Ted

Ted is de beste komedie sinds tijden. De personages zijn erg aansprekend, het verhaal is leuk (hoewel sommige delen in het verhaal soms wat voorspelbaar zijn) en de humor is gewoonweg geniaal. Het begint al met de voice over aan het begin van de film. Vanaf dat moment biedt de film bijna full-time humor. Een film als dit is eigenlijk gewoon fitness voor je lachspieren.
Het uitgangspunt waar het in de film om draait is al geweldig. Een teddybeer komt tot leven en ontwikkelt een geheel eigen karakter. Dit kan totaal verkeerd uitpakken in een film, maar Ted is een aansprekend personage waar je echt mee gaat meeleven in de film en dat vind ik een hele kunst. Het personage leeft echt en komt totaal niet vlak over. Neem bijvoorbeeld de matige kinderfilm The Lorax. De (dierlijke) personages leven niet, en zijn niet realistisch, en daarom weet het ook niet te boeien. Het kan dus verkeerd uitpakken. Gelukkig is dit bij Ted totaal niet het geval.
Nou zit Ted vol met humor, maar daarnaast bevat het verhaal ook nog eens een deel wat vooral gaat om de relatie tussen de twee hoofdpersonages die dankzij de nogal puberale teddybeer wel eens stuk zou kunnen lopen. Dit gedeelte van de film biedt zelfs een soort diepgang, die sterk de sfeer oproept van het daaglijks leven en daarom heel erg realistisch overkomt.
Omdat het zo sterk aan het leven van alledag doet denken is dit een komedie die voor een heel breed publiek geschikt is, behalve dan voor kinderen. Want het mag dan over een teddybeer gaan, deze film is COMPLEET NIET geschikt voor kinderen. Want een vechtende teddybeer, daar zal een kind bijna een trauma aan over houden. De leeftijdsgrens van 16 jaar en ouder is er dus niet voor niks.
Maar dat neemt niet weg dat Ted gewoon een geniale komedie is met eigenlijk alleen maar hoogtepunten. En de personages, inclusief Ted zelf, worden uitstekend vertolkt en zijn realistisch en erg aansprekend. Daarom is het makkelijk je in te leven en blijft de film boeiend van het begin tot het eind. Ted is op zijn minst de leukste komedie van de afgelopen jaren.

De vriendschap tussen autoverhuurder John en Ted lijkt met geen bulldozer kapot te rammen. De twee kennen elkaar al sinds hun kindertijd en hebben dan ook al heel wat meegemaakt. Als volwassen mannen drinken ze graag een biertje, kijken naar mooie vrouwen en blowen doelloos op de bank. Ted woont zelfs met zijn beste vriend en diens vriendin Lori onder hetzelfde dak. Lori krijgt echter steeds meer moeite met alle bromance die haar omringt en het feit dat Ted zich voortdurend aan het gelukkige stel opdringt. Het verdiepen van haar relatie met John wordt zo wel heel lastig. Het wordt tijd dat Ted eens op eigen benen gaat staan en een baan gaat zoeken, wat nog niet zo gemakkelijk is. Ted is namelijk een kniehoge, grofgebekte teddybeer.

De grootste kracht van Ted is dat de teddybeer door alles en iedereen als volstrekt normaal beschouwd wordt. Bovendien is zijn gedrag en woordgebruik niet in overeenstemming met zijn schattige uiterlijk. Ted bouwt zonder enige schroom een feestje met een stelletje prostituees, zuipt zichzelf een enorme kater of snuift een lijntje coke. Het is verrassend dat deze basiselementen de volle honderd minuten blijven werken, vooral als de grap van een levende teddybeer op een gegeven moment is uitgewerkt. Dit zit hem naast de uitstekende motion-captureanimatie en de grove vertolking van de knuffelbeer door MacFarlane zelf vooral in het spitsvondige schrijfwerk. MacFarlane brengt voldoende variatie aan in het gedrag van de beer en de ontwikkeling die hij doormaakt. Maar ook zonder Ted gebeurt er voldoende tussen John en zijn vriendin Lori. De verhaalboog van een klassieke driehoeksverhouding voldoet precies aan de verwachtingen, maar fungeert als cement om rake humor, absurditeiten, vederlicht drama en zelfs wat actie aan elkaar te verbinden.

