Stille grond

Na Korte verhalen van Hilde Vandermeeren kwam nu Stille grond aan de beurt. Als ze mij met haar 2 kortverhalen al positief verraste, bevestigt ze nu met dit boek.
Het boek begint met een flashback van 30 jaar geleden als we in de kamer meekijken van de Schotse eeneiige tweeling Ruby en Rosie. Tijdens een stormachtige winternacht verdwijnt Ruby uit het leven van haar tweelingzusje, haar ouders en haar kleinere zusje Eve.

30 jaar later: Eve Thompson is een succesvolle wiskundedocente geworden aan de universiteit van Glasgow. Samen met Rosie blijkt ook Ruby te zijn verdwenen in de nevelen van de tijd en haar tijd door te brengen in een psychiatrisch opvangtehuis. Haar moeder is overleden, en haar vader woont in een flatje en wordt ouder en hulpbehoevender. Plots krijgt ze het bericht dat in een kleine kapel in een biechtboek een boodschap is geschreven die met de verdwijning van haar zusje te maken heeft. Ook met deze nieuwe tip komt het politie-onderzoek echter niet verder, en Eve besluit zelf op onderzoek te gaan in plaats van haar carrière na te jagen in Harvard.

Tegelijkertijd leven we mee met een gezin dat is opgenomen in een sekte die niet toelaat dat Carol en haar dochter de buitenwereld in trekken. Op bepaalde manier haalt de buitenwereld echter Carol ruw in, en wordt zij overspoeld met nieuwe gevoelens van onzekerheid en angst binnen haar eigen wereldje. Met de moed der wanhoop zoekt Carol dat 'beetje lef' waardoor bepaalde zaken in beweging komen...

Natuurlijk blijken deze twee zaken met elkaar verband te houden en worden we meegesleurd in een zinderend en beklemmend verhaal dat de spanning opbouwt waardoor je steeds verder wilt lezen en je aandacht zelden verslapt. Het is een vlot te lezen boek met heel wat psychologie in en degelijke personages die goed omschreven zijn en een interessante evolutie ondergaan. Met heel wat aandacht voor de eigenheid en de psychologie van een eeneiige tweeling. Hilde Vandermeeren is nl zelf de helft van een eeneiige tweeling.

Dit verhaal net zoals haar Korte verhalen die net uitgegeven zijn en aan geen geld te krijgen trouwens, hebben bovendien een internationale allure die de Vlaamse klei zeker overstijgen.
Bij de weinige Vlaamse thrillers die ik al gelezen heb, krijgt Vandermeeren alvast een mooi plaatsje toebedeeld

Geschreven bij Stille grond

Mijn eerste boek van deze schrijfster maakt zeker benieuwd naar haar twee voorgaande thrillers. Dit boek is redelijk spannend, tenminste op het eind. Veeleer is het erg onderhoudend en sfeervol geschreven, waardoor je het moeilijk aan de kant legt. Het is voorspelbaar. Vragen als 'wie heeft het gedaan' en 'waarom ' worden direct beantwoord, soms zelfs nog voordat de vraag bij je opkomt. Desondanks leest het boek lekker en vlot door. Twee invalshoeken, die van een zus op zoek naar één van haar tweelingzussen en die van een bij een sekte behorend gezin, maken het verhaal afwisselend. Eén klein puntje: het ging wat irriteren dat de namen van Ian en Kyle Crawford steeds voluit met voor- en achternaam genoemd werden.

Stille grond van Hilde Vandermeeren

In 1983 verdwijnt Rosie uit de slaapkamer die ze deelt met haar tweelingzusje Ruby.
Als 30 jaar iemand een biecht over Rosie in een zogenaamd biechtboek zet gaat hun jongere zusje Eve op onderzoek uit. Met gevaar voor eigen leven. Zal ze de waarheid weten te achterhalen?

Cover
Cover is mistig, donker, onheilspellend. Je ziet een eenzaam figuur die richting een kerkje oid loopt.
Door de sfeer die de cover oproept zou ik het zeker oppakken om de achterflap te lezen.

Mijn mening
Ik was best nieuwsgierig naar dit boek. Kende de schrijfster nog niet. En boeken waarvan het begin zich afspeelt in een verleden, dit geval 30 jaar, vind ik razend interessant. Wat doet zo'n gebeurtenis met de hoofdrolspelers? Op welke manier heeft het invloed gehad op hun verdere leven?

