Stad van meisjes Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Stad van meisjes

Meeslepend.
Eerlijk.
Wijs.
Heerlijk.
New York.
Sprankelend.
Revue, Theater & Glamour.
Rauw.
Aangrijpend.
Interessant.
Pijnlijk.
Heel erg jammer dat ik het boek uit heb!

Geschreven bij Stad van meisjes

‘Stad van meisjes’ is de naam van een klucht op niveau opgevoerd in het Lily Playhouse theater in een arbeidersbuurt van New York. Letterlijk is de klucht bedoeld om het theater te verheffen naar een hoger niveau met meer glamour. De klucht is ook figuurlijk op te vatten. Met veel zwier en een goede timing worden hier in dit boek serieuze kwesties aangekaart als maagdelijkheid, huwelijk, alcoholisme, sexualiteit, sexisme, familiebanden, genderrollen, status, vriendschap, liefde, ontrouw en... wat niet meer! Het verhaal begint als een parodie op de bioscoopfilm The Titanic, een oude vrouw vertelt haar verhaal en haar liefdesgeschiedenis. Zo start dit boek ook. De hoofdpersoon en verteller Vivian zinkt als The Titanic heel langzaam, dieper en dieper, het ijskoude water van haar moraliteit in en sleept Edna, de sterspeler van de klucht Stad van meisjes, met zich mee.

Het plot weeft zich rond een rijkelui’s meisje, Vivian Morris, die tegendraads is en zich verzet tegen de heersende, dwingende normen van haar stand, broer en ouders (VS,1940-1950). Dat dénk je tenminste als je dit boek begint te lezen. Wanneer je eenmaal in het karretje van Elizabeth Gilbert’s mise-en-scène vastgegespt zit en duizelt in de rollercoaster van Vivian’s escapades in een New Yorkse Vaudeville-achtig theater, zie je de losbandige Vivian plotseling uit de bocht vliegen en genadeloos hard crashen. Van haar trots blijft niets meer over. Aan het eind van dit eerste deel van het boek gekomen is de jeugd van Vivian Morris voorbij en geeft ze vrijwillig haar zelf verwonnen vrijheden gelaten en zeer beschaamd op. Ze walgt van zichzelf en hoe ze anderen gekwetst heeft met haar onbezonnen, kinderachtige acties. Teruggekeerd naar huis probeert ze zich zo goed en kwaad mogelijk te plooien naar de verwachting van haar ouders.

Het is een dik boek met ruim 500 pagina’s met een spetterende cover. Zelfs als ongeoefende lezer stier je door dit boek heen. Zo vlot is het geschreven. Elizabeth schrijft in het begin net zo grappig als een stand- up-comedian en de sfeer in het theater is eenzelfde makkelijke, vrolijke boel. In de loop van het tweede deel leert Vivian gepokt en gemazeld door haar misstap een volwassen vrouw te zijn op haar eigen liefdevolle en vrijgevochten wijze. Het staat bol van de symboliek en ik heb het boek daarom zelf ‘bezoedeld’ met menig vouwtjes om mooie passages terug te kunnen vinden.
Ik zou op vakantie gaan met dit boek of je een week opsluiten met social media en mobiel uit. Gegarandeerd zit je daarna boordevol energie voor vernieuwde ‘fun’ in je leven.

Geschreven bij Stad van meisjes

Een 'Stad van meisjes' is een roman in briefvorm maar niet een met heen en weer corresponderen of af een toe een fragment, nee, het is gewoon een lang verhaal en dat maakt het zeer prettig om te lezen.

