Tegen de zon in kijken doodsangst en hoe die te overwinnen

Alleen al de schrijfstijl van Yalom is prachtig. Het is voor hem een ambacht. Hij wisselt korte met lange zinnen af, klank en ritme is iets waar hij plezier in heeft. Hij stelt in zijn betoog expliciet maar ook impliciet voortdurend vragen. Hij anticipeert bijna al op vragen die hij bij de lezer wil laten opkomen. Dat is best knap, van die schrijfstijl houd ik.

Inhoud en stijl: het is mooi om over zo'n geladen onderwerp te kunnen schrijven zonder de lezer een ongemakkelijk gevoel te bezorgen. Want nu al zou je kunnen denken over de rimpelingen die jouw leven gaat achterlaten.
Het is bepaald geen roman, maar ook geen handboek. Het zou therapeutisch kunnen zijn, maar de stijl lijkt daar totaal niet op gericht.
Het is meer een verrijking - en minder een handreiking voor mensen die levenskunst beoefenen.

Perspectief: Het is geschreven als ik-verteller.

En nog wat: doe er lang mee, echt prachtig voor slow reading. Als je het boek uit hebt, lijkt het wel of je een goede vriend kent en nu bijna vaarwel moet zeggen.

Geschreven bij Tegen de zon in kijken

De psychotherapeutische aanpak van doodsangst staat centraal in dit boek. Het is daarom een boek dat zich bezig houdt met iets heel wezenlijks van het menselijk bestaan. Yalom put hierbij meer uit de filosofie dan uit de gangbare psychiatrische boeken. Ook draagt hij in dankbaarheid de kennis over welke hij verwierf door zijn leermeesters. Voor Yalom is de relatie tussen de behandelaar en de patiënt wezenlijk om therapie te kunnen bedrijven. Hij geeft in dit boek heel veel leerzame en boeiende verslagen van zijn behandelingen.

Dit boek 'moest' ik lezen van mijn psychotherapeut tijdens mijn behandeling voor mijn allesoverheersende angst voor de dood. Yalom windt geen doekjes om het onderwerp: sterven is onontkoombaar en angstaanjagend. Maar de manier waarop hij vervolgens uitbeeldt dat het niet erg is om er bang voor te zijn, dat iedereen er bang voor is en terecht, heeft enorm voor mij geholpen. Het geeft je geen directe oplossingen, want hoe kan je doodgaan nou oplossen?, maar de vele verhalen van lotgenoten en hoe Yalom deze verwoordt helpt wel.

Geschreven bij Tegen De Zon In Kijken

Indrukwekkend hoe Irvin Yalom processen in mensen weet te beschrijven en
welke ongetwijfeld voor iedereen herkenbaar zijn. Een aanrader! De dood krijgt door
zijn boek een minder angstig karakter.

Heb dit boek in 1 keer uitgelezen, direct geschreven en boeiend. Ook durft de schrijver zichzelf te confronteren.
Dat maakt het "real life". En iedereen heeft doodsangst, ook therapeuten of anderszins bekwame of bijzondere mensen. Soms in wonderlijke uitingsvormen. Hoopvol boek.

Geschreven bij Tegen De Zon In Kijken

Als je verwacht in dit boek een manier te vinden om je doodsangst te overwinnen of werkelijk inzicht te vinden, kom je bedrogen uit. Yalom worstelt met zijn eigen doodsangst, zoals iedereen, bewust of onbewust. Zijn oplossing vindt hij in filosofische argumenten, in de ratio dus. Maar werkelijke doodsangst heeft geen boodschap aan ratio. Tenzij je jezelf iets wil wijsmaken.

Geen enkele keer wordt de kern van doodsangst geraakt. Hij vraagt zijn cliënten: "Wat vind je het meest angstaanjagend aan de dood?" Mensen komen met: "dat ik er dan niet meer ben," "dat ik mijn kind in de steek zal laten," "dat ik mijn dromen niet heb waargemaakt".

Het meest angstaanjagende aan de dood? Dat je geen enkel houvast meer zal hebben, dat alle houvast in feite een illusie is, dat je alles kwijt zult raken, dat je alle materiële "zekerheden" waar je zo hecht los zal moeten laten, en het allerengste: dat je je lichaam zult moeten loslaten en geen flauw benul hebt waar je hierna terecht komt. Wat is dat grote, enge zwarte gat waar je in verdwijnt? Zul je veel pijn lijden? Zul je verdwalen? Hoe gruwelijk moeilijk om te voelen dat je lichaam beetje bij beetje afsterft, dat al je zintuigen één voor één uitvallen, dat je je lichaam moet achterlaten en of je nu durft of niet, je-moet-gewoon-gaan!

Natuurlijk is dit te confronterend om onder ogen te zien. Als je je doodsangst een klein beetje wilt voelen, ga dan liggen. Focus op je ademhaling, maar alleen op de UIT-ademing. En stel je bij iedere UIT-ademing voor dat dit je laatste ademhaling is... Voel je dat je geen enkel houvast hebt? Dat het enige dat jou verbindt met dit leven, met dit lichaam zoiets ijls en kwetsbaars is als je ademhaling? En ademhaling kan zomaar stoppen.