Was die nieuwsgierigheid terecht?
Voor maar een klein deel. Het enige waar ik over te spreken ben is dat je inderdaad goed meekrijgt wat, in dit geval, een vermissing met de achterblijvers doet.
Maar de rest van het verhaal...Mager, erg mager...
Welke wending het zou gaan nemen was mij meteen aan het begin al duidelijk. Zelden zo'n voorspelbaar boek gelezen. Zo jammer! Door die voorspelbaarheid werd het ook nergens spannend. Het was steeds meer een stapje dichterbij wat ik toch al wist.
Daarnaast vond ik het verhaal ook niet heel erg origineel. Zo'n 13 in een dozijn verhaal. Ik had het gevoel dat ik het allemaal al wel eens gelezen had: vermissing, zoektocht, sekte. Been there, read that!

Het verhaal wordt vanuit 2 perspectieven geschreven:
* familie van Rosie, het vermiste meisje. En dan met name het zusje Eve.
* het gezin dat lid is van de sekte. En dan met name de moeder Carol.

Wel positief vind ik de schrijfstijl. Het leest prettig en maake dat ik het boek wel heb uitgelezen.

Ik kan er niet meer dan 2 sterren voor geven.

Geschreven bij Stille grond

Hilde neemt je mee op een emotionele rollercoaster over een gezin die hopeloos op zoek is naar hun zusje. Een prachtige thriller van eigen bodem die bij iedereen in de boekenkast zou moeten staan.

In het begin was ik verrast dat het verhaal eigenlijk uit 3 verhaallijnen bestond. Je leest over het gezin die door een drama uit elkaar is gevallen, over een dominee die genoodzaakt is te verhuizen en een gezin die bijna helemaal afgezonderd van de wereld leeft. Wat hebben die 3 toch met elkaar te maken, vraag je je misschien wel af. Wel, daar draait het verhaal net om ;)

In het boek worden verschillende thema’s verwerkt: achtervolging, moord,… Hilde deinst voor niets achteruit. De spanning wordt dan ook op een goede manier aangebracht en stijgt naarmate je verder leest. Mysterie is ook een groot trefwoord die bij het boek past. Wie heeft Rosie weggenomen bij haar liefdevolle gezin? Wat is er ondertussen met haar gebeurd? Leeft ze nog? Soms dacht ik dat ik de antwoorden wist op al deze vragen, maar Hilde is slim geweest met info te geven. Het einde had ik dan ook totaal niet verwacht!

Ga je graag met haar oudere zus op pad om de dader te vinden? Ik kan het alleen maar aanraden!

In “Stille grond” van de Vlaamse thrillerschrijfster Hilde Vandermeeren is Rosie Thompson, het tweelingzusje van Ruby, in 1983 op zesjarige leeftijd spoorloos verdwenen. Dertig jaar later, als haar vader Edward en jongere zus Eve al lang alle hoop hebben opgegeven, treft de bejaarde dominee Donald Cunningham kort voor de definitieve sluiting van zijn op de Schotse rotskust gelegen kapel in Glendale in het biechtboek dit bericht aan:

“Het spijt me wat er gebeurd is met Rosie Thompson. Moge God me vergeven.”

Het is volstrekt duister van wie het bericht afkomstig is.
De informatie bereikt inspecteur Bruce Fleming van het cold-caseteam, dezelfde man die dertig jaar geleden het onderzoek naar de verdwijning van Rosie heeft geleid. Deze neemt contact op met vader Edward Thompson en meldt het voorval, doch geeft daarbij aan dat verder onderzoek naar zijn oordeel vruchteloos is.
Eve Thompson doceert inmiddels wiskunde aan de universiteit van Glasgow. Als zij het verhaal van haar vader over Rosie hoort, besluit ze zelf op onderzoek uit te gaan. Ze kan maar niet verkroppen dat haar zus Ruby sinds de verdwijning van haar tweelingzus geen woord meer heeft gesproken en in de psychiatrische inrichting Eleonor House verblijft. De bezoeken aan haar zus zijn nog steeds hartverscheurend en emotioneel belastend.
Een bonte stoet van personen trekt voorbij: het eigenaardige stel Fergus en Carol Jones met hun dochter Zoë, een dakloze man met de bijnaam “de botanist” vanwege zijn kennis van kruiden, de potloodventer Kieran Reid, de roddeltante mevrouw Drummond met haar kleindochter Leslee die een belangrijke rol speelt in de aanzet van het onderzoek, de (voormalige) sekteleiders Kyle en Ian Crawford van de Orde van het Licht met de mysterieuze Meaghan en de jonge Lea, en de schooljuf van destijds van de tweeling Helga en haar zoon Grant.
Verschillende verhaallijnen die in eerste instantie een eigen leven lijken te leiden, groeien op elegante wijze allengs naar elkaar. De lezer staat lange tijd op het verkeerde been, zo blijkt tegen het zonder meer verrassende einde van het verhaal.

