een fijne herinnering of een diep verdriet.'
De spanningsboog is steeds hoog geweest en dat heb ik gewaardeerd. Het verhaal is goed opgebouwd en bijna alle personages zijn goed uitgediept.