Geestesoog De sterfelijkheidsdoctrine 1

''Geestesoog'' van James Dashner is het éérste deel uit de ''Mortality Doctrine'' serie.
Eerder schreef Dashner De Labyrintrenner serie.
Michael is een fanatieke gamer van het spel Lifeblood.
Zijn ultieme doel is het behalen van de Deep levels in het spel , Lifeblood Deep genaamd.
Een spel dat hij vaak speelt met z'n vrienden, Bryson en Sarah die hij nog nooit in het echt heeft ontmoet, alleen in VirtNet.

Maar als hij getuige is van een zelfmoord van een meisje, dat niet alleen virtueel sterft maar ook fysiek en zij hem vlak voor haar dood verteld dat een doorgeslagen speler andere mensen de dood in jaagt, weet Michael niet zo zeker of alles wel een spelletje is!
Dan word Michael benaderd door de overheidsinstelling VNS, die hem vraagt de doorgeslagen speler op te sporen en nog iets anders voor hen te vinden.
De Sterfelijkheidsdoctrine..
Beide zijn diep in het VirtNet verborgen en Michael zal met hulp van z'n vrienden alles op alles moeten zetten om ze te vinden.
Voordat het te laat is!...

''Geestesoog'' van James Dashner is het éérste deel uit de ''Mortality Doctrine'' serie.
Eerder schreef Dashner De Labyrintrenner serie.
In ''Geestersoog'' hebben mensen een zogeheten Grafkist waarin ze via allerlei kabels het Virtuele Reality netwerk kunnen betreden.
Terwijl je lichaam in de kist ligt, bestuur je je alter ego in het Virt Net en zo kun je allerlei dingen beleven.

Wat ik wel lastig vond is dat er veel hackers termen zoals code schrijven en tangent voorbij komen, die ik niet goed begreep.
Daardoor las het boek in het begin trager weg.
Naarmate dezelfde termen vaker voorbij kwamen en het verhaal vorderde en ook spannender werd, kon ik beter over die woorden heen lezen.
In het verhaal zit een mooie verrassende twist die mij zeer benieuwd maakt naar het vervolg!

was gewoon een zeer goed en mooi boek.. niks op aan te merken

Erg goed geschreven en je zit er helemaal in ben benieuwd naar boek 2 :)

Prachtig boek

Wat was me dit een ongelooflijk fijn boek om te lezen. Zij die bekend zijn met James Dashner zijn vorige boeken - zoals de Labyrintrenner - kennen zijn schrijfstijl en hij hanteert diezelfde stijl met deze nieuwe reeks. Het boek leest snel en vlot (het is ook niet zo heel erg dik), de wereld die hij creëert zit mooi in elkaar en er zitten een hele reeks geweldige actie scenes in voor de liefhebbers.

Het boek verliest ook geen tijd met het verhaal, je wordt er vanaf de eerste pagina ingezogen wat in het begin een beetje desoriënterend kan werken aangezien je heel snel te maken krijgt met termen die je nog niet kent. Maar Dashner's zorgt ervoor dat je snel bij de pinken bent en na een paar pagina's begrijp je al genoeg van de wereld om niet verdwaalt te geraken in de terminologie.

Het boek heeft ook een zeer sterk einde, die - ik moet het toegeven - ik een beetje verwacht had. Maar het was ook precies de richting die ik wou dat het uitging, dus dat kon de pret niet bederven. Ik kijk nu al vol ongeduld uit naar deel 2 van de reeks.

Buiten het feit om dat de kaft van Geestesoog veel te mooi is, klopt de inhoud ook gewoon. Goed, ik geef toe dat ik misschien iets meer fan van de Labyrintrenner ben, maar dit boek was zeker niet vervelend om te lezen!
Geestesoog gaat over Michael, een fanatieke gamer die ook nog eens behoorlijk goed kan hacken. Hij heeft vrienden - op het gamenetwerk, want in het echt is hij vrij eenzaam: Sarah en Bryson. James Dashner houdt duidelijk veel van zijn zoon, aangezien hij er een hoofdpersoon naar heeft vernoemd. Sorry, dat was geen boeiende informatie. (Behalve voor een Dashner-aanbidder als ik dan, daarvoor is het geweldige informatie!)
Laat ik verder gaan over het werkelijke onderwerp. Michael is dus een gamer die opgeroepen wordt door een organisatie om een levensgevaarlijke hacker op te sporen. Dat doet hij, samen met zijn vrienden. Althans, dat probeert hij.
Het komt er op neer dat er wat dingetjes mislopen en het einde is een totale mindfuck waarbij ik echt dacht van: "Mijn hele leven is een leugen geweest...", net zoals Michael dacht eigenlijk.

Wat ik wel vrij irritant aan dit boek vond - maar dat is persoonlijke smaak - was dat de hoofdstukken in 'subhoofdstukken' opgedeeld zijn of hoe je dat ook noemt. Daardoor kon ik niet makkelijk naar een hoofdstuk toe bladeren om verder te lezen.
Ook had ik het boek iets dikker verwacht, want ik vind het toch wel een dun boekje in vergelijking met de andere boeken van James Dashner.
Echter, dat zijn slechts kleine nadelen die vooral van persoonlijke smaak afhangen, dus ik zou dit boek zeker kopen als ik jullie was!