MacFarlane had Ted oorspronkelijk bedoeld als animatiefilm. Het is een positieve ontwikkeling dat hij is uitgeweken naar echte acteurs en zo op het artistieke en visuele vlak zijn nek heeft durven uitsteken. Family Guy moet het net als bijvoorbeeld The Simpsons niet hebben van baanbrekende animaties, maar de computergeanimeerde Ted ziet er toch wel verbluffend uit. Alles staat en valt echter met het grensverleggende script dat een rake mix is van grappen, cynisme en het op de hak nemen van klef sentiment en vriendschap. Het is ironisch dat de feelgoodfactor waar MacFarlane tegen aanschopt er nu juist vanaf druipt. Met een teddybeer in de cast blijkt dat precies de juiste toon.

Waaaaauw wat is ie goed, veel humor, soms emotioneel en veel liefde! In één woord GEWELDIG. Ik heb hem in de bioscoop gezien en wilde hem persee op DvD om aan mijn dochters, neefjes en nichtjes te laten zien. Ook zij vonden hem te gek en konden niet meer ophouden met lachen en 4 van de 5 hadden echt tranen in hun ogen bij het emotionele stukje uit de film. (ikzelf trouwens ook weer)

Ted gaat over een man (Mark Wahlberg) die in zijn jeugd een wens heeft gedaan in de hoop dat zijn beer "Teddy" echt zou kunnen praten, opdat ze vrienden voor het leven zouden kunnen zijn. Zo gezegd zo gedaan, de beer wordt levend en ze zijn onafscheidelijk. 27 jaar later zijn ze veranderd van het lieve jongetje John en de schattige beer Teddy naar twee luie, feestende huisgenoten, die niet meer zonder elkaar kunnen. John is echter niet meer zo onpopulair als vroeger en heeft inmiddels een mooie vriendin (Mila Kunis) Lori, die onder hetzelfde dak woont als de twee "Thunderbuddies for life". Allemaal leuk en aardig, maar Lori krijgt het gevoel dat Ted de relatie van John en haar in de weg zit. Wanneer ze thuis komt en Ted met vier hoeren op de bank zit, waarvan één het nodig vond op de grond haar behoefte te doen, is het voor Lori gedaan. Ted moet het huis uit.

Hoewel de trailer doet vermoeden dat het een ontzettende grappige, flauwe film is, zonder een echt verhaal, zit er wel degelijk een serieuze verhaallijn in. Dat is op zich een leuk gegeven, maar niet als je het niet verwacht. Ik kan me ook goed voorstellen dat deze film je dan behoorlijk tegenvalt. Ik vond het op zich een leuke film. Ik heb goed gelachen, alleen veel minder dan ik had verwacht. Het idee van de schattige teddybeer die eigenlijk helemaal niet zo schattig is, is goed. Aanrader? Jawel. Alleen wel voor thuis op de bank, je hoeft er niet voor naar de bioscoop.

Ted verteld het verhaal van John, een jongetje die nergens bij hoort en geen vrienden heeft. Tijdens kerstnacht laat hij een wens uitkomen en de volgende morgen is zijn teddy beer Ted tot leven gekomen.

Al snel gaan we een aantal jaren vooruit, John is volwassen, heeft een mooie vriendin en... zijn beer Ted. Niet alleen John is volwassen maar ook Ted is uitgegroeid tot een "volwassen beer". John werkt bij een autoverhuurbedrijf maar gebruikt zijn tijd liever om samen met Ted op de bank te zitten met een biertje, kijkend naar oude tv series inclusief een regelmatige joint.

De film is het speelfilmdebuut van Seth MacFarlane, bekend van de animatieserie 'Family Guy'. Origineel had Ted een animatie film moeten worden, maar MacFarlane besloot er een liveaction film van te maken en met succes. Overigens is de stem van Ted gedaan door MacFarlane zelf, wat zeer goed uitpakt.

Ted blijkt een leuke en toch bij tijd een ontroerende film over een jongen/man met zijn teddy beer.

Ik vind deze film één van de beste films die ik ooit heb gezien. Ook de verpakking is cool met Ted en het biertje en het was perfect geleverd. Een heel goeie bestelling. Ik bestel al lang bij Bol en het stelt me nooit teleur!!!

De humor is af en toe een beetje flauw. Maar kijkt wel lekker weg. Dus wel een aanrader.

Had op basis van de hoes en beschrijving de film nooit gekeken, maar op aanraden van een vriend toch gekeken. Ik vond hem verrassend grappig. Hier en daar een flauwe scene, maar overwegend hard gelachen om deze film.

fijne film om achter in de auto te kijken onderweg op vakantie, bewaren hem zeker om nog een keer op groot scherm thuis te kijken.

Beetje flauwe film, maar wel heerlijk om gedachteloos te kunnen kijken. Goede grappen en goed in elkaar gezet.