Het betreft, net als in haar vorige boeken, een levensverhaal van een jonge vrouw maar is tevens een ode aan de stad New York en het theater. De levenslust spat van de bladzijdes af en dat is wonderlijk want het was geen gemakkelijke periode , het is namelijk 1940 en de wereld staat aan het begin van de oorlog. En hoewel Amerika pas later deelneemt is het op een gegeven moment toch voelbaar in de stad. Maar de hoofdpersoon Vivian is door schade en schande wijs geworden en hier niet zo van onder de indruk. . Niet alleen zij is een sterk personage, alle personages hebben een sterk karakter en zijn goed weergegeven. Ook thema's als feminisme en homofobie komen aan de orde maar allemaal ten goede van het verhaal.
Ettelijke keren maakt Vivian de verkeerde keuze maar elke keer komt ze er sterker uit, dit mede dankzij de positiviteit en levenslessen van haar excentrieke tante. En ook al is ze niet altijd even sympathiek toch sluit je haar in je hart en zijn er uit dit boek heel wat positieve levenslessen te halen.
Is het boek dan literatuur? Dat niet maar wel een heerlijk feel-good roman met genoeg stof om nog lang en tevreden aan terug te denken.

Geschreven bij Stad van meisjes

Stad van meisjes door Elizabeth Gilbert

Wow, hier keek ik zo naar uit! (Zo blij dat ik het al voor de officiële releasedatum mocht lezen.)
Elizabeth is altijd goed, dat weten we. Maar in dit geval heeft ze zichzelf weer overtroffen. Net als in Het hart van alle dingen is dit het levensverhaal van een vrouw. In dit geval Vivian Morris die op 19-jarige leeftijd bij haar tante Peg (eigenaar van het Lily Playhouse) in New York moet gaan wonen. Het is 1940, de stad bruist en Vivian is jong en onervaren…

Stad van meisjes is geschreven in briefvorm, 521 pagina’s lang. Op het einde sla je het boek toe met een zucht; omdat het verhaal zo mooi was, omdat het zo lekker lang en allesomvattend was maar bovenal omdat het veel te kort is. Vanaf de eerste pagina neemt Vivian je mee in een wervelend avontuur, in een wereld die bruist en stuwt, glinstert en rauw is. De brief is vibrerend, inspirerend en bovenal vol leven. Naast een ode aan een groep uitzonderlijke vrouwen is het ook een ode aan New York (de stad is één van de hoofdpersonages), en bovenal een ode aan het leven zelf.

Waar Vivian aanvankelijk jong en onervaren is, foute keuzes maakt, verkeerde afslagen neemt (en ik maar vloeken achter mijn boek want waar zij gaat volgen wij en waar zij niet meer gaat slaat er ook voor ons een deur dicht) en niet altijd even sympathiek is wordt ze gaandeweg het boek (de brief) meer en meer innemend, wijs en inspirerend. (Aan het einde van het boek heb ik best veel levenslessen onderlijnd.)

Vivian verandert, de wereld ook. Waar WOII en de jaren erna voor vele mensen angstaanjagend zijn, is dat het voor haar nooit want zij kent al lesbische mensen, de vrije liefde heeft voor haar geen geheimen meer, feminisme zit in haar bloed en geweldloosheid woont bij haar in. Zij is een vrouw die midden in de wereld staat, die volop leeft en daardoor ook makkelijk met het leven mee beweegt (ook een wijze les).

Naast de geschiedenis van Vivian en haar vrienden en zelfgekozen familie is dit boek ook een ode aan de geschiedenis van de stad New York. En het geeft ons een andere inkijk in de theaterwereld en in WOII.

In Stad van meisjes zit zo veel, elke lezer gaat er ook iets anders uit halen. Ik ga het zeker herlezen en ik wil de film er van zien (die moet er komen). Want tijdens het lezen zie je alles voor je ogen, zo levendig is het geschreven. Het leest als een trein, het heeft diepgang en personages die je nooit meer vergeet. Je voelt je echt aanwezig in het boek en dat is een enorm verslavend gevoel. Vandaar het zwarte gat als het uit is.

Het leven is wat het is, je kan alleen maar zijn wie je bent. Het is niet zwart-wit. Dat leert Vivian, en jij ook, dankzij Elizabeth Gilbert. Dikke merci Elizabeth, u bent een mooi mens en u hebt een mooi mens geschapen.

Stad van meisjes is één van die boeken die met reden een hype zal worden; alle aandacht voor het verschijnen is terecht. Dit is een fonkelende parel, een schitterend papieren juweel!

