Stukjes hemelblauw

Meteen aan de buitenkant is dit al een bijzonder boek: een paperback met een extra omslag, waardoor het net echt lijkt alsof je door een raam naar buiten kijkt. Als je de omslag eraf haalt blijft er een landschap met veel blauwe lucht over. Zodra je het verhaal begint te lezen wordt duidelijk dat dit de blauwe lucht moet zijn waar Ira en Zac naar kijken vanuit hun zolderkamer in het kindertehuis in Londen. En dat het hele uitzicht juist de omgeving is waarin ze af en toe verblijven als ze logeren bij Martha op het platteland.

Je leest in dit jeugdboek het dagboek van Ira, zij en haar broertje Zac zijn na jaren van pleeggezin naar pleeggezin gegaan te zijn nu in een kindertehuis terechtgekomen. Door hun leeftijd, 9 en 7, en het feit dat ze met zijn tweetjes zijn zal het moeilijk zijn om adoptieouders voor ze te vinden. Maar de hoop op een toekomst met ouders en een eigen huis is er altijd. Toch voelen ze zich wel thuis in Huize Skilly, waar ze gehecht raken aan volwassenen Silas en Hortense en aan de kinderen die ze zien komen en gaan.
De eerste vakantie in hun leven, een week op het platteland bij Martha, zal hun levens voorgoed veranderen.

Stukjes hemelblauw is een ontzettend lief verhaal over de hoop op een echte familie. Je leeft enorm mee met Ira en Zac, zeker als ze voor het eerst bij Martha zijn en het daar voor hun gevoel enorm verpesten. Ze denken dat ze haar na die week, als ze die al vol mogen maken, nooit meer terug zullen zien. Maar: ze mogen de volgende vakantie weer terugkomen! Wat ben je dan blij voor die twee, die al hun hele leventjes alleen op elkaar kunnen bouwen, maar nu iets hebben in hun grauwe tehuisleven om naar uit te kijken.

Je krijgt een heel geloofwaardig kijkje in het hoofd van de 11-jarige (grootste deel van het verhaal) Ira en dus in hoe het leven voor haar en Zac is. En de blauwe lucht speelt, zoals de titel doet beloven, een grote rol in het verhaal. Die lucht staat voor hoop, kansen, vrijheid.
Dit verhaal is ontroerend mooi, meeslepend zonder groots te zijn. Een aanrader voor jong én oud!

Het is een jeugdboek maar o zo mooi geschreven dat het zelfs een volwassen oog vochtig maakt! Ontroerend stukje literatuur!

Ziet er prima uit.

Dit verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Miracle. Het verhaal begint in 1987 en eindigt vijfentwintig jaar later. Al van begin af aan voel je dat Ira heel volwassen is voor haar leeftijd en dat ze zich verantwoordelijk voelt voor haar broertje. Zo bestempeld ze zichzelf als een ‘jeugdzorgkind’, iets wat ze angstvallig geheim houdt op school. Haar gevoelens pent ze neer in een dagboek en ze vlucht weg in haar dromen en in de verhaaltjes die ze Zac vertelt. Het enige wat ze wil, is dat haar broertje Zac gelukkig is. Ze doet er dan ook alles aan om hem het leven zo aangenaam mogelijk te maken. Doordat Zac niet veel van andere mensen moet hebben, cijfert ze zichzelf een beetje weg, maar dat maakt het zo triest en moeilijk voor haar. Het voelde bij mij aan alsof hij haar leegzuigt met momenten. Heel leuk om te lezen zijn ook de lijstjes die ze neerpent waar ze vergelijkingen maakt van bepaalde dingen of toestanden.
Zo ook verzwijgen ze veel dingen voor anderen en leven ze in hun eigen bubbel. De bedenkingen die ze maakt zijn soms wel heel verrassend te noemen. Ook wat betreft haar gevoelens: die duwt ze steeds naar binnen zodat de volwassenen en voornamelijk haar broertje die niet te zien krijgen. Dit maakt dat het met momenten heel hartverscheurend is om te lezen.
Wat ook heel leuk is om te lezen, zijn de gebeurtenissen die zich rond die tijd afspelen. Zo heb je de grote demonstraties over de belastingverhoging ten tijde van Margaret Thatcher en de rellen die daarmee gepaard gingen. De val van de Berlijnse muur, de opmars van de pc’s en het nog laten ontwikkelen van foto’s. Dit is zo’n beetje memory lane voor de volwassene en ik weet zeker dat het bij veel kinderen vreemd zal lijken. Leuk mochten ze hier ook eens bij stil staan!
De auteur heeft een heel aangename schrijfstijl die bij de jongere lezers geen moment zal vervelen. Ze heeft in het verhaal ook grappige en vrolijke momenten gestoken, wat maakt dat het niet alleen kommer en kwel is. Op deze manier heeft ze een perfecte balans gevonden zodat jonge lezers dit niet als naargeestig ervaren maar toch weten hoe het leven van een jeugdzorgkind eruit ziet.
‘Stukjes hemelsblauw’ is een prachtig verhaal dat boordevol gevoelens zit, hunkeringen naar een beter leven en vooral de liefde die Ira voor haar broertje voelt. Het is verrassend, aangrijpend, en de plot is zoals het hoort bij een kinderboek een beetje magisch te noemen! 4 sterren

Mooi klein verhaal over een broer en zus die opgroeien in een kindertehuis. We volgen ze een aantal jaren en zien hoe ze uiteindelijk gaan horen tot de oude garde van de kinderhuis kinderen. Adoptie is moeilijk, ze zijn al wat ouder (en niet schattig en klein meer) en willen bij elkaar blijven. Feel good boek met een mooi einde.

Mooi verhaal

echt een aanrader voor jong en oud