The Legend Of Zelda: Spirit Tracks

WOW! ik heb op FirstLook een demo van deze game gespeeld, en ik vind hem goed.

Wat mij het eerste opviel, was dat hij anders speelt. Dat is raar, want de graphics en gameplay zijn bijna direct gekopieerd van zijn voorganger, Phantom Hourglass. Maar Hij speelt echt anders, de dungeons zijn groter, uitgebreider en hebben meer puzzels.
Er is geen boot meer maar nu heeft link een trein. Als je er aan denkt, past dat niet bij link en de hele zelda serie, en dan heb je gelijk. Het past ook niet. Het was wel leuker met de boot, zoals in het vorige deel Phantom Hourglass. Er is een stuk minder vrijheid, omdat je alleen maar naar voren en achter kunt op een rails. Maar link kan in ieder geval wel wat anders besturen wat wel leuk is, namelijk een Phantom.
Je kunt nu de Phantoms besturen met hulp van Princess Zelda.
Met als gevolg nieuwe puzzels waar je je Phantom slim voor moet gebruiken.
En in dit spel speelt Zelda zelf, een veel grotere rol dan in alle andere delen. Zelda is hier namelijk je sidekick, zoals Midna in twilight princess, of Navi in Ocarina of time.

Dit deel gaat meer om de puzzels. Maar het ontdekken van grote stukken land, zal veel minder gebeuren vanwege links trein.
Hij is ongeveer gelijk aan Phantom Hourglass, Zelfde graphics, zelfde besturing maar dan gaat het meer om de puzzels en is de gameplay toch beter geworden.
Er zijn een paar nieuwe items, en weer een speelbaar Instrument.
Vooral naar het laatste ben ik erg benieuwd, aangezien er in de vorige geen instrument zat.

De soundtrack is beter dan in Phantom Hourglass, maar het is niet wat je van de traditionele zelda gewend bent, maar je went er aan, en het past bij het spel.
Verder zijn bijna alle sound effects het zelfde.

De online mode is ook veranderd.

Kortom, Voor een zelda game, Is het goed maar niet revolutionair. Voor een DS game, Is het een van de beste DS games tot nu toe, naar mijn mening. Zie Spirit tracks als zoethoudertje voor de nieuwe wii Zelda.

De Legend of Zelda-serie staat natuurlijk al jaren garant voor games van de hoogste kwaliteit, en met goede reden. In Spirit Tracks, geestelijke opvolger voor het eerste uitstekende deel op de Nintendo DS, The Phantom Hourglass, moet jonge held Link wederom de wereld redden, zoals hij gewoonlijk moet doen. Voor degenen die niet weten hoe dat zit, het gaat als volgt: Link wordt onvermijdelijk meegesleurd in het plan van een gemene lelijkerd (dit keer 'The Demon King') die de wereld de zijne wil maken, en vervolgens gaat het kleintje verschillende kerkers af, om zo te verzamelen wat hij nodig heeft om uiteindelijk de confrontatie aan te gaan met genoemde slechterik. Het verhaal lijkt kinderlijk, en dat is het eigenlijk ook, maar de puzzel- en actie combo die deze serie altijd heeft gekenmerkt heeft iets (leef)tijdsloos, en staat wederom garant voor vele leuke momenten. In The Phantom Hourglass voer Link rond met een bootje, in Spirit Tracks rijdt hij met een treintje. Het is allemaal leuk bedacht, maar de voldoening van het puzzelen en het vinden van alle verborgen schatten blijft waar het allemaal om te doen is. Wederom, bravo. Knap werk van Nintendo, en het is te hopen dat ze nog een vervolg maken in deze stijl, zou een leuke trilogie zijn. Ik zal de conclusie simpel houden: heb je een DS, dan heb je deze game.

Dit spel wijkt af van het normale verhaal van zelda, al begin je wel weer met een zwaard enzovoorts, de trein maakt het anders. In het begin van het spel begin je al met het besturen van een trein wat het voor kinderen erg leuk maakt.

Ik heb dit spel gekocht voor iemand die niet kan lezen. Door gewoon dingen uit te proberen komt hij goed vooruit in het spel. Je pakt snel op hoe je moet spelen en wat je allemaal met de trein kan en wanneer je wat moet spelen. Ook zit het spel vol met puzzels.

Dit was mijn eerste Zelda-spel ooit. Ik houd enorm veel van dit spel, het is erg speciaal voor mij.

Ten eerste vind ik de verhaallijn echt lollig. Het is enorm goed en ook een beetje griezelig.
Ten tweede zijn de tempels super leuk. Het kostte me zo veel tijd om ze te halen, maar het was geweldig.
Ten derde zijn de wapens erg origineel. Windmachines, zwepen, zandstokken... Vooral de zweep is leuk om cuccoos mee in elkaar te meppen.
En als laatste, de karakters! Ik hou van ze.

