The Cage 1 - The cage

Bij het lezen van The Cage krijg je zo veel vragen over hoe en wat. Cora en alle andere gevangenen ontdekken steeds weer wat over hun plekje in deze bijzondere natuur en over de buitenaardse wezens die de pubers als een vogel in een kooitje bestuderen. Wat zijn de aliens van plan met de pubers en zijn ze echt de laatste levende mensen? Wat gebeurt er buiten de kooi en is hun leefomgeving wel veilig? Het boek bleef mij maar boeien, waardoor je al snel meerdere hoofdstukken dan verwacht leest. Megan Shephard schrijft ook vlot, met genoeg detail en ze laat personages sprankelend overkomen. Af en toe waren er wel hoofdstukken waarin er niet al te veel gebeurde, maar daar kwam telkens snel verandering in.

Ik ben echt gek op de science-fiction in dit boek. De buitenaardse wezens zijn zo interessant en ik wilde zo veel te weten komen over het hele gebeuren. Dit boek is ook zeker bedoeld voor jongens, er is genoeg actie en ontdekkingen vliegen je om de oren. Daarbij wordt een hoofdstuk telkens beschreven vanuit het perspectief van één van de pubers. Hierdoor lees je niet alleen vanuit het perspectief van een meisje, maar lees je vaak genoeg over de gedachtegang van de jongens. Deze wisselingen zijn totaal niet storend, maar zorgen er juist voor dat je de personages beter leert kennen. De jongeren zijn allemaal verschillend en hebben unieke karaktertrekken, waardoor er lekker veel variatie is in dit boek.

In dit boek is er ook wat sprake van romantiek, maar dit valt nog reuze mee. Sterker nog, zelfs ik shipte een bepaald koppel en dat had ik totaal niet verwacht. Het is een koppel dat ik niet zag aankomen (gewoon echt NIET), maar ja, ik ben dus veranderd in zo’n shipper. De romantiek is beter dan verwacht, het is niet zoetsappig, maar juist ruw en realistisch. Wat mij soms wel kon ergeren, was het gedrag van bepaalde personages in het boek. Ik zal geen namen noemen, maar sommige personages waren echt raar of deden schandalige dingen in het boek. Hierdoor las ik bepaalde stukken met een diepe frons, een flinke afkeer had ik zeker bij iemand! Gelukkig spraken vele personages mij wel aan en kan ik niet wachten op het volgende deel van The Cage, zodat ik nog meer kan ontdekken van deze bizarre (ruimte)wereld! The Cage, een aanrader voor jongens en meiden, voor zwijmelaars en science-fiction-liefhebbers, voor avonturiers en ontdekkers!

Dit boek is een echte pageturner. Ik begon op de eerste pagina en heb in bijna één zit het hele boek uitgelezen. Ik kon 'm echt niet neerleggen!

Je wordt meegezogen in het verhaal en wilt steeds meer weten. Wat is er precies aan de hand? Wat gaat er gebeuren met onze personages? Dit zorgt ervoor dat je door MOET lezen.

De schrijfstijl is ook erg fijn. De auteur heeft een heel makkelijk leesbare stijl van vertellen.

Misschien zul je gemerkt hebben dat ik niets zeg over de inhoud/het verhaal. Dat komt omdt ik eigenlijk niet wil vertellen waar het verhaal over gaat, want dat wist ik zelf ook niet precies toen ik begon. Ik ging er blind in, en ik vind eigenlijk dat jij dat ook moet doen. Laat je verassen door het verhaal.

Het is het zeker waard!

Gelezen door Jeanine Feunekes-Both
Vanaf het eerste moment dat Cora wakker wordt, weet de schrijfster je in het verhaal te trekken. Het begint direct spannend. Je denkt met Cora mee over waar ze terecht zou kunnen zijn gekomen en wat er toch aan de hand is. Iets voelt direct niet natuurlijk aan.

