Sudoku

Heb dit boek graag gelezen. Bart Debbaut heeft een gave om de lezer te laten meeslepen in zijn verhaal.

Net als in Relikwie vertrekt Bart Debbaut van een doordeweeks gezin. We krijgen opnieuw een losstaand misdaadverhaal zonder vast rechercheteam, bekende politiearts of procureur. Wel een situatie waarin ieder van ons zou kunnen verzeild raken als we terugvliegen naar Brussel na een deugddoende vakantie in Spanje. Dit maakt het tot een originele thriller. Het is ook een boek waarin je snel opgezogen wordt.
De eerste hoofdstukken zorgen voor verbazing en verrassende elementen. Verder in het boek moet je gewoon doorlezen omdat je absoluut wil weten wat er nog komt en hoe dit afloopt. Kortom, een ideale mix waarin de verwijzingen naar de actualiteit niet ontbreken.
Door de aanwezigheid van elementen als polyfone muziek, Klara, Italië en hier en daar een culinaire vermelding weet je trouwens ook zeker dat je een boek van Bart Debbaut in handen hebt. Al zag ik ook De Kreuners en Marco Borsato passeren dit keer.
Als je graag ontspant met een misdaadverhaal is dit een goede keuze. Al zou ik het invullen van de sudoku niet meteen combineren met het lezen zelf. Dat breekt het tempo. En dit verhaal vraagt een snel leesritme ;-)

Buurland België gaat helaas gebukt onder terroristische aanslagen, door jihadisten georganiseerd en uitgevoerd met vele doden en gewonden als te betreuren resultaat. Dit heeft begrijpelijk een grote impact op onze zuiderburen en zal daar vaak onderwerp van gesprek zijn. Of het onderwerp automatisch ook als inspiratiebron moet gelden voor menig Vlaamse auteur is dan een opkomende vraag. Opvallend is wel dat deze lezer, recensent van thrillers waaronder ook regelmatig Vlaamse, de afgelopen tijd uitzonderlijk vaak een variant van de voorbereiding of uitvoering van een aanslag door jihadisten als thema heeft mogen lezen. Wel begrijpelijk maar op den duur minder origineel. Ook auteur Bart Debbaut heeft zich laten verleiden om dit onderwerp als basis te gebruiken voor zijn laatst verschenen thriller, Sudoku

In Sudoku maakt de lezer kennis met Philippe Rigaux, reizend van Spanje naar België. Tijdens de vlucht komt hij in contact met de onwijs mooie Leila, die hij op haar verzoek zijn krant geeft om de daarin opgenomen sudoku op te laten lossen. Eenmaal geland, krijgt hij het dagblad van haar terug en valt hem een paar dingen op. Hetgeen door de vrouw is ingevuld is verre van goed maar naast de ingevulde cijfers staan er ook twee woorden in de hokjes geschreven, ‘help me’.
Als hij door een combinatie van de ingevulde cijfers een telefoonnummer krijgt en dat vervolgens belt, is dat de start van een rollercoaster aan gebeurtenissen die zijn weerga niet kent en niet alleen zijn eigen leven maar ook dat van zijn vrouw Ilse De Putter, kinderen Louise en Vince en vele anderen in gevaar brengt.

Debbaut heeft in Sudoku een spannend verhaal ontwikkeld rond de voorbereiding van een Jihadistische aanslag in zijn vaderland. Lezers van eerdere boeken weten uit ervaring dat zijn verhalen tot in detail kloppen met de werkelijkheid en in een spannende setting zijn verankerd. Dat is in zijn laatst verschenen standalone avontuur niet anders. Makkelijk leesbaar, opgezet met een relatief kleine cast, sleurt hij zijn lezers door het avontuur dat in dit geval gelukkig fictie blijkt te zijn.
Met personages die overeenkomstig hun rol zijn verdiept en soms wat naïef lijken te zijn, creëert hij een constant groeiende dreiging van een naderende nucleaire aanslag die, eenmaal in werking gesteld, niet beperkt zal blijven binnen de Belgische landgrens. Waarbij het gebruik van de bekende cijferpuzzel sudoku een inventief idee is geweest.
Minder origineel is, zoals in de aanhef van deze recensie reeds vermeld, om dit binnen de context van de Jihadistische terroristenwereld te positioneren. Laat onverlet dat zijn schrijftalent de lezer een aantrekkelijk en spannend avontuur aanbiedt. Wellicht had aan het einde wat meer aandacht besteed kunnen worden aan beëindiging van de dreiging op alle fronten waar acuut levensgevaar aan de orde was. Daar had meer verhaal in gezeten.

