Tabé Java, tabé Indië de koloniale oorlog van mijn opa

Bij het zien van de schitterende cover verwacht je een dagboek en briefwisseling van een (oud) militair met zijn familie te lezen. Deels is het ook zo.
Je leert de opa van de auteur kennen, uit wat voor nest hij komt en wat zijn beweegredenen zijn om zich vrijwillig aan te melden als oorlogsvrijwilliger om Indië te bevrijden.
De reis naar Indië en ervoor, het besluit van Evert-Jan om naar Indië te gaan, hoe dat ging, is een verhaal van hoop en een jongensdroom om 'onze' landgenoten te redden. Pas in Indië krijgt het verhaal een hele andere toon. Ondanks dat Evert-Jan dol is op het land, ziet hij afschuwelijke dingen en maakt hij dingen mee waarover hij later nooit over zal praten omdat ze te gruwelijk voor woorden zijn. Ook krijgt hij op persoonlijk vlak het een en ander te verduren, neemt hij moeilijke keuzes omdat hij op dat moment denkt dat dat het beste is.
Het is mooi om te lezen hoe de auteur erop kwam om het boek te schrijven en zelfs deels in zijn opa's voetsporen heeft gestaan door naar de plaatsen te gaan waar zijn opa zo dol op was. Je kan merken dat hij heel veel onderzoekswerk heeft verricht door de verhalen van tijdgenoten van zijn opa en de verhalen van zijn familie, die zijn opa vroeger hebben gekend, erin heeft geweefd. Dat hij veel heeft nagecheckt, waardoor je een heel goed beeld krijgt van wat er toen in Indië is gebeurd. Ondanks dat Evert-Jan zijn opa is/was, durft hij kritisch te zijn door zich af te vragen of zijn opa wel echt een held was of toch misschien een moordenaar was, of hij ook heeft meegedaan met onnodig moorden en dingen innemen die hem niet toebehoorden. Hij heeft er geen een mooi, spannend jongensboek van gemaakt, maar de realiteit beschreven van hoe het er echt aan toe ging. Tevens lees je hoe de Nederlandse regering in die tijd omging met de militairen en de bewoners van Indië.
Ondanks dat het een verhaal is met gruwelijkheden, moet je soms lachen zoals om een bepaalde jeugdherinnering van de auteur met zijn opa.
De foto's maken het boek compleet, je krijgt een beter beeld van hoe Evert-Jan eruit zag en wat hij heeft gezien. Even een tip, bekijk de foto's niet voor het slapen gaan of als je gaat eten, want sommige foto's komen schokkend (zacht uitgedrukt) over.
Minpuntje is dat de noten achter in het boek staan in plaats van onderaan de bewuste bladzijdes.
Kortom, als je geïnteresseerd bent in verhalen over de koloniale oorlog, dan is dit boek zeker een aanrader.

Mooi verhaal over onder andere de geschiedenis van Nederland in Indonesië. Het boek is erg mooi geschreven. Voor mij is er enorm veel meer bekend geworden over de situatie destijds en ook over hoe het geweest zou moeten zijn voor mijn opa. Mooi verhaal over het leven van Evert-Jan Nijboer en zijn familie.

'Wat een prachtig boek!
Boeiend geschreven. Duidelijke verslag, met als rode draad door het boek de ervaringen van de opa van de auteur als vrijwillig soldaat.
Geeft een redelijk helder beeld van wat er destijds in de Nederlandse oorlog (politionele acties) in Indië is gebeurd.
Ook erg actueel, nu in 2017 een groot onderzoek van start gaat over de Indië oorlog.'

Geschreven bij Tabé Java, tabé Indië

Erg duidelijk boek waarin je kunt lezen hoe het voor een gewone soldaat was in de oorlog. Heb ook het dagboek van Opa Nijboer gelezen en na het lezen van dit boek werd me veel duidelijk. Goed geschreven.

Een kleinzoon komt op zolder allemaal foto’s, brieven en dagboeken tegen van zijn opa. Hierin beschrijft zijn opa wat hij allemaal heeft meegemaakt in Indie.

De Nederlanders wilden na de oorlog hun kolonie terug. Ze stuurden een vrijwilligersleger heen. Opa Evert Nijboer is een van de soldaten. Ze worden niet echt gastvrij ontvangen tijdens hun reis naar Java. De Nederlandse soldaten zijn trots en gaan heen met het idee om hun land veilig te stellen. Eenmaal aangekomen zijn ze verliefd op het land. Maar wat ze daar allemaal meemaken vertellen ze niet als ze weer thuis in Nederland zijn. Schaamte. Verdriet. Verschrikking. Hoe verwerk je dat?