Heel leuk spel!

De zomervakantie. Een mooie tijd om je te storten op games die je altijd al hebt willen spelen. Spirit Tracks was één van die titels. Stellig had ik me voorgenomen hem in één zucht uit te spelen.

Daarvoor moest ik mijn oude NDS weer even afstoffen. Het spel kent hetzelfde principe als Phantom Hourglass (PH): je bestuurt Link met de stylus. Dat wil zeggen dat je aantikt waar je hem naar toe hebt willen lopen. 'Swipen" resulteert in het betere zwaardwerk. Het voelt direct heel natuurlijk aan het speelt erg makkelijk. Verder weet Nintendo natuurlijk weer uitstekend gebruik te maken van het dual screen en de touch mogelijkheden. Je moet met je stylus routes slepen die bijvoorbeeld je boomerang af moet leggen en soms word je gedwongen om aantekeningen te maken van aanwijzingen die je krijgt. Erg vernuftig allemaal en bijzonder leuk bedacht.

Grafisch doet het spel wat je van een NDS titel mag verwachten. Het is niet iets waar je spontaan hartkloppingen van krijgt, maar het volstaat. Link heeft een hoog knuffelgehalte en ontpopt zich ook hier als een waar karakter door allerlei gezichtsuitdrukkingen. Sowieso ligt de humor in het spel hoog. Zelda, wie gedurende het spel je compagnon is, maakt vaak bijdehante opmerkingen.

Qua opbouw is dit spel een equivalent van PH. Die gameplay is eigenlijk ordinair overgenomen en het lijkt erop dat Nintendo nog een eindje wilde breien aan het succes van PH. Ook de in PH nog karakteristieke temple dungeons (de dungeons waar je telkens terugkeert) komen in exact dezelfde gedaante weer terug. Het voelt behoorlijk lui en gemakzuchtig aan van Nintendo.

Enfin, de dungeons zelf voldoen wel aan de hoge zelda-standaard. De puzzels en raadsels zijn soms echt van een hoog niveau en zeer uitdagend. Daarbij spelen de mogelijkheden van het touchscreen en de microfoon een grote rol, zoals ik eerder al beschreef. De die-hard fans komen hier zeker aan hun trekken.

Een minpuntje is de repetitieve muziek. De muziek van de Spirit Tower gaat na twee bezoekjes (je moet hier vijf keer een behoorlijke tijd doorbrengen) je echt de keel uithangen en het panfluitje van de overworld-theme klinkt in het begin heel aanstekelijk, maar ook die gaat na verloop van tijd vervelen. Het duurt ook een behoorlijke tijd voordat je alle warp-points geactiveerd hebt, dus je zult een behoorlijke tijd doorbrengen in de overworld.

Die overworld is ronduit kaal en saai. Boompje hier, rotsblokje daar en af en toe een punt waar je je trein kan stoppen en waar je uit kan stappen. Ik mis de vrijheid om rond te lopen en te experimenteren. Ik heb veel Zelda games gespeeld en één van de fun-elementen was het spontaan binnenlopen van huisjes, op ruppee-jacht gaan of proberen nieuwe geheimen te ontdekken door muren te bombarderen. Dit is er gewoon niet bij in deze game. En dat vind ik eigenlijk best deprimerend.

Gelukkig valt er wel genoeg te vinden en te ontdekken buiten het treinreizen om. Natuurlijk zijn er weer tal van side-quests en kun je je met allerlei randzaken bezighouden. Dit verhoogt de replaywaarde aanzienlijk, wederom iets waar ze binnen de Zelda-franchise wel verstand van hebben.

Wat doet deze Zelda-game met mij (en vermoedelijk met alle fans)? Laat ik maar met het negatieve beginnen: Link is niet geboren om een trein te besturen. Het is moedig van Nintendo om een nieuwe, frisse wind te laten waaien door het Zelda imperium, maar dit werkt niet. Link moet heen en weer rennen en kunnen gaan en staan waar hij wil. Desalniettemin doen ze de rest weer heel goed en vallen mij vooral de puzzels in positieve zin op.

Het leuke van een handheld is dat je het overal kunt spelen. Deze Zelda heb ik voor een groot deel in de achtertuin uitgespeeld. Voor mij staat een bruisend biertje waar inmiddels door het warme weer de condens op is geslagen. De volgende Zelda-game op mijn inhaallijstje dient zich al weer aan. Straks is de zomervakantie te kort...