Eindoordeel: 3,0 sterren

Spanning: 3 sterren
Plot: 4 sterren
Leesplezier: 3 sterren
Schrijfstijl: 4 sterren
Originaliteit: 3 sterren
Psychologie: 2 sterren

Geschreven bij Sudoku

Philippe, een op het eerste gezicht doodgewone Vlaming, trapt in de val van een stel misdadigers die alles tot in de puntjes hebben voorbereid.
Bart Debbaut is ex-bankier, auteur van een managementboek en sinds 2008 ook van thrillers, een novelle en een roman.

Hij gebruikt soms overdreven veel details (welke koffers komen eerst op de transportband).
Leila heeft blijkbaar een Belgisch gsm-nummer. Philippe stelt zich daar pas vragen bij nadat hij zich liet verleiden.
Fouten:
• Fout in zin uit lied.
• School herbegint “overmorgen” en enkele blzn verder “over 3 dagen”
• Tikfouten “Doe wat ik gevraagd hebt”; foute woordvolgorde.

horror van de bovenste plank
knap en uitgepuzzeld, ook actueel

Geschreven bij Sudoku

Wanneer Philippe op het vliegtuig stapt,raakt hij aan de praat met een knappe dame. Zij vraagt of ze zijn sudoku mag invullen en hij vindt dit niet erg. Bij aankomst krijgt hij de sudoku terug en later ziet Philippe dat deze merkwaardig is ingevuld : help mij en getallen die een telefoonnummer vormen. Philippe gaat in op haar vraag naar hulp, niet wetende dat hij zo in een val van terroristen trapt. Hij kan niets anders doen dan alle bevelen opvolgen want ook zijn gezin is in hun handen terecht gekomen.
Sudoku is een erg spannend boek en ik ben blij dat ik het gelezen heb. Vol spanning wacht ik op het volgende boek van Bart Debbaut.
Dankjewel uitgeverij Lannoo om mij de kans gegeven te hebben om dit boek te mogen lezen.

Geschreven bij Sudoku

Hoe eindig je je vakantie? Eenvoudig, je leent je krant uit en je belandt in een adembenemend avontuur. Je zet alles op het spel, je job, je vrouw, je familie en je leven. Voor wat? Voor wie? Waarom? Laat je meeslepen in dit intrigerende verhaal en weet dat niets is wat het lijkt.

Debbaut heeft een fijne schrijstijl: personages worden door hem goed geïntroduceerd en uitgediept. Zijn zinnen zijn nergens hoogdravend, maar hebben toch een goede schwung. Daardoor lees je het verhaal vlot en verlies je nooit het overzicht. Soms zet hij je op het verkeerde been, door bijvoorbeeld een hoofdstuk realistisch te laten beginnen, maar daarna blijkt het dan een droom te zijn.
Ik vond het verhaal soms wel wat onrealistisch. Maar ook hoofdpersoon Philippe worstelt zelf met het idee dat wat hem overkomt niet waar kan zijn. Daar heeft Debbaut wel goed ingezien dat hij zijn lezer anders zou kunnen verliezen. Het einde zou dan toch alles oplossen...ik weet niet of ik dat nu iets te gemakkelijk vind. Alle lijntjes voor het einde zaten goed doorheen het boek verweven, maar de manier waarop zijn gezin uiteindelijk gered wordt...dat ging mij wel wat te ver. Ik wilde wel beslist weten hoe Philippe uit het wespennest zou raken. Dat heeft hij toch getriggerd.

Geschreven bij Sudoku

Dit boek heeft je vrij vlug in de greep en de bladzijden lezen heel vlot weg. Ik vond het een leuk verhaal, maar o jee, wat heb ik mij geërgerd aan het hoofdpersonage Philippe. Te naïef en te manipuleerbaar zodat ik eigenlijk geen sympathie voor hem kon opbrengen. Ook vond ik het einde wat snel snel in elkaar gezet. Kortom, een leuk tussendoortje maar voor mij niet meer dan dat.

Philippe Rigaux, vrouw Ilse en twee kinderen keren na vakantie terug naar België. Philippe zit aan de andere kant van het gangpad dan de rest van zijn gezin. Een mooie vrouw komt naast hem zitten. Ze vraagt hem of ze de sudoku van de krant mag invullen. Bij het verlaten van het vliegtuig geeft ze hem de krant terug. De sudoku is ingevuld, maar er staan ook letters in, help me.
Philippe kan de mooie vrouw niet uit zijn gedachten zetten en belt haar, spreekt met haar af. Dan volgen de gebeurtenissen elkaar snel op.
Hij zegt het zelf meerdere keren, indien de vrouw niet zo mooi was geweest zou hij nooit met haar afgesproken hebben.

Alhoewel dit boek vlot leest en je vooruit stuwt in het verhaal en dwingt verder te lezen, vond ik het weinig geloofwaardig. Het past wel erg goed in de tijdsgeest van angst voor terreur en hoe snel we na iedere stille mars of witte mars weer gewoon verder gaan met het leven, het begin erbij te horen. Ik zie Philippe de dingen die hij deed niet doen, daarvoor was zijn personage te bleek.