Gregory Porter - Take Me To The Alley (CD) Het vierde studioalbum van Gregory Porter

Geschreven bij Take Me To The Alley (Collector's Deluxe editie)

De stem van Gregory Porter vervoert je telkens je ze hoort. Van alle cd's, die hij uitbracht, vind ik dit toch wel de minste. Dit heeft te maken met het feit dat haast alle nummers eerder traag zijn. Zijn andere cd's waren meer afwisselend. Vooral live blijft hij een fenomeen ! Ik zou iedereen aanraden eens een concert van hem mee te pikken. Met iedereen bedoel ik dus alle muziekliefhebbers en niet enkel de jazzheads.

Geschreven bij Take Me To The Alley (Collector's Deluxe editie)

Gregory Porter brak bij het grote publiek onhoudbaar door met de single ‘Liquid Spirit’. Met deze ‘Take Me to the Alley’ laat hij de harten verder smelten met zijn warme stem en perfect uitgebalanceerde jazzsongs. Porter is trouwens publieksgevoelig genoeg om zich bijvoorbeeld ook bij het grote, jonge publiek populair te maken met een 'Holding on', dat hij samen met het deep house-duo Disclosure opnam. Ook op ‘Take Me to the Alley’ is deze te horen, maar nu in een ingetogen jazzballad – kleedje gestoken.

Porter brengt jazz op een heel breed toegankelijke manier. In feite zijn het een soort van smartlappen begeleid van een uitstekende jazzmelodie. Op muzikaal vlak valt er weinig aan af te dingen. Zijn aanpak is goed te vergelijken met die van de jazzcrooners die hem vooraf gingen, à la Sinatra, Dean Martin en pakweg Ray Charles. Of dichter bij onze tijd: Bublé en Cullum. Deze muziek past bij het haardvuur, maar doet het ook uitstekend op festivals, als het maar ‘laat op de avond’ is en iedereen ‘in the mood’ is voor classy-soul.

Gregory Porter zorgt toch voor voldoende variatie door zich de ene keer tegen swingende nummers als in 'Fan the Flames' en dan weer tegen afrobeat als in 'French African Queen' te schurken. Dit wisselt dan weer af met soulvolle blues als in 'Don't Lose Your Steam'. Kortom Porter levert hier zinderende, gloedvolle easy listening af.

Het gevaar dat dit een ‘vlakke plaat’ zou opleveren, wordt vermeden door de autobiografische elementen die het geheel doorleefd laten klinken; de ene keer is een song geschreven voor zijn zoontje, dan weer voor de moeder van Porter. Zij was predikante en zette zich in in de donkere stegen van Bakersfield waar armoede en ziekte gretig slachtoffers maakten. Porter maakte dit dus van nabij mee en houdt je bij de les omdat hij met oprecht gevoel bezingt wat hij kent en waar hij is opgegroeid.

Geschreven bij Take Me To The Alley (Collector's Deluxe editie)

Dit is misschien wel zijn beste cd tot nu toe !

Geschreven bij Take Me To The Alley (Collector's Deluxe editie)

mooie CD met heerlijke nummers

Nummer vier al weer. En net als het klimaat wordt het steeds warmer! Als je zijn vorige platen in de kast hebt staan en ze er regelmatig uit trekt, kun je deze ongehoord kopen. Dan natuurlijk hem heel vaak horen!

Verassend en wat een fijne artiest; heerlijke stem en een genot om te (be)luisteren.

Heerlijk album! Meer blazers dan Liquid Spirit en het tempo ligt wat lager maar Gregory's stem is weer heerlijk soulvol. Een zekere voltreffer!!

Ik kende deze muzikant niet. Toen hoorde ik een nummer en ben gaan zoeken. Meteen 2 cd's gekocht. Geen moment spijt gehad. Wat een heerlijk muziekje is dit. Ik ben fan. Een must voor elke jazzliefhebber

prachtige muziek.

Heerlijke easy-listening. Mooie diepe stem