Hilde Vandermeeren heeft een vaardige pen en schrijft helder en gemakkelijk leesbaar proza. Het verhaal van “Stille grond” is vernuftig gestructureerd en is vanaf den beginne intrigerend. De karakters worden mooi beschreven en uitgediept en de situatieschetsen zijn treffend en beeldend. De plot is origineel ontwikkeld en herbergt voortdurend een onderhuidse spanning die mooi gedoseerd af en toe tot acute spanning uitgroeit.
Het taalgebruik is voorbeeldig. Bij tijd en wijle hanteert Vandermeeren een mooie metafoor of fraai verwoorde wijsgerige opmerking. Wat te denken van de volgende zinsnede:
“Hoe stiller de omgeving, des te luider haar gedachten.”
De schrijfster gebruikt weinig typisch Vlaamse uitdrukkingen. Opmerkelijk is het gebruik van een frase waarin wordt gezegd dat “ iemand er geen voldoening mee neemt”, waar de lezer het woord “genoegen” zou verwachten. Is dat wel echt Vlaams? Het lijkt op een uitglijdertje van de pen maar als Nederlander moet je niet te snel daarover oordelen.
Taal- of zetfouten kent het boek niet dan wel zijn in ieder geval door de lezenswaardigheid van het verhaal niet opgevallen. Zulks is heden ten dage een prestatie van formaat.
De diepere betekenis van de titel van het boek is niet aanstonds duidelijk. Het ontdekken ervan vergt de nodige verbeelding van de lezer.

“Stille grond” verdient vier fonkelende sterren !

Geschreven bij Stille grond

Meeslepend verhaal vol verrassende wendingen en een goed einde. De personages zijn boeiend en de verhaallijnen staan eerst op zichzelf maar komen uiteindelijk allemaal tot een geheel. Het verhaal spreekt tot de verbeelding en de stem van Chava voor in ‘t Holt zorgt er voor dat het verhaal goed overkomt en je , als luisteraar, niet anders kunt dan blijven luisteren.

Wat we het meest aan dit boek aantrok, was dat het zich in Glasgow afspeelde. Ik ben er een aantal jaar geleden zelf geweest, en dus was ik wel benieuwd of ik plekken zou herkennen. Het verhaal van ‘Stille grond’ speelt zich wel in Glasgow af, maar Hilde Vandermeeren heeft niet zo gedetailleerd over Glasgow geschreven. Het zou dus net zo goed in Appelscha plaats hadden kunnen vinden, hoewel de mooie cover dan een beetje misplaatst zou zijn.

Maar goed, ik wijk af. De reden waarom ik het boek wilde lezen, was dus Glasgow. Toen ik eenmaal in het boek begon miste ik het feit dat Glasgow weinig genoemd wordt, eigenlijk helemaal niet zo. De plaats waar het verhaal zich afspeelt is niet eens zozeer belangrijk voor het boek, hoewel de kust zoals je die op de cover ziet, wel een prominente rol inneemt in het verhaal.

Vanaf de eerste bladzijde, zodra je leest over de verdwijning van Rosie, ben je geintrigeerd. Want wat is er nou precies met Rosie gebeurd? Als je dan leest in de volgende hoofdstukken, waarin Carol Jones de hoofdrol speelt, dan wordt je op een spoor gezet. Of dat spoor het juiste is, dat moet je zelf maar uit gaan vinden. Ik vond het in ieder geval interessant en dat maakte dat mijn nieuwsgierigheid nog meer gewekt werd. Want wat heeft Carol in vredesnaam te maken met de verdwijning van Rosie?

Oh en die Kyle, de zogenaamde Vader met zijn enge ideeen, brrrr, daar liepen de rillingen echt van over mijn lijf. Ik krijg nog de kriebels als ik aan hem denk. Wat een creep zeg.

Hilde Vandermeeren heeft een intrigerende en op momenten zeer spannende thriller neergezet die zeker niet zal misstaan in je boekenkast. Niet te gruwelig, maar wel spannend!

Met grote nieuwsgierigheid begon ik aan dit boek van de voor mij onbekende Vlaamse auteur Hilde Vandermeeren en gelijk werd ik verrast want vanaf de eerste bladzijde werd ik het verhaal in gezogen.