Mooiste boek dat ik in tijden heb gelezen! Heb zelfs moeite een nieuw boek te vinden, want niks kan er aan tippen, zelfs haar eigen boeken niet :-)

Geschreven bij Stad van meisjes

lang geleden dat ik zo een mooi boek heb gelezen een echt aanrader - dit moet je echt lezen

Geschreven bij Stad van meisjes

Messlepende schrijfsstijl en prachtig verteld verhaal. Vond je 'Hart van alle dingen' ook zo mooi? Dan ga je van deze ook zeker genieten!

Geschreven bij Stad van meisjes

Het verhaal is eigenlijk een brief van Vivian aan Angela. Als je het idee kan loslaten dat het een brief van 500 pagina's betreft, is het echt heel fijn leesvoer.
Pas op het einde wordt de 'relatie' tussen beide dames echt duidelijk.
Alle personages zijn imperfect en daarom eens zo interessant. Ik houd van de uitgebreide en rake beschrijvingen van omgeving, materiaal en personages.
Fijn om Vivian te volgen doorheen haar leven, je ziet hoe ze verandert van een meisje dat volledig opgaat in haar plots verworven vrijheid, in een vrouw die verantwoordelijkheid neemt voor haar keuzes.

Geschreven bij Stad van meisjes

Vivian Morris woont in New York. Op een dag krijgt ze een brief van Angela. Zijn dochter. Zij vraagt of Vivian kan vertellen wat zij voor haar vader heeft betekend. Wat Vivian voor haar vader heeft betekend kan zij niet vertellen, maar wel wat haar vader voor haar heeft betekend. Dat kan alleen doordat zij haar levensverhaal vertelt.

Vivian Morris is negentien jaar als zij naar New York verhuisd. Haar grootmoeder heeft haar perfect leren naaien. Met haar naaimachine en twee koffers met kleding, stoffen en fournituren gaat ze op weg naar tante Peg.
Tante Peg is eigenaresse van het Lily Playhouse, een theater in het midden van Manhattan. twee keer per dag is er een voorstelling. Vivian mag achter de schermen werken als naaister, tot ieders tevredenheid. Al snel raken zij en Celia, een revuemeisje, bevriend. Samen zetten zij het nachtleven van New York op op stelten. Door een groot schandaal moet Vivian New York verlaten, en moet zij naar huis. Na enkele maanden bezoekt tante Peg haar. Zij heeft haar nodig om twee keer per dag een voorstelling te geven aan de militaire troepen in New York, om het moraal op te krikken. Drie jaar lang, tot aan het eind van de tweede wereldoorlog, doen zij dat dagelijks. Na de oorlog blijft Vivian in New York. Zij zet een succesvol bruidsmodehuis op, samen met haar vriendin Marjorie. Na jaren ontmoet zij hem. De vader van Angela.

Het boek heeft een zeer mooie cover. De letters zijn erop gestanst, wat luxe uitstraalt. 526 pagina’s, en geen minuut verveeld. Het boek is in de ik-vorm geschreven, en is een brief aan Angela, de vader van haar goede vriend. Vivian Morris is een kleurrijk figuur met een kleurrijk leven, ook op latere leeftijd. Alle karakters in het verhaal komen tot leven. De schrijfster, Elizabeth Gilbert, heeft een bijzonder mooi boek geschreven.

“Ik heb geloof ik nooit gedacht dat de wereld zwart-wit is”, zegt Vivian in het eind van het boek. Daarmee heeft Elizabeth Gilbert het boek treffend weergegeven.

Elizabeth Gilbert schreef meerdere boeken, waaronder Eten, Bidden, Beminnen. Dit boek is verfilmd met in de hoofdrol Julia Roberts (Eat, Pray, Love). Daarnaast is de film Coyote Ugly gebaseerd op de periode in het leven van Elizabeth Gilbert waarin ze werkte als barmeisje in de eerste Colyote Ugly toogdansbar in New York.

Geschreven bij Stad van meisjes

Wat een heerlijk verhaal om in weg te dromen, ik heb het in een paar dagen uitgelezen met een glimlach op mijn gezicht. De showbizz en uitgaanswereld van New York 1940 wordt magisch tot leven gebracht. Hier had je bij willen zijn!