Er is veel haat onder de bevolking. Nederlandse mensen worden bruut afgeslacht. Men vindt veel massa graven. Maar ook de Nederlanders gedragen zich niet allemaal. Zij vreten ook dingen uit die niet door de beugel kunnen. Er worden Nederlanders gevonden die zwaar mishandeld zijn, bruut verkracht en vreselijk aan hun einde zijn gekomen. Ook moet de Chinese bevolking een zware beproeving doorstaan. Er vallen veel dodelijke slachtoffers.

Dit verhaal moest een keer de wereld in gaan. Het opent je ogen.

Tijdens het Lezen kreeg ik wel nare gevoelens over mijn eigen Nederlandse volk. Ik snap dat de mensen in Indie hun land terug wilden. Eerst een Nederlandse kolonie zijn voor heel lang. Daarna de Japanners. Deze mensen willen geen bezetting meer. Geef ze eens ongelijk. Vrijheid verdienen ze. Net zoals wij.

Ronald vertelt het verhaal op een leerzame manier. Een roman vorm had vlotter geweest voor de gewone lezer.

Hij maakt gebruik van de brieven, krantenartikelen en veel oude foto’s. Deze foto’s maken het verhaal nog echter. Gruwelijk echt. En zeer goed onderzoek heeft deze kleinzoon gedaan.

Ik geef het boek 4 * * * *

De hutkoffer met legerkist en dagboek van Evert-Jan Nijboer over zijn tijd in Indië (voornamelijk op West Java) na de Japanse oorlog, had decennia later niet in betere handen kunnen komen dan die van zijn kleinzoon, Ronald Nijboer.
Evert-Jan Nijboer behoorde tot één van de vele Nederlandse vrijwilligers die zich na WOII aanmeldde bij het Nederlandse militaire leger voor het behoud van de Nederlandse kolonie. Ronald Nijboer had zich in zijn zoektocht naar de geschiedenis van zijn grootvader kunnen beperken tot diens documenten, dagboek en foto’s. Deze bleken echter voor Ronald niet voldoende. Zijn behoefte om zijn inmiddels overleden grootvader beter te leren kennen, noodzaakte hem terug in de tijd te duiken. Waarschijnlijk voor hij het zelf goed en wel besefte, veranderde zijn zoektocht in een ware missie. Aan de hand van door Evert-Jan Nijboer nagelaten gegevens, zou Ronalds onderzoek hem van de ene openbaring tot de andere leiden.
De koloniale oorlog was een moeilijk te ontwarren periode in de Nederlandse geschiedenis, gevuld met onbegrip, misleiding, ‘tropenkolder’, haat en inmenging van andere naties. Ontegenzeggelijk speelden in ons vaderland ook de rampzalige verliezen na WOII een rol. Voor de Nederlandse Staat was het behoud van zijn ‘melkkoe’ van eerste belang. Voor anderen het behoud van hun paradijs op aarde.
Ronald Nijboer is er uiteindelijk in geslaagd om meer inzicht te krijgen in de waanzin van de koloniale oorlog, getuige dit boek. Het is hem gelukt om uit alle chaos van die tijd een zekere orde te scheppen, die zijn respect voor zijn grootvader (en diens medestrijders) alleen maar deed groeien.
Natuurlijk blijven er nog onopgeloste zaken over, zoals de werkelijke reden van de Molukse deelname aan de Nederlandse strijd; de erkenning en genoegdoening door de Nederlandse Staat voor eigen verantwoordelijkheid, ook met betrekking tot de Japanse oorlog. Zolang hier door de Staat geen gehoor aan wordt gegeven, blijven deze zwarte bladzijden uit de geschiedenis bestaan evenals de slachtoffers, hun families en nakomelingen.
Mijn complimenten aan Ronald Nijboer voor zijn onderzoeken en het vastleggen van zijn bevindingen.

Uitermate boeiend boek en een voortreffelijke weergave van de “ vergeten” periode na WO II in Indonesië.
De schrijver kenmerkt zich als een rasverhaler die zeer objectief en grondig te werk is gegaan om zijn grootvader beter te leren kennen, hetgeen uitstekend is gelukt.
Dit boek moet verplichte leerstof op middelbare scholen worden.

Ik kan heel kort zijn over dit boek. Als je meer wilt weten over wat er in Indonesië is gebeurd na de Tweede Wereldoorlog omdat je vader, oom of opa er niet over kon praten dan moet je dit boek lezen. Zeer verhelderend en boeiend geschreven. Ik heb er veel van geleerd.
Aan de hand van brieven en een dagboek gaat de kleinzoon van Evert-Jan Nijboer onderzoeken wat er destijds is gebeurd. Hij praat voor zijn boek met mensen die Evert-Jan gekend hebben of in de zelfde tijd in Indonesie waren en nog leven. Ook doet hij onderzoek bij het NIOD en Het Nationaal Archief. Het is een heel indrukwekkend, verhelderend, boeiend verhaal geworden.

Als men naast dit boek wij slaven van Suriname leest
Kan er een mooie dialoog ontstaan

Intigrerend relaas over Indonesië na de 2e Wereldoorlog via de relatie vader-zoon