Sprakeloos Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Sprakeloos

Tom Lanoye schrijft niet omdat hij er een aardige boterham mee verdient. Hij schrijft simpelweg omdat hij niets anders kan. En daarom schrijft hij boeken als het roffelen van de trom met een constant ritme waardoor je ingespannen blijft lezen. In Sprakeloos doet hij dat op zijn best. Zijn observaties van zijn moeder die ten onder gaat aan beroertes zijn onvoorstelbaar uitgebreid en van de triestigheid opwekkend. Lanoye doet dat met een weergaloze woordenschat zonder toe te geven aan de koude essentie van het minimalisme. Nee, de waarheid is niet iets wat afgeroomd dient te worden, maar tot in de volle aard beschreven te worden. Met deze familiegeschiedenis weet hij je mee te zuigen, ook al weet je waar het op uit gaat draaien. Zijn worsteling met die familie moest gewoon op papier gezet worden. Niet voor de lezer, maar voor de schrijver. En dat maakt dit boek zo sterk. Het is geen slimme poging om met een sensatieverhaal zieltjes te winnen, maar een oprecht en kwetsbaar boek.

Geschreven bij Sprakeloos

Zelden heb ik een boek gelezen waarin een zo precair onderwerp als 'dementie' zo hilarisch en tegelijk ontroerend beschreven wordt. Tom Lanoye heeft allerlei - al dan niet zelfgecreëerde - obstakels uit de weg moeten ruimen vooraleer hij aan dit autobiografisch werk durfde te beginnen. Het is immers een moeilijke evenwichtsoefening om een moeder annex diva te portretteren in haar aftakeling. Mooi om lezen is hoe moeder José vanuit haar stille wereld (sprakeloos) tot op het laatste moment de zielswereld van man en kinderen regeert. Minstens even mooi is Lanoyes beschrijving van de onvoorwaardelijke liefde van vader Roger voor zijn flamboyante echtgenote.
'Sprakeloos' is een boek om te koesteren. Als lezer voel je een zekere schroom want lachen met situaties die op zichzelf schrijnend zijn, 'hoort' immers niet. Maar Lanoyes portrettering is té scherp en te hilarisch om nièt te lachen. Het vormt het perfecte tegengewicht voor de vele momenten waarop je met dichtgesnoerde keel verder leest. 'Sprakeloos' is een onvergetelijk boek van een grootse Lanoye.

Geschreven bij Sprakeloos

Het boek "Sprakeloos" bestaat uit drie delen.

1 - Hij - Hierin beschrijft hij zijn jeugd in Sint-Nikolaas, die was niet vervelend. Vertelt veel over hoe de buurt er uit zag en over de mensen die er woonden en niet te vergeten de slagerij van zijn vader. Het wordt levendig beschreven met veel omwegen. En het eerste deel gebruikt hij als intro om zo het boek over zijn moeder te kunnen schrijven.

2 - Zij - Begint met de gezamelijke maaltijd met Roger en tijdens het eten wordt Jose Verbeken niet goed Zij blijkt een beroerte te hebben gekregen. Het leven van zijn moeder brengt hij helemaal in beeld. Jose was een vrouw die nadrukkelijk aanwezig was. In het leven van Roger, haar man, de kinderen, de slagerij en het amateurtoneel wat haar lust en haar leven was. Tom Lanoye bewandelt veel zijpaden, weinig blijft onbesproken. De ziekte die hakt erin, de beschrijving is recht voor zijn raap heftig. Mooi en ruw verwoord, je voelt het machteloos zijn aan, je moeder zo te zien en niets te kunnen doen.

3 - Hij - Hierin rond hij alles af. De dood en de begrafenis van beide ouders.

Er vind ook een worsteling plaats over zijn geaardheid en hoe en wanneer hij het kan wil vertellen aan zijn ouders. Maar onrechtstreeks bezorgde de dood van zijn broer de Lastige mij alsnog de tactische koevoet om de deuren van een verstikkende kast uit hun hengsels te lichten.

"Ze verloor eerst haar spraak, dan haar waardigheid, dan haar hartenklop".

"Tot ik voor mijn ogen mijn moeder haar taal zag verliezen, en die van mij erbij".

