The Rolling Stones - Sticky Fingers (CD) (Remastered 2009) Heruitgave van het tweede album van The Rolling Stones

Geschreven bij The Rolling Stones - Sticky Fingers (2 CD) (Deluxe Edition)

Geweldig, maar dat is dan de mening van een Stones fan geboren in de jaren 50, dan heb je daar veel herinneringen bij uit die tijd. Maar dit is tijdloos, ook voor de jongere generaties een aanrader.

Het hoge niveau van ‘Beggars Banquet’ en ‘Let It Bleed’ weten de Stones op ‘Sticky Fingers’ vast te houden. Tien nummers, alle tien goed. ‘Beggars Banquet’ viel vooral op door de mengelmoes van brutale rock en akoestische roots music; ‘Let It Bleed’ was iets harder, swingde meer. ‘Sticky Fingers’ laat zich het best omschrijven als een rustige, hangerige, lome plaat. Alleen op ‘Brown Sugar’ en ‘Bitch’ gaat het tempo omhoog. Het geluid van deze remaster is goed.
‘Brown Sugar’ is de grote hit en net zo’n knaller van een beginner als ‘Sympathy for the Devil’ en ‘Gimme Shelter’. De muziek zit zo goed in elkaar, dat bijna niemand – ook ik niet – tijdens de eerste luisterbeurten eens goed naar de tekst kijkt. Een belangrijk element van ‘Brown Sugar’ is Bobby Keys’ saxofoonsolo halverwege. Blazers en snaararrangementen komen nog langs op ‘Sticky Fingers’, net als het schone gitaarwerk van Keith Richards en Mick Taylor, dat op elk nummer weer even strak of zwoel klinkt.
Als gezegd, de nummers op ‘Sticky Fingers’ zijn sloom, hangerig en afgemat, maar zeer intens. In de teksten zien we iets gelijkaardigs. Ze gaan vaak over drugs en seks, maar de toon vind ik niet optimistisch, stout of provocerend – alleen voor Brown Sugar gaan deze drie woorden op-, eerder geërgerd, mistroostig, ontsteld, verslagen of zelfs lusteloos. De titel van bijvoorbeeld ‘Sister Morphine’ zegt genoeg en ook zonder hulp van de tekst krijgen we door de beangstigende, afstandelijke en slepende muziek in dit nummer al de indruk van de fatale verdwaaldheid door verslaving of, waar het nummer veel meer over gaat, levensmoeheid. ‘Sway’ is een fel bluesnummer over verslagenheid; ‘Wild Horses’ is een goudeerlijke countryballade; ‘Can’t You Hear Me Knocking’ begint als een ijzersterke rocker en verandert na drie minuten eensklaps in een break van gitaren, orgels en saxofonen; op ‘You Gotta Move’, de enige cover van de plaat, is het adjectief ‘hangerig’ het meest op zijn plaats; in ‘Bitch’ gaat Mick Jagger tekeer over o.a. verliefdheid en seksuele opwinding; op het slome ‘I Got the Blues’ knaagt het verlangen; in ‘Dead Flowers’ staan frustraties, gevoed door drugs, centraal; de snaararrangementen van ‘Moonlight Mile’, weer een song over drugs, de sleur van beroemdheid en andere verveling, vormen een schitterend slotstuk.
Het brutale en achteloze van ‘Let It Bleed’ is op ‘Sticky Fingers’ naar de achtergrond verdwenen, maar wat ervoor in de plaats is gekomen is subliem. De Stones stonden hier op de toppen van hun kunnen, tussen de 9,5 en de 10 dus.

Geschreven bij The Rolling Stones - Sticky Fingers (2 CD) (Deluxe Edition)

Het meesterwerk van The Stones is opnieuw uitgebracht. De jaren 60 waren voorbij en de Stones begonnen hun eigen label Rolling Stones Records. Het tong logo kwam in beeld en Mick Taylor verving Brian Jones. En Bobby Keys kwam bij de band (hij was ook al te horen op het album Let It Bleed) en gaf met zijn saxofoon de band een ander geluid.
Sticky Fingers klinkt nog mooier en heeft een extra disc met bonus tracks die interessant zijn. Waaronder outtakes voor Wild Horses, Dead Flowers en Can't You Hear Me Knocking plus nog een paar live tracks opgenomen in die periode in Engeland. Sticky Fingers is ook verschenen als super deluxe uitgave met meer leuke extra's. Aanschaffen? JA!

Geschreven bij The Rolling Stones - Sticky Fingers (2 CD) (Deluxe Edition)

Eén van de beste albums van de Stones, vind ik persoonlijk. Op de extra CD staan wel leuke live versies en Brown Sugar samen met Eric Clapton heeft een heerlijke, extra gitaarlijn!

Gewoon kopen als je een echte Stones fanaat bent!

Geschreven bij The Rolling Stones - Sticky Fingers (2 CD) (Deluxe Edition)

Een super CD, waarmee je voor je gevoel weer even terug bent in de jaren zeventig, maar dan in een nieuwe uitvoering.

Geschreven bij The Rolling Stones - Sticky Fingers (2 CD) (Deluxe Edition)

heel goed!

Geschreven bij The Rolling Stones - Sticky Fingers (2 CD) (Deluxe Edition)

Het was altijd al een fantastische plaat Sticky fingers maar nu helemaal !!geremasterd en dat hoor je goed hoor!!en dan nog de bonus cd erbij kan het helemaal niet meer op te gek.

Geschreven bij The Rolling Stones - Sticky Fingers (2 CD) (Deluxe Edition)

Een plaat waar lang op gewacht werd. Alweer een paar gouden nummers van de Stones ontdekt. De CD gaat de familie rond. Schot in de roos.

Geschreven bij The Rolling Stones - Sticky Fingers (2 CD) (Deluxe Edition)

Mijn favoriete album van de Rolling Stones. Dus erg fijn dat dit album uit 1971 een opfrisbeurt heeft ondergaan. Ik moet zeggen dat dit goed te horen is in vergelijking met een eerdere CD-uitgave in mijn bezit, omdat de geluidskwaliteit op deze Deluxe-uitgave subliem is. Er zit ook een bonus-cd bij met alternatieve versies van Sticky Fingers, maar ook bijv een live versie van Honky Tonk Woman (leuk om een keertje te horen). Persoonlijk heb ik nooit zoveel met bonusmateriaal, omdat het toch vaak materiaal betreft dat niet goed genoeg was om de originele versie te halen. Dat gevoel heb ik hier ook wel. Wat ik hier wel interessant vind is een versie van Brown Sugar met Eric Clapton, al was deze bij hardcore fans al langer bekend. Uiteindelijk gaat het toch om de oorspronkelijke nummers. Heerlijke rocknummers, prachtig gevarieerd gitaarspel, vleugje blues, vleugje jazz, beetje country, en natuurlijk het prachtige Wild Horses. Dit waren de Rolling Stones in hun gouden periode (1968-1972).

Ik ben zeer tevreden over dit artikel. Wat ik vooral goed vind: Goede kwaliteit, Voordelige koop, Duurzaam