Gisteren heb ik na heel veel uren speelplezier Zelda spirit tracks uitgespeeld. Tot mijn grote spijt! Wat een geweldig spel! Uitdagende puzzels en gevechten. Weer veel herkenbare wapens zoals de bom en de pijl en boog, maar ook wat leuke nieuwkomers zoals de zweep en het blaasmolentje.
Leuk spel voor jong en oud, Zelda verveelt nooit!
Naast de dungeons en de tower zijn er in het veld weer heel veel leuke spelletjes en puzzels te doen om nog meer juwelen, spoorlijnen etc. te verzamelen. Ik vond ook het konijnenvangen erg grappig om te doen!
Prettig dat je op een gegeven moment kon warpen met je trein tussen verschillende gebieden, anders werd het treinen op een gegeven moment wat saai. Tip: maak aantekeningen op de kaart van de plaatsen waartussen je kunt warpen.
Het enige vervelende vond ik het bespelen van het muziekinstrumen. Naar mijn mening duurde dit te lang en kwamen het bespelen van de noten achter elkaar soms te nauwkeurig, waardoor het te lastig was om het te halen.
Voor iedere action-adventure liefhebber raad ik dit spel absoluut aan op je DS!

Phantom Hourglass was één van de beste spellen op de Nintendo DS. Zal Spirit Tracks dit verbeteren?

Ik kan gelijk antwoorden met een volmondig 'ja'. Deze game is op alle vlakken overtuigender, mooier, spannender, uitdagender en bovenal leuker dan Phantom Hourglass.
Het verhaal gaat over Link, net als in elke andere The Legend of Zelda. Honderd jaar na Phantom Hourglass is de wereld overdekt met Spirit Tracks; treinrails die de duivelse Demon King tegenhouden te ontsnappen. Link is een machinist, en aan het begin van de game ga je met hem op weg om officieel je oorkonde te krijgen uit handen van prinses Zelda. Echter, Zelda's lichaam wordt ontvoerd en haar geest blijft achter. Link schijnt de enige te zijn die deze geest kan zien, dus Zelda reist met hem mee.
De rest van de game ga je op zoek naar de verloren Spirit Tracks, door tempels te verkennen en beetje bij beetje de Tower of Spirits te repareren.

In Spirit Tracks zijn veel nieuwe gameplayelementen toegevoegd. Denk hierbij aan items als de panfluit, de zweep en het besturen van Phantoms. Maar het nieuwste is natuurlijk de trein, en je kan zien dat Nintendo erg zijn best heeft gedaan aan het treingedeelte. De gebieden waar je door reist zijn een lust voor het oog, en de besturing van je trein is simpel doch doeltreffend. Als je door een grasveld tuft, terwijl je in de verte de Spirit Tower ziet, en je die prachtige muziek op de achtergrond hoort, dan voelt het spel perfect. Toch zijn er wat minpuntjes aan de game.

Zo is deze nieuwe Zelda voor de doorgewinterde Zelda-fans misschien weer een beetje aan de makkelijke kant. Wees niet bang, het levert geen Phantom Hourglass-taferelen op, want het spel is zeker uitdagender.
Ook is het jammer dat Nintendo wéér gekozen heeft voor een voertuig, en niet voor Link's paard Epona.

Fans van het eerste uur, of mensen die nog kennis moeten maken, weten wat ze moeten doen. Pak zo snel mogelijk de trein naar de winkel!

het spel speelt zich een lange tijd na het eerst spel maar toch kom je personen die in de vorige zelda game ook als waren alleen heb je dan met een andere generatie te maken. verder vind ik niet dat de trein minder vrij is want je kan ook een soort van teleportewren waardoor je snel van plek kan veranderen. verder zit er nog veel uitdaging in als je het spel hebt uitgespeeld want je kunt quest doen en die leveren je dan meer spoor op zodat je nieuwe sation kan ontdekken.

ik vind dit spel zeker een aanraader

Mijn zoontjes van 7 en 4 zijn helemaal weg van dit zelda spel, in het begin was het even zoeken, maar eens ze het spel door hadden was het enorme fun.
Ze vinden het vooral leuk dat je het spel moet spelen met de stylus en dat de knoppen bijna niet aan de pas komen. Wij als ouders vinden de beelden en de geluiden erg goed en het is niet zo'n geweldadig spelletje als de meeste spelletjes... M.a.w is het een leuk spel en zeker aan te raden...

De game ziet er geweldig en legit uit. Ik heb controle gedaan voor fake maar is echt. De game zelf is kapot leuk vooral omdat dit ook de enige zelda game is met een trein. Extra leuk voor zelda fan's die van treinen houden. En voor de mensen die zeggen dat dit over prices is voor een tweede hanse game. Het is een collectible dit wordt niet en nooit meer gemaakt