Stem roman

Wat een heerlijk boek! Meeslepend, intrigerend en beklijvend.
Prachtig hoe de auteur de verwondering van het kleine jongetje kan vatten.
Een aanrader voor iedereen die van goeie literatuur houdt en de achtergrond van Italië en opera maakt het geheel warm en romantisch.

Ik heb net de boekvoorstelling meegemaakt.
Ontzettend aangrijpend en mooi.
De passages uit het boek, die ik heb gehoord, doen me verlangen naar snel méér lezen.
Daan's taal is rijk, overvloedig, vol emotie.
Het laat niet los.

Arcangelo blijft mijn lieveling in het boek. Zijn lot, de evolutie van zijn persoonlijkheid , de groei van kind naar volwassene, ....een figuur die blijft inspireren.
Angelina is ook een boeiend figuur , op het einde van het boek valt haar verhaal als stukjes in elkaar en begrijp je haar reacties, die vaak onvoorspelbaar waren.at het haar zo moeilijk ging om relaties allerlei op te bouwen, begrijp je nu en je laat alle oordelen rond haar los, in ruil voor verwondering.
En dan de oudere vrouw, vanuit de ik-figuur geschreven, zonder stem , die vecht , incasseert , doorgaat , telkens opnieuw gered wordt, doolt….
Het zijn drie personages die bijblijven . ook de andere personages zijn zo sprekend en haarfijn beschreven. Je kent ze precies echt.
De taal die gebruikt wordt in het boek , spreekt tot alle zintuigen. De natuur-, evenals de muziekfragmenten zijn wonderbaarlijk geschreven : een diamant van een boek, klaar om te ontdekken !

Een boek waarin de rijke barokke taal je de personages tot op hun ziel laat voelen en je het verhaal met je eigen ziel beleeft.

Een ongelooflijk prachtig meeslepend boek... Moeilijk in woorden om te zetten, aangezien geen woorden mooi genoeg zijn om dit te omschrijven. Dank u!

Het boek ademt de Barok, al te beginnen in de boekwinkel. Op de cover staat een klein gedeelte - het gelaat - van 'De Luitspeler' van Michelangelo Merisi da Caravaggio. Deze schilder leefde van 1571 - 1610 en ontwikkelde een natuurgetrouwe schildertechniek, de zogenaamde clair-obscure. De periode die beschreven wordt in het boek valt nauw samen met de stijlperiode Barok, wat zich kenmerkt door overdaad; overweldigend, bombastisch, groots en soms wat theatraal. Het is dan ook heel mooi om te ervaren dat de auteur er zo fantastisch in is geslaagd om dit ook in de schrijfstijl door te voeren. Je leest dit boek al snel op een gedragen wijze, alsof elk woord voorgelezen wordt. De schrijfstijl balanceert in veel passages op de grens van proza en poëzie.

De zeer gedetailleerde beschrijvingen maken dat het verhaal als een film - in dit geval natuurlijk een opera - op je netvlies verschijnt.

Tijdens het lezen moest ik steeds denken aan de term Purple prose, omdat de schrijfstijl zo bloemrijk is en er zoveel gebruik gemaakt wordt van allerlei bijvoeglijke naamwoorden en metaforen. Bepaalde passages heb ik meer aandacht moeten geven, omdat sommige metaforen een beetje 'overdone', vergezocht leken en ik tóch graag duidelijk wilde hebben waarop werd gedoeld. Dit waren voor mij de Purple passages, terwijl er juist ook weer passages voorkwamen die veel harder van toonzetting zijn. Ook de toon van de taal laveert met de muziektermen mee. Soms zelfs wat staccato, dan weer meanderend of levendig.
Toch, als ik lees; 'Het gegier stort in als een vermolmde schuur', vind ik dit wel ietwat vergezocht. Maar......kniesoor die daar op let, want verder is het gewoonweg een prachtige parel!
En daarmee is er meteen een symbolische cirkel gesloten, want Barok is ontstaan uit het Portugese woord barocco, wat 'onregelmatig gevormde' parel betekent.

Conclusie

Dat je als lezer hier met een debuut te maken hebt is eigenlijk onvoorstelbaar, want de auteur heeft werkelijk álles uit de kast gehaald tijdens het schrijven van dit boek. Het moge duidelijk zijn dat de auteur weet waar hij mee bezig is geweest wanneer je zijn uitvoerige CV leest. Dit neemt echter niet weg dat dit zó ontzettend knap en met zó ontzettend veel geduld en liefde is gecomponeerd, dat ik met meer dan volle teugen heb genoten van deze mastodont.

De personages worden prachtig neergezet en psychologisch uitgediept, waarbij de auteur er perfect in slaagt om ze alle drie een geheel eigen stem te geven en drie verschillende sferen weet te creëren. Sferen en lijnen die zich naar elkaar toebuigen en uiteindelijk tot een apotheose leiden.

Ik heb op Klara de auteur gehoord over dit boek, en ik was meteen "verkocht". Het leest als een roman.

In dit boek maken we kennis met drie fascinerende personages. Hen overkomt niet veel goeds, daar moet je tegen kunnen, maar nog lang nadat je het boek uit hebt blijven ze je bij. Vanwege de bijzondere ontknoping wil je het boek eigenlijk meteen nog een keer lezen, alle zevenhonderd pagina’s. Sowieso is het lezen een genot vanwege de prachtige volzinnen en de zinnenstrelende beeldspraken. Daan Esch beschrijft een warme zomerdag waar je het zweet van uitbreekt en een kille bergtocht om een jas bij aan te trekken. Geen allemansvriend, dit boek, maar absoluut een aanrader voor de lezer die ergens zijn tanden in wil zetten.

Ik zeg het niet graag, maar de podcast was beter. Wat een ingewikkeld boek. Beeldspraak is mooi, maar in elke zin een metafoor is gewoon vermoeiend. Waar de podcast informatief was en mooi geïllustreerd met fragmenten, ergerde ik me aan de topzware taal van dit boek. Geprikkeld door andere reviews heb ik het uitgelezen en het einde is zeker verrassend en zet aan tot nadenken, maar echt: less is more.