Tonic Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers. (non-)alcoholische roman

Geschreven bij Tonic

Bekentenisroman, valt te lezen op de achterflap. Onze leesclub is van mening dat deze bekentenissen autobiografisch zijn. Móeten zijn, want zoiets verzin je gewoon niet. Bekentenissen die worden afgelegd met zelfspot en indringende intensiteit. De schrijver zet derhalve op sterke wijze zijn zwakke hoofdpersoon neer, heel knap. Over geloofwaardige inside-info hoeven we ook niet te klagen. Over de leesbaarheid ook niet, Mohren heeft een prettig toegankelijke schrijfstijl. Toch heeft het boek ook minpuntjes. De flashbacks in hoofdstukvorm halen helaas de vaart flink uit het verhaal. Naarmate het boek vordert is het eind al te voorspelbaar om een kolkend slot te kunnen vormen. Toch kunnen we zeggen dat tevredenheid en zelfs bewondering voor dit werk overheersen. De vier sterren zijn dik verdiend.

Geschreven bij Tonic

Tijdens het lezen van dit boek betrapte ik mezelf een aantal keer op een sterk verlangen naar een heerlijk koud glas Westmalle Tripel- die ik eigenlijk niet eens zo lekker vind. Een aantal regels verder sloeg dit verlangen meestal al snel weer om: een glas tonic is ook prima.

Het boek begint in het heden, waarin hoofdpersoon Arthur Poolman net zijn verslaving onder ogen heeft gezien en zich heeft aangesloten bij de Anonieme Alcoholisten. In het heden vertelt Poolman over zijn verslaving, zijn wekelijkse bezoeken aan de AA, het leven zonder drank en denkt hij terug aan zijn aan alcohol rijke verleden. Dit wordt afgewisseld met flashbacks van de laatste week waarin hij dronk, de week die zou eindigen met wat hij zelf ‘De Val’ noemt.

Deze afwisseling tussen het heden en de week van ‘De Val’ maakt het erg lastig het boek weg te leggen. Hoewel ikzelf niet altijd een even grote fan ben van flashbacks in een boek (soms kunnen deze erg traag zijn en ga ik er snel doorheen, zodat ik weer verder kan met het ‘echte’ verhaal), zijn deze in Mohrens roman beide zo meeslepend dat ik maar door bleef lezen. Want, wat gebeurde er precies tijdens en tot aan ‘De Val’? En, kan Arthur Poolman de gehele roman van de alcohol afblijven?

De situaties waarin Poolman terecht komt zijn soms even komisch als pijnlijk. Van de geweldige smoezen die hij voor zichzelf en andere bedenkt tijdens het drinken (“Ik drink het liefst in even aantallen”), tot de manieren die hij bedenkt om de alcoholgeur te verdrijven (heel veel Fisherman’s Friend en veel Listerine): Arthur Poolman blijft een sympathiek personage, voor wie je van begin tot eind blijft hopen op een goede afloop. Ik sloot het boek met het idee dat ik begreep hoe een alcohol verslaving in elkaar zit, maar toch ook weer helemaal niet. Het gevoel alsof ik het van dichtbij had meegemaakt, het bij een goede vriend had zien gebeuren. Tot ik me realiseerde wie deze ‘ goede vriend’ dan moest zijn: Arthur Poolman. Ik was vrienden geworden met een personage, en dan weet ik: ik heb zojuist een erg goed boek gelezen.

Geschreven bij Tonic

Een prachtig geschreven boek over de aan alcoholverslaafde Arthur Poolman. De korte krachtige zinnen nemen je in verslavend tempo mee in het leven van een alcoholist.

Arthur is een doorsnee man die worstelt met zijn onzekerheden en deze steeds verder wegdrinkt. Dat zijn relatie met Maite, zijn vrouw, steeds slechter wordt heeft hij niet door. Als Maite hem voor de keuze zet “je kiest voor mij of voor de drank” besluit Arthur zijn leven drastisch te veranderen.

