Spookhoeve Ruinerwold Mysterie van een duister gezin ontrafeld

Ten eerste: ik heb het boek echt gelezen. De titel van het boek doet vermoeden dat het hier om een sensatieboekje gaat. Ja, de schrijvers zijn journalisten van een krant, die vaker sensatieachtige verhalen schrijft dan andere kranten. Ja, het thema is een sensatiethema. Maar nee, de inhoud maakt op mij geen sensatieindruk. De inhoud is overwegend een opsomming van uitspraken, chats en gebeurtenissen rondom Gerrit Jan van D.. De auteurs hebben niets anders gedaan dan feiten zoeken en logisch samenvatten. De inhoud lijkt mij goed onderzocht en uit betrouwbare bronnen te komen. Een psychische analyse geeft het boek niet, wat ik ook goed vind. Voor een interpretatie moet je langer met de sekteleider praten. Veel mensen hebben problemen ermee, dat de privacy van de kinderen van Gerrit Jan van D. door het boek wordt aangetast. Ik zie daarvoor geen aanwijzingen. Ze komen om te beginnen nauwelijks voor, eigenlijk alleen als aantal, hooguit op het einde wordt zakelijk besproken hoe een kind ertoe komt te ontsnappen, zonder veel details te noemen. Uiteindelijk gaat het boek alleen over het gevoels- en gedachtenleven van Gerrit Jan van D. door de jaren heen en blijft daarop ook beperkt.
De vraag is dan, of je het boek moet lezen en of het boek een zin heeft. Het boek gaat over een man, die voor de samenleving van geen belang is. Maar het boek gaat ook over een man, die moeilijk te begrijpen is. De samenleving is er bij gebaat te begrijpen, hoe mensen denken, die zulk afwijkend gedrag vertonen. Dat geldt niet alleen voor piloten die vliegtuigen het World Trade Center sturen of voor Nederlanders die in Syrië hoofden gaan afhakken, maar ook voor mensen die lid worden van sektes zoals Scientology en dus ook voor mensen die een eigen Zonnenhuis in Ruinerwold bouwen.
Dat sommige delen van het boek bizar overkomen, is volgens mij niet een probleem van het boek, maar een probleem van Gerrit Jan van D zelf. Ik heb vaker mensen, zelfs goede kennissen, gesproken die in de esoterische hoek zijn afgegleden, en die hebben niet minder bizarre dingen te melden dan wat ik in het boek heb lezen.
Ik geef een sterretje minder, omdat ik sommige delen wat saai vond om te lezen en het mij iets te lang was.

Geld verdienen, zonder een van de kinderen te hebben gesproken!!

Wat een W A L G E L I J K 'boek'. Over de rug van (minderjarige) kinderen een op sensatie belust verhaaltje schrijven. En waarom? Geld. Altijd draait het om geld. Zum kotsen!
Boycotten!

Denk zolang we niet werkelijk zien wat de woorden zijn uit de monden van de kinderen die er gehuisvest hebben. Het een bij elkaar geraapte spaarvarken is waar menig verslag gever hoopt een flink bedrag uit te peuteren. De telegraaf staat bekend als een onbetrouwbare krant die liever kiest voor net wat meer sensatie dan de werkelijke waarheid. Zolang de media niet luistert naar het werkelijke verhaal van de kinderen. En wij als lezers en kijkers niet werkelijk horen uit de kelen van deze kinderen wat er gebeurt is. Zie ik dit boek als een pure bron van biefstuk voor de schrijvers. Dat is mijn persoonlijke mening na aanleiding wat ik tot nog toe heb mogen zien en horen. Er klopt iets niet aan het verhaal, juist een verhaal denk niet dat we een verhaal willen maar de woorden van de waarheid.

Ik hoop oprecht dat niemand dit boek koopt, het is slechte en slechts sensatiepers. Natuurlijk is er veel nieuwsgierigheid naar de ware toedracht en omstandigheden. Maar laten we wachten op de documentaire van Jessica Villerius die in de maak is en waarvan alle kinderen uit dit gezin hebben toegezegd mee te zullen werken. Zelfs verzocht hebben om éénmalig zelf hun verhaal te kunnen doen.

hoe kan er nu een boek geschreven worden in 4 maanden tijd? sensatie en geld belust zonder enige rekening te houden met de prive sfeer van getraumatiseerden.

Ik ga dit boek uit principe niet lezen!
Over de rug van het gezin geld verdienen.
Het is allemaal al traumatisch genoeg.
Echt te belachelijk om dit op deze manier te schrijven!

Niet oké om dit boek te schrijven en publiceren.

Te vroeg, te brutaal, te drammerig. Bovendien op basis van onrechtmatig verkregen informatie die nog niet openbaar is. Ik zou dit boek niet kopen.

Knappe onderzoeksjournalistiek. De schrijvers hebben zich aan de feiten gehouden zonder de kinderen in een kwaad daglicht te zetten. De focus ligt daarbij op de daders en hun denkwijzen: enorm interessant.