Tomb Raider: Anniversary is een remake van de allereerste Tomb Raider-game uit 1996. Je gaat in deze game dus weer met Lara Croft op avontuur. Ze wordt ingehuurd door een machtig syndicaat dat een mythisch object (de Scion) wil hebben. Je komt er echter snel achter dat je wordt gebruikt en onderdeel bent van een complot. Lara besluit het heft in eigen hand te nemen en het mysterie achter het eeuwenoude artefact te ontrafelen.

Omdat Anniversary een remake is zul je oude schurken weer tegenkomen: wolven, vleermuizen, velociraptors en als klap op de vuurpijl de reusachtige T-Rex. In deze versie is de kunstmatige intelligentie van je vijanden echter flink verbeterd en reageren ze realistischer dan ooit. Alle bekende omgevingen uit het origineel zijn terug. Je gaat dus weer op onderzoek uit in Griekenland, Peru, Egypte en andere landen. Uiteraard ziet alles er dit keer, meer dan tien jaar na het origineel, een stuk beter uit.

Uiteraard moet Lara ook in deze game veel klimmen en klauteren en dit keer heeft ze daarvoor een extra hulpmiddel: de 'grappling hook'. Hiermee kan ze op plekken komen waar ze nooit eerder is geweest. Tijdens je tochten zul je regelmatig op geheime paadjes stuiten. Meestal leiden deze wegen naar verborgen voorwerpen waarmee je extra opties kunt vrijspelen, zoals nieuwe outfits voor de rondborstige heldin.

Recensie(s)

Toen ik laatst de recensie schreef van Tomb Raider: Anniversary voor de PSP kwam ik tot de conclusie dat het een goede game was, maar dat ik hem speelde op het verkeerde platform. De PSP was simpelweg niet geschikt en je zou hem gewoon op de console moeten spelen. Zo’n statement moet je eigenlijk voor jezelf houden, want slechts een paar weken later lag de Wii-versie in de brievenbus. Of ik mijn stelling even wilde verdedigen…
Met alle liefde begin ik opnieuw aan Anniversary. Tenslotte hebben we het over een remake van een van de beste games ooit, namelijk het eerste deel uit de Tomb Raider-serie, die pak hem beet elf jaar geleden uitkwam. Het verhaal gaat dus opnieuw over de mysterieuze ‘Scion of Atlantis’ en het is aan Lara om het avontuur tot een succes te brengen. Terwijl je de Britse schone leidt door donkere grotten en indrukwekkende tempels zul je moeten klimmen en klauteren, een halve dierentuin tot pulp schieten en puzzels oplossen tot je een ons weegt. Dit is Tomb Raider zoals het hoort te zijn!

“Ok, stop met schrijven en plak er een 9 op..” Ik hoor het je denken en was het maar zo makkelijk. Het is nu alleen mijn taak als recensent om je te vertellen hoe de ontwikkelaar van een geweldige game een teleurstelling heeft weten te maken. Misschien een tikkeltje overdreven, maar er zullen momenten zijn dat je die verdomde Wiimote al vloekend naar je tv wilt gooien. De besturing in deze versie laat namelijk heel wat te wensen over en dan bedoel ik ook echt heel wat. Simpel gezegd beweeg je Lara met de Nunchuck en je gezichtsveld met de Wiimote. Hou de C-knop ingedrukt om de camera te verplaatsen wanneer je de Wiimote beweegt en de Z-knop om te mikken op je vijanden. Een enkele druk op de C-knop centreert de camera achter je en met Z kun je tevens locken op je doelwit. Klinkt makkelijk toch?

Helaas is er heel wat mis met dit systeem, zeker als je wordt aangevallen door hongerige wolven die nog nooit van Sonja Bakker hebben gehoord. De target lock doet namelijk vrij weinig. De camera zal het doelwit meestal niet achtervolgen, waardoor je soms niet kunt zien waar zo’n wolf ineens gebleven is. Raak schieten is ook een hele klus, want je zult wel moeten richten op je tv en met je vijand buiten beeld moet je van goede huize komen om nog een kogel in de juiste richting te krijgen. Het enige wat de lock dus eigenlijk doet is de camera vastzetten, maar met bewegende dieren heb je daar niets aan en is paniek en frustratie het enige dat rest. Zelfs de welbekende vleermuizen zorgen voor een onmogelijk potje Duckhunt dat door de duivel ontworpen lijkt te zijn.

Het combat-systeem werkt dus voor geen meter, maar dat is niet het enige probleem dat ik heb met de besturing. Om de camera te draaien moet je de C-knop gebruiken in combinatie met het bewegen van de Wiimote. In theorie geen probleem, maar in de praktijk blijkt je cursor overgevoelig te zijn en gooi je al snel de camera alle kanten op. Wellicht een kwestie van wennen, maar het bevordert zeker het speelplezier niet en je zult de camera vaak goed moeten plaatsen voor je een sprong waagt. Mis springen is meestal dodelijk en er recht voor gaan staan en centreren is ook al geen oplossing. De lieftallige Miss Croft wil namelijk niet altijd luisteren naar de bevelen die je haar met de analoge stick geeft. Zo zul je vaak de camera schuin zetten voor een sprong en daarna schuin de andere kant op als je Lara iets probeert te draaien. Het vergt daardoor te veel inspanning iedere sprong voor te bereiden en dat haalt het tempo regelmatig uit het spel. Mocht je sprong na al dat werk toch niet helemaal perfect zijn, dan verliest Lara haar evenwicht. Je kunt je grip hervatten door de vierpuntdruktoets te gebruiken, maar mijn duim was in ieder geval niet lang genoeg om daar te komen vanaf de A-knop. Leuk hoor, zo’n Wii-controller, maar ergonomisch is hij niet altijd.

Gelukkig kent deze Wii-versie ook wat positieve kanten. Grafisch is er weinig op deze Playstation 2-port aan te merken en de kleine puzzeltjes die je met de nieuwe besturing dient op te lossen zijn goed geïntegreerd. Een tandwiel zal bijvoorbeeld handmatig op de juiste plek geplaatst moeten worden en sommige deuren gaan pas open wanneer je een aantal symbolen in de juiste volgorde plaatst. De Quick Time Events zijn op hun beurt voor het eerst weer interessant, nu je bewegingen moet maken in plaats van knoppen indrukken. Het voelt fris en nieuw, precies wat je van de besturing in de rest van de game had willen zien. Verder zijn de laadtijden gelukkig niet langer dan enkele seconden, zodat je snel verder kunt gaan met schatroven.Conclusie: Tomb Raider: Anniversary blijft in zijn kern een ijzersterke game. De puzzels, omgevingen en het verhaal blijven overeind, ondanks de irritante besturing die de Wii-versie met zich meebrengt. Zoals ik eerder al zei had ik een dubbel gevoel bij Anniversary op de PSP. De game was goed, maar hij hoorde thuis op de console. Nu wil ik daar graag op terug komen en zeggen: niet deze console. Heb je een PS2, een PC of een Xbox 360, dan kun je Tomb Raider: Anniversary met een gerust hart aanschaffen voor een van die platformen. Bezit je niets van dat alles, dan kun je Anniversary een kans geven, maar zeg niet dat ik je niet gewaarschuwd heb wanneer je de controller door je kamer gooit.