Gedurende het boek beschrijft Arthur op een beklemmende wijze zijn verslaving en de ups en downs die dit teweeg brengt in zijn dagelijks leven. Tonic is een verhaal dat zo mooi beschreven is dat je het boek niet snel zal vergeten. De worsteling van Arthur en het realistisch geschreven verhaal hebben op mij een diepe indruk gemaakt.

Geschreven bij Tonic

Veel geroemd en breed aangeraden op deze site. En, inderdaad, een van de beste NLse boeken die ik ooit las!

Geschreven bij Tonic

Ralf Mohren neemt de lezer mee naar de laatste dagen van Arthur Poolmans drinkersbestaan. Het boek is geschreven in een vlotte en tegelijk zinderende stijl. De beklemming en wreedheid van dat drinkende bestaan worden voelbaar, er is geen ontkomen aan. De worsteling van "de alcoholist" is geen nieuw onderwerp, maar de kracht van Tonic zit juist in het gegeven dat de hoofdpersoon een doorsnee man lijkt te zijn, met gewone onzekerheden en overpeinzingen, herkenbaar voor iedereen. Maar doorsnee is hij ook weer niet. Het boek schetst Poolmans binnenwereld met diepgang ten aanzien van het verschijnsel verslaving en met liefde voor de Nederlandse taal. Als Ad Franssens Coke het boek was voor de cocaineverslaafde, dan is Tonic het boek voor de overmatige drinker. Een wervelwind van een boek!

Geschreven bij Tonic

Gouden leestip dit. Wát een goed boek!

Geschreven bij Tonic

Het boek ‘Tonic’ van Ralf Mohren beschrijft eerlijk en zonder omwegen de alcoholverslaving van de hoofdpersoon Arthur Poolman.
De student die vaak te diep in het glaasje kijkt, veranderd in een man die de uitspraak ‘Ergens op de wereld is het 12 uur’ wel erg letterlijk neemt. De chatsites, flessen Aliwen en prostituees op de Bokkingshang in Deventer komen in een razendsnel tempo voorbij.
De gesprekken die Arthur met zichzelf in de spiegel voert zijn indringend en open.
Arthur moet eerst de bodem bereiken voordat hij gedwongen wordt zich over te geven.

Een boek waarin je een kijkje krijgt in de leugenachtige wereld van een verslaafde, die gepaard gaat met ups en downs.
Door de korte zinnen en onverwachte overgangen tussen het verleden en heden komt de chaos, die de hoofdpersoon voelt, goed naar voren.

Geschreven bij Tonic

Maak kennis met Arthur Poolman. Fijne man, gelukkig getrouwd met Maite, leraar Nederlands op een middelbare school. Maar ook: alcoholist. En niet de eerste de beste.

Tonic herbergt het vaak rauwe relaas van deze man, die besluit zijn alcoholprobleem aan te pakken. Dat probleem wordt namelijk steeds groter en vooral ook opvallender, voor Arthur’s directe omgeving, maar ook voor zichzelf. Waar hij tijdens zijn studententijd de katers makkelijk kon verwerken, en het nog wel een plaatsje kon geven binnen het ‘studentenleven’, lukt dat jaren later eigenlijk niet meer. De zwarte gaten in Arthur’s geheugen worden alsmaar groter, en ook voor Maite wordt het uiteindelijk te veel. Na een laatste, grenzeloze drinkmarathon belandt Arthur bij een afkickcentrum, waarna zijn leven een heel nieuwe wending neemt.

Arthur’s verhaal blijft je boeien, want Mohren wisselt gebeurtenissen in het heden (meetings bij de AA, bijvoorbeeld), netjes af met herinneringen uit Arthur’s verleden, herinneringen aan tal van dagen en nachten overgoten met te veel alcohol.

Bovendien heeft Mohren met Tonic een heftig verhaal bij elkaar geschreven. Zo heftig, dat ik me regelmatig afvroeg of dit misschien wel Mohren’s eigen verhaal was. Dit is zo intens, zo realistisch ook. Of beter: ik kon me erg goed voorstellen dat het leven van een alcoholist, het leven van iemand die afkickt van de drank, er inderdaad zo uitziet. Indrukwekkend – dit is er zeker zo eentje die nog even zal blijven hangen.

Aangeraden door LetterenTribunaal, en die zