Sterren 3 - Het glazen eiland N.v.t.

Net zoals de eerste twee delen van deze trilogie - en zoals alle andere boeken van deze auteur - is Nora Roberts er weer in geslaagd een perfecte combinatie te maken van spanning en romantiek. Dit verhaal sleept je mee vanaf de eerste pagina tot en met de laatste. Wat dit verhaal speciaal maakt, is het druppeltje fictie dat werd toegevoegd en alsnog geloofwaardig wordt gepresenteerd. Soms vind ik het verhaal wat voorspelbaar, doch stoort mij dit niet.

Dit boek is een aanrader voor iedereen die graag ontspannen romantiek, mysteries en/of avontuurlijke boeken leest.
Dit boek is goed te lezen als stand-alone, omdat er genoeg inleidende verhalen zijn en genoeg flashbacks. Hierdoor snap je al snel dat 3 godinnen 3 sterren hebben gesmeed, als gift voor de nieuwe koningin, maar dat er een kwade kracht was in de vorm van Nerezza die de sterren wilde vervloeken. Daarna vielen de sterren en bleven ze in stilte verborgen. Eeuwen later zijn er zes afstammelingen, de Wachters genoemd, 3 vrouwen en 3 mannen, die elkaar ontmoeten en hun bijzondere eigenschappen bundelen. In deel 1 en 2 kun je hun avontuur lezen, waarbij ze een ster vinden en waarbij Nora ook laat zien hoe ze een heerlijk romantisch verhaal kan schrijven. In deel 3 gaan de Wachters verder met hun magisch avontuur. Deel 3 richt zich op het vinden van de derde ster. Ze worden door Sawyer verplaatst naar het ruwe landschap van Ierland waar de tovenaar Bran een prachtig landhuis heeft gebouwd precies op het land waar Doyle, die onsterfelijk is na een vervloeking van 333 jaar geleden, is opgegroeid. Doyle, die zoveel afscheid heeft moeten nemen en die zoveel heeft gezien, heeft zijn hart gesloten en richt zich op de veiligheid en op het trainen van de groep. Riley heeft als weerwolf iets ontembaars, iets natuurlijks en richt zich nuchter en gedreven als archeologe op het onderzoeken van geschiedkundige redeneringen en wetenschap. Tijdens hun queeste ontstaan er gevaarlijke situaties. Het lijkt alsof het kwaad zich op Riley richt, wat haar uiteindelijk ook ernstig verwondt. Ondertussen ontdekken Doyle en Riley dat ze seksueel goed bij elkaar passen en al gaan ze dat op een nuchtere manier aan, in hun relatie raken ze elkaar zo dat ze beiden verrast worden door hun diepe gevoelens voor elkaar, gevoelens die toch geen toekomst hebben nu Doyle onsterfelijk is. Hun missie is de derde ster, maar waar is toch dat glazen eiland waar de oude boeken over spreken. Hoe krijgen ze de mysteries opgelost en hoe kunnen ze de voorspelde strijd leveren waarbij Nerezza door een zwaard (a la koning Arthur) wordt verslagen? En hoe overwint liefde en volharding zodanig dat ze alle zes gelukkig blijven met elkaar?

altijd fijn om een Nora Roberts boek te lezen

Het boek is niet mijn genre, het is vlot geschreven, en als je van Ierse Mythen houd wel leuk om te lezen.
Je kunt het niet lezen zonder de andere 2 delen te hebben gelezen.

Geschreven bij Sterren 3 - Het glazen eiland

Het boek is het derde deel. Lekker ontspannend.
Jammer is dat je het niet als e-book kunt opslaan op je pc.
Nu moet het op je e-reader blijven staan, als je het vaker wilt lezen.

Het boek begint met een proloog die geschreven is vanuit de drie godinnen die de verdwenen sterren hebben geschapen. De rode draad van de trilogie wordt hierin uitgelegd, waardoor het derde boek als een stand alone gelezen kan worden. Het was niet moeilijk om te begrijpen waar het verhaal over ging.

Het leren kennen van de personages gaat moeizamer. In het begin zijn veel dialogen uitgeschreven die behoorlijk kaal zijn: het is niet altijd duidelijk wie er aan het woord is en hoe personages zich voelen.
Het verhaal wordt in principe vanuit Riley en Doyle geschreven, maar de gedachten van andere personages komen er soms ook tussendoor. Deze door elkaar lopende perspectieven maakten het lastig om me in de personages in te leven, doordat het in het begin niet altijd duidelijk was over wiens gevoelens of gedachten ik las.
Uiteindelijk lukte het me wel om de personages uit elkaar te houden. Vooral de dames hebben een eigen karakter. Sawyer en Bran waren daarentegen niet erg sterk uitgewerkt. Wellicht was dat ook niet nodig voor lezers die de voorgaande twee delen hebben gelezen, gezien zij daar een prominentere rol in speelden.
Wat opvallend was, was de harmonie waarin de personages met elkaar omgingen. Ondanks de lange tijd dat zo dicht op elkaars lip zitten, zijn er maar weinig irritaties en de enkele keer dat dat gebeurt, waait het ook snel weer over. De personages waren misschien meer tot leven gekomen als ze iets meer ruwe randjes hadden (met uitzondering van Riley en Doyle, daar ging dat wel heel goed).
De dialogen tussen meer dan twee personen lezen moeizaam en brengen de personages ook niet echt tot leven. Het gaat vaak van de hak op de tak en hoewel dat in het echte leven ook gebeurt, leest het niet prettig en begrijp ik er de noodzaak niet van. De gesprekken duren dikwijls te lang zonder dat het echt iets lijkt toe te voegen aan het verhaal.

De doelstelling van de zes personages is duidelijk, zodat het plot redelijk voorspelbaar is. Er zijn geen verrassende wendingen en de actiescènes zijn erg kort in vergelijking met alle bladzijden aan voorbereidingen die eraan voorafgaan. Van spanning is daarom niet echt sprake.
Wat het plot betreft, is het een beetje onwerkelijk dat alleen deze zes mensen iets tegen het onheil kunnen aanrichten. De indruk wordt gewekt dat de hele wereld vernietigd dreigt te worden als het de hoofdrolspelers niet lukt om de antagonist tegen te houden, maar het is niet duidelijk waarom die zich wel tegen een leger of andere machtige magiërs zou kunnen weren. Veel dingen bleken dan wel ‘voorbestemd’ te zijn voor de zes hoofdpersonen, maar voor mij werkt dat niet zo goed en daardoor verliest het verhaal een beetje aan kracht.

Waar Roberts wel heel goed in slaagt, is het beschrijven van de (romantische) gevoelens van de personages en het opbouwen van de passie ertussen. Dit wist ze prachtig te verwoorden op een manier die verre van afgezaagd klonk. Hierdoor heb ik de twee hoofdpersonen (die duidelijk meer zwakten hadden dan de andere personages) wel in mijn hart gesloten.

Al met al zal dit boek bij liefhebbers van romantische fantasy wel in de smaak vallen, maar voor mij ontbrak het aan spanning en mysterie. Het verhaal leek geen enkel moment van de vastgestelde koers af te wijken en wist me niet te verrassen.

Dit is een echte Nora Roberts. Heerlijk spannend! Heb het boek in 1 ruk uitgelezen.

geweldig

Heel fijn boek weer van Nora Roberts,ondanks dat je weet dat het uiteraard weer goed afloopt heb ik er van genoten van het eerste t/m het derde deel.

Wederom een mooi verhaal van Nora Roberts welke je moet blijven lezen, is lastig weg te leggen zo word je het verhaal ingezogen