Wie graag leest over een bepaald tijdsbeeld gekoppeld aan een familiegeschiedenis, zit bij dit boek op rozen. Het tijdsbeeld is niet synchronisch weergegeven. Er is ook geen echte verhaallijn. Dat is nergens storend, eerder plezierig. Iedereen kijkt immers terug op zijn eigen verleden in beelden en gebeurtenissen. Het boek blijft boeien en de karakters zijn meteen goed neergezet. Het grenst aan herkennen, want in iedere familie gebeuren dingen die de buitenwereld verwonderen. Lanoye verstaat te kunst ze zonder schaamte uit te spreken. Wat is autobiografisch en wat is fictie? Dat is in dit boek niet meer interessant.

Geschreven bij Sprakeloos

Veel geduld heb ik niet, ook niet met lezen, maar deze kroniek van een moeder heeft me ingepakt. Lanoye vertelt intiem en beeldend en ik kan alleen maar raden welke moeite het heeft gekost om dit tragische verhaal van zijn eigen divamoeder te vertellen. Niet alle delen hadden mijn onverdeelde aandacht, maar de combinatie van de humor, de vertelkunst en de tragiek deed me het boek steeds weer oppakken.

Geschreven bij Sprakeloos / druk 28

Een prachtig boek dat ik met veel genoegen in korte tijd heb uitgelezen. Soms ontroerend, soms vrolijk. De schrijver vertelt over zijn moeder, het verhaal dat hij pas kan schrijven na de dood van zijn vader. Zijn moeder was een hartstochtelijke, soms wat tirannieke vrouw, die bij het amateurtoneel de sterren van de hemel speelde en als slagersvrouw de zaak runde.
Vooral de jeugdverhalen zijn met veel humor geschreven in beeldende taal en je ergert je met hem aan de wijze waarop moeder Josee alles naar haar hand zette.
Maar wanneer ze door een beroerte de macht over taal kwijt raakt, alleen nog maar wartaal kan spreken en zich tot het einde toe verzet tegen deze onmacht, wordt het een ontroerend verhaal, waarin de schrijver zich afvraagt of hij wel genoeg liefde had om zijn moeder uit haar lijden te verlossen.

Geschreven bij Sprakeloos

Oprecht sprakeloos maakt je het lezen van dit boek, eerlijk en oprecht een beleving van de zoon die zijn moeder liefheeft en rouwt om haar aftakeling en vervolgens haar dood.
Daarbij laat de schrijver het gehele gezin zien zoals hij dit heeft beleefd.
prachtig!

Tom Lanoye schrijft niet omdat hij er een aardige boterham mee verdient. Hij schrijft simpelweg omdat hij niets anders kan. En daarom schrijft hij boeken als het roffelen van de trom met een constant ritme waardoor je ingespannen blijft lezen. In Sprakeloos doet hij dat op zijn best. Zijn observaties van zijn moeder die ten onder gaat aan beroertes zijn onvoorstelbaar uitgebreid en van de triestigheid opwekkend. Lanoye doet dat met een weergaloze woordenschat zonder toe te geven aan de koude essentie van het minimalisme. Nee, de waarheid is niet iets wat afgeroomd dient te worden, maar tot in de volle aard beschreven te worden. Met deze familiegeschiedenis weet hij je mee te zuigen, ook al weet je waar het op uit gaat draaien. Zijn worsteling met die familie moest gewoon op papier gezet worden. Niet voor de lezer, maar voor de schrijver. En dat maakt dit boek zo sterk. Het is geen slimme poging om met een sensatieverhaal zieltjes te winnen, maar een oprecht en kwetsbaar boek.

Geschreven bij Sprakeloos

Een kunstwerk. Ik las het met mijn hart in mijn keel. Om zó te kunnen schrijven, komisch, hartverscheurend, met grote omhalen, maar altijd terugkerend naar het aanvaarden van het verlies van zijn moeder, zijn ouders.

Geschreven bij Sprakeloos

Tom Lanoye schrijft de historie van zijn moeder, haar afkomst, haar eigen leven. In zulke prachtige bewoordingen, het boek laat je niet meer los, je wilt blijven lezen.
Een geweldige schrijver, een wonder hoe hij zijn omgeving observeert en kan beschrijven.
Dit was het eerste boek dat ik van hem las, ga beslist meer lezen.