De hoofdstukken worden steeds beschreven vanuit een ander personage, maar voornamelijk vanuit Cora, die duidelijk de hoofdpersoon is. Je leert de karakters goed kennen, doordat er in de hoofdstukken af en toe gewisseld wordt van personage (de ontvoerde tieners), waardoor je het verhaal vanuit een ander perspectief ziet en je ‘inside information’ krijgt, die de andere personages (nog) niet weten. Het verhaal grijpt met regelmaat terug naar het leven dat ze hadden op aarde, zodat je een duidelijker beeld krijgt over deze personages en hun reacties in bepaalde situaties.

De schrijfster weet continu je aandacht vast te houden in dit verhaal. In eerste instantie door de vraag waar Cora en de anderen zich nou bevinden. Wat is er aan de hand? Is het een ontvoering of een experiment? Vervolgens de introductie van “De Verwanten” en hun bedoelingen met de groep tieners. De experimenten, waardoor ze zich steeds minder menselijk gaan voelen, maar meer als ratten die kunstjes leren. En dan de fascinerende relatie tussen de Toezichthouder Cassian en Cora. Wat zijn eigenlijk zijn bedoelingen? Kan zij hem vertrouwen? Waarom voelt Cora zich zo tot Cassian aangetrokken?

Een zeer indrukwekkend stuk uit het boek vond ik het volgende: “Ik was voorgoed veranderd. Ze waren een grens overgegaan waarvan geen terugkeer meer mogelijk was. Het was een fout – maar sommige fouten zijn het waard om gemaakt te worden”. Cora laat in het betreffende stuk zien dat je niet altijd alles volgens de regels hoeft te spelen, ook al kan het consequenties hebben. Doe wat je hart je ingeeft.

Er zijn de laatste tijd meer verhalen verschenen over tieners die in een onbekende wereld wakker worden en niet weten wat er aan de hand is. Megan Shepherd heeft echter met dit verhaal iets vernieuwends neergezet. Ze had voordat ze aan dit boek begon, het idee in haar hoofd over hoe het zou zijn, als er een mensendierentuin zou bestaan. Wie zouden er zo’n dierentuin bezitten? Wat zou er met de mensen in de kooi gebeuren op psychologisch en lichamelijk vlak?

Het is een fascinerend verhaal geworden over hoe een groep menselijke gevangenen reageert op het leven in een buitenaardse kooi/cage. De groep tieners wordt behandeld als een bijna uitgestorven diersoort. Om te overleven hoeven ze in feiten alleen maar de regels te volgen die De Verwanten hen opleggen, maar dat is juist de moeilijkheid. Ze zijn hun vrijheid kwijt. Hun vrije wil is weg. Het enige dat de groep voor ogen heeft is ontsnapping.

De schrijfster heeft met The Cage een zeer spannend verhaal , waarvan ik erg graag het tweede deel wil lezen.

The Cage van Megan Shepherd krijgt van mij 4 sterren.

Dit was echt weer een lekker ouderwets goeie YA! Het was spannend, vernieuwend en echt om in 1 ruk uit te lezen! Alleen de cover alleen al vind ik fantastisch hahaha, maar de inhoud is ook zeker goed! Heerlijk om in de winterdagen te lezen met een kop thee bij de hand :)