Hilde heeft een zeer prettige vlotte schrijfstijl met een beetje James Patterson-achtige manier om bijna ieder hoofdstuk te eindigen met een cliffhanger waardoor je door wilt lezen. In tegenstelling bij boeken van andere Vlaamse auteurs bezigt Hilde geen Vlaamse uitdrukkingen of woorden.
Je krijgt vanaf verschillende kanten en personen het verhaal mee maar dat is geen enkel probleem, het wordt zo, bijna, filmisch omschreven dat het is alsof je er bij bent. De personages worden goed omschreven en ontwikkelen zich naarmate het verhaal vordert. Met sommigen leef je mee, aan anderen erger je jezelf, er zit van alles in.
Er zit een behoorlijke dosis psychologie in en dat maakt dit voor mij een psychologische thriller, mijn favoriete soort thriller :-)

De plot zit goed in elkaar en je kan merken dat ze zich goed heeft verdiept in bepaalde onderwerpen. Er wordt niks te vroeg prijsgegeven dus tot op het laatst blijft het spannend.
Dit boek heeft mij nieuwsgierig gemaakt naar de andere boeken van deze auteur dus het blijft zeker niet bij deze ene.

Spanning: 4 sterren
Schrijfstijl: 4 sterren
Orginaliteit: 4 sterren
Psychologie: 5 sterren
Leesplezier: 5 sterren

Geschreven bij Stille grond

“Stille grond” is een fantastisch boeiend en spannend verhaal wat in je hoofd blijft zitten, ook als je het boek even moet wegleggen.
Ik heb er enorm van genoten, vooral ook omdat je steeds op het verkeerde been gezet wordt en daar hou ik echt van.
Je kan dan lekker meedenken hoe het verhaal waarschijnlijk in elkaar zit, maar soms zat ik echt op het verkeerde spoor.
Ik las dat dit boek verfilmd wordt en die zou ik heel graag willen zien, nu ik het boek gelezen heb.
Het verhaal gaat over de tweeling Ruby en Rosie en een jonger zusje Eve. Rosie werd ontvoerd en je hart gaat uit naar de twee achtergebleven zusjes.
Na dertig jaren komen er nieuwe feiten aan het licht, als blijkt dat er een spijtbetuiging in het biechtboek staat..Eve vraagt zich af wat die persoon ermee te maken heeft. Zou hij degene zijn die verantwoordelijk is voor de verdwijning ? En wie is die persoon ?
Eve gaat op onderzoek uit en komt in gevaarlijke situaties terecht.
De spanning blijft aanwezig en op het laatst krijg je nog een wending in het verhaal. Een meesterlijk goed boek met een geweldig plot!
Dit boek is een dikke aanrader en krijgt van mij 5*

Stille grond is de derde thriller van de Vlaamse schrijfster Hilde Vandermeeren.
In Stille grond maken we kennis met Eve.
Eve is docent wiskunde aan de Universiteit van Glasgow. Eve is het jongere zusje van Rosie en Ruby, een eeneiige tweeling. 30 jaar geleden is Rosie uit huis verdwenen daarna ontbreekt elk spoor.
Door deze traumatische gebeurtenis keert Ruby in zichzelf en beland in een psychiatrische privékliniek. Eve heeft haar leven op de rails. Ze is een goed aangeschreven docente wiskunde, maar het verleden blijft knagen. Dan verschijnt er ineens een mysterieuze boodschap in een biechtboek over Rosie: ‘Het spijt me wat er gebeurd is met Rosie Thompson, moge God mij vergeven.’ Eve gaat opzoek naar de schrijver van dit bericht.
Daarnaast maken we kennis met Carol, zij is lid van de Orde van het Licht en dient zich aan de Leefdoelen te houden. Samen met haar dochter Zöe probeert ze er vandoor te gaan.

Stille grond is een beklemmende thriller over de band tussen tweelingzussen en het leven in een sekte. In beide gevallen gaat het over een vorm van opsluiting. Ruby zit in zichzelf opgesloten. Carol kan en mag niet zelf beslissen waar ze gaat of staat en een eigen mening vormen is al helemaal uitgesloten. Daarnaast heeft Eve zich opgesloten in haar wiskunde wereldje, waar ze zich veilig en vertrouwd voelt.
De spanning wordt mooi opgebouwd en blijft gedurende het verhaal onderhuids door sudderen. Daarnaast zitten en verrassende plotwendingen in het verhaal verborgen, waardoor je op het verkeerde been gezet wordt.

Het is een bijzonder verhaal over hoe deze vrouwen proberen hun leven weer op de rails te krijgen en te ontsnappen uit hun eigen gevangenis. Hilde heeft met dit boek een verrassend en vlot boek afgeleverd. De prettige, vlotte schrijfstijl en de goede uitwerking van de personages maken het feit dat de uiteindelijke ontknoping eigenlijk iets te vroeg wordt weggegeven, grotendeels goed.

Een beklemmend en verrassend verhaal, dat nog lang blijft door sudderen.