De argumenten die Yalom vindt om doodsangst te bestrijden, zijn gebaseerd op een materiële wereldvisie. Niets bestaat buiten wat wij met onze fysieke zintuigen kunnen waarnemen. Kijk om je heen, je ziet dat de aarde plat is. Hij gelooft dat ons bewustzijn na onze dood sterft, dat er geen ziel bestaat. Hij gelooft dat ons universum, onze aarde en alles wat leeft, uit toeval is ontstaan. Het ecologische systeem en alle samenhang daartussen, is het gevolg van puur toeval. Hij acht het niet bewezen dat voeding invloed heeft op onze gezondheid, hij gelooft niet in homeopathie, hij gelooft niet in het bestaan van aura's of paranormale verschijnselen, hij heeft niets met spiritualiteit, hij gelooft niet in een god. De anti-kwakzalver, maar dan in de meest tolerante vorm.

Dit zijn de argumenten waarmee je volgens Yalom je doodsangst kunt overwinnen:

1) Je bent er toch niet meer na je dood, je hebt geen bewustzijn meer, geen ziel die verder leeft, dus je merkt er niets van.
2) De situatie nadat je bent gestorven is dezelfde als voordat je geboren werd.
3) Stel je voor dat je je leven steeds opnieuw zou moeten leven, precies zoals het nu is, zou je daarmee gelukkig zijn? Zo nee, verander.
4) Stel je voor waar je over 5 jaar spijt van zou kunnen krijgen. Doe dit anders.
5) Ga verbindingen aan met andere mensen.
6) Vind troost in het feit dat je andere mensen op een positieve manier hebt beinvloed, dat je ze iets van jouw goedheid/wijsheid hebt meegegeven en dat zij dit weer kunnen doorgeven; dit noemt hij 'rimpelingen'.

Als je denkt dat dit advies iets voor je is, dan moet je meteen dit boek bestellen. Als je op zoek bent naar een hogere, diepere, bredere visie, wijsheid en echt inzicht, kun je beter verder zoeken.

Het lijkt mij interessant om bij dat moment te kunnen zijn dat Yalom zelf naar gene zijde gaat (God hebbe zijn ziel), op een gegeven moment (verbaasd, neem ik aan) naast zijn gestorven lichaam staat en dan tot de ontdekking komt dat hij (verdorie) nog steeds een bewustzijn heeft en dat hij (alweer verdorie) verder moet... Ik hoop dat hij in staat is om de hulp te zien die altijd aanwezig is in het leven na de dood.

Zijn grootste troost is ongetwijfeld dat hij zoveel rimpelingen heeft kunnen maken voor zijn cliënten.

Nadat ik al een aantal boeken van Yalom gelezen had, waarbij HET RAADSEL SPINOZA, voor mij het hoogte punt was, Zijn mijn ogen nog verder geopend, met dit boek. Een abosute must voor mensen die van mensen houden.
Gosewinus F.

Geschreven bij Tegen De Zon In Kijken

Wat ben ik toch elke keer weer zwaar onder de indruk van deze man!
Dit boek is best confronterend, je kijkt toch echt wel een beetje de zon in zoals Yalom beschrijft. Maar mijn honger won de race. Met zijn heldere prachtige manier van schrijven laat Yalom je kennis maken met helpende gedachtes van oude filosofen en hemzelf over iets onvermijdelijks: de dood. En wat het je kan geven om wel tegen die zon in te kijken om zo de waarde van het leven te kunnen zien en zoals Yalom noemt bewust 'rimpelingen' (sporen) achter te laten, zodat je toch op een bepaalde manier voortleeft. Ook is Yalom met zijn 75 jaar prachtig eerlijk over hoe hij naar de dood kijkt, wat zijn ervaringen zijn met de dood en wat maakt dat hij dit boek wilde schrijven. (het zal iets met rimpelingen te maken hebben ;) Verder is het wederom smullen van de verhalen uit Yalom's praktijk; droomanalyse en eerlijk reflecties vanuit de therapeut. Voor de hulpverlener een genot!
Fijn om te lezen en helpend tijdens moeilijke momenten in het leven, maar als het mag, zet ik nu toch weer even mijn zonnebril op....

Geschreven bij Tegen De Zon In Kijken

De schrijver Irvin Yalom laat de lezer zien hoe het is om midden in het leven geconfronteerd te worden met "dood". Dé dood zou ik willen noemen "dood"omdat een dood voor elk mens weer een andere inhoud heeft. Vanuit zijn Joodse achtergrond beschrijft Yalom verschillende soorten van dood, allen gezien vanuit het hier en nu....
En met de bedoeling om, tegen een achtergrond van afscheid van het stoffelijke leven, de lezer een plek te geven in het NU met de mogelijk-en onmogelijkheden van het NU.
Ook wil hij zeer duidelijk aangeven dat God een illusie is, gebaseerd op zijn atheistische overtuiging die soms zwak is.....weifelend.

Het boek leest enorm vlot. Het is ook niet zo dik. Wanneer je er begint aan te lezen is het moeilijk om te stoppen met lezen. Het is zo meeslepend