Ik had het verhaal binnen drie avonden uitgelezen, omdat het zo makkelijk wegleest én omdat ik perse het einde wilde weten natuurlijk. Ik weet nog wat ik tijdens het middenstuk dacht: Wat een langdradig verhaal zeg… Ik bleef lezen omdat ik veel hoop had op een goede slotfase van het boek. Ik vond het toch goed te lezen, ook al was het een wat saai middenstuk. Dit kwam voornamelijk doordat je allerlei geheimen over de zeven (jaja, Yasmine meegerekend) gevangenen te weten kwam zonder dat de andere gevangenen van deze geheimen wisten. Doordat de schrijfster het vanuit verschillende perspectieven heeft geschreven bleef het interessant en boeiend tot het einde, ook al was het niet allemaal even spannend en focussend. Ik vond het bovendien nogal opmerkelijk dat dag eenentwintig ineens heel snel naderde. Het ene moment vertelt de schrijfster alles in detail en beschrijft ze hoe iedereen gaat slapen, eten, spelletjes spelen en dagelijkse dingen gaat doen (een proces dat in mijn zicht hoogstens twaalf dagen kan omvatten) en vervolgens is het plots dag eenentwintig. Nu snap ik wel dat de Verwanten met tijd spelen, maar dit klopte voor mijn gevoel niet.
Verder vond ik het vreemd dat er op de achterkant staat dat ze vanachter zwarte ramen worden geobserveerd door de Kindred; buitenaardse wezens die hen vertellen dat de aarde niet meer bestaat. De enige keer dat het woord Kindred voorkomt, is op de achterkant. Het wordt helemaal niet gebruikt in het verhaal. Best grappig.
Ja, het boek voldeed aan mijn verwachtingen, al had ik wel een vele malen spannender verhaal verwacht. Ik heb hooguit één à twee keer gedurende het hele verhaal op het puntje van mijn stoel gezeten, omdat het spannend was. Verder was het gewoon een leuk boek waar je niet te veel bij hoeft na te denken. Het is geen breinkraker als je dat verwachtte. Ik ga er vanuit dat er nog een vervolg komt, en anders wil ik bij deze tegen Megan Shepherd zeggen: "Origineel boek, maar een bar slecht einde."
Toch raad ik dit boek aan bij mijn vrienden.

Man, wat een geweldig boek! Ik werd er vanaf het begin al helemaal in meegesleept en kon het boek niet meer wegleggen. Toen ik het uit was moest ik gelijk verder met deel 2. Ik ben helemaal verliefd geworden op de karakters uit the Cage en kan dit boek aan iedereen aanraden!

Dit is een compleet ander verhaal dan wat ik ooit gelezen heb. Je leest over een hele nieuwe wereld, een wereld waarin de hoofdpersonen terechtkomen nadat de wereld die ze kennen is verdwenen. Ik vond het erg leuk dat deze wereld je fantasie enorm prikkelt. Alles was uniek en nieuw en dat maakte het extra leuk om er zelf een voorstelling bij te maken. De hoofdpersonages verschilden van elkaar en dat vond ik fijn om te lezen. Ieder heeft een eigen achtergrondverhaal en verschillende dingen meegemaakt, waar je naar mate je verder leest, steeds meer over te weten komt. Hierdoor kon ik niet stoppen met lezen! Ook werd de spanning steeds meer en meer opgebouwd, wat het boek voor mij een echte pageturner maakte!

The Cage is weer een dystopisch verhaal, iets wat de laatste tijd veel verschijnt. Maar toch is deze net was anders. In plaats van te overleven op de bestaande wereld, worden de tieners overgeplaatst naar een andere leefomgeving. Hoe deze wereld is opgebouwd is heel goed gedaan; gedetailleerd, maar met ruimte om ook nog je eigen fantasie de vrije loop te laten.

De personages zijn allemaal erg goed geschreven. Hoofdpersonage Cora is af en toe wat vervelend misschien, maar de karakters om haar heen hebben allemaal iets waardoor ze interessant blijven. Daarnaast heeft elk personage meerdere kanten, en is niet iedereen per se goed of slecht. Dat maakt het interessant.

De schrijfstijl van het boek is fijn, en de vertalingen voor benamingen voor dingen die specifiek zijn door de nieuwe wereld waar de tieners in terecht komen, zijn goed gevonden.

Enige minpunt is het einde, wat ontzettend open is en totaal niet bevredigend werk, als je het mij vraagt. Daarnaast wordt er erg veel van vertelperspectief gewisseld. Ik vond het niet zo erg, maar kan mij voorstellen dat anderen dat wel vinden.

Al met al is The Cage een fijn boek, met een verfrissende invalshoek op de (soms wat uitgekauwde) dystopische YA-verhalen!

Ik vind het opzich een erg mooi boek met ook een heel interessant concept en goed uitgewerkte personages.
Ik vind het sowieso een aanrader voor Jong Adult lezers, maar op sommige punten is het nét iets te langdradig.

Ik zag dit boek voor het eerst in de aanbiedingsfolder van de uitgeverij en vooral de tagline trok mijn aandacht: “Wat doe je als je wakker wordt en de wereld zoals je die kent is verdwenen?”
De korte inhoud deed me dan besluiten dit boek te lezen toen het verscheen.
Dankzij de Chicklit.nl Leesclub kreeg ik de kans om dit boek vlug na verschijning te lezen, waarvoor mijn dank.

Allereerst wil ik de uitgeverij een dikke pluim geven om de oorspronkelijke cover aan te houden. Deze is namelijk prachtig en trekt onmiddellijk de aandacht als je deze ziet liggen. In reliëf is er een soort tralie over de cover gemaakt waardoor je een beeld krijgt van de kooi waar de jongeren zich in bevinden. Ook al hebben ze een hele habitat met woestijn en bos en een stad, toch kunnen ze er niet uit.

5 jongeren worden wakker in een onbekende wereld. We weten niets van de voorgeschiedenis van Cora, Lucky, Nok, Rolf en Leon. Elk hoofdstuk is vanuit het perspectief van één van de 5 jongeren. Cora komt het meeste aan bod. Zij is het hoofdpersonage die we het beste leren kennen. De andere personages zijn wat vlakker. Cora is ook degene die zich vragen blijft stellen bij wat er gebeurt. De jongeren krijgen van een alien, De Toezichter, te horen dat ze zich op een ruimtestation bevinden omdat de aarde vernietigd is. Zij zijn de laatste overlevenden en moeten het menselijk ras voortzetten. Ze bevinden zich in een habitat met een paar aardse kenmerken waar ze niet uit kunnen. Bovendien worden ze bestudeerd door de aliens via zwarte ramen. De meesten leggen zich vlug neer bij de situatie maar Cora twijfelt. Is de aarde wel echt vernietigd? Ze probeert uit hun habitat te ontsnappen en ontdekt dat er nog meer mensen op het ruimtestation zijn.

Er was 1 quote dat me heel erg bijbleef:
“Ze maakten thee van de lichaamsdelen van een kind? Welke hypergeëvolueerde wezens geloofden nu in zwarte magie? Hij werkte zelf voor de zwarte markt en wist daardoor alles van de dingen die zij omschreef. Op aarde heette het alleen de illegale wildhandel: neushoornhoorns, krokodillenleer, berengalblazen. Maar dit lag toch echt anders: mensen waren geen beesten!”
Deze analogie maakte het boek wel bijzonder voor mij. Het toont aan dat rassen die zich superieur voelen de inferieure rassen als minderwaardig behandelen. De mensen zijn voor de aliens wat dieren zijn voor de mensen. We zijn verontwaardigd als wij zo behandeld worden, maar stellen ons geen vragen wat wij dieren allemaal aandoen. Dit idee in het boek doet ons hopelijk wat meer nadenken over onze eigen maatschappij.

Ik heb het verhaal in een recordtempo uitgelezen. Vanaf het eerste hoofdstuk ben je nieuwsgierig naar wat er gebeurt en hoe alles zal verlopen. Sommige stukken zijn wat langdradig, maar die worden vlug gevolgd door spannende gebeurtenissen. Ongeveer halverwege leer je de aliens en het ruimtestation beter kennen. Dat was een stuk waar ik echt op zat te wachten en dat ik met veel enthousiasme gelezen heb. Het verhaal eindigt niet met een cliffhanger, maar doet me wel uitkijken naar deel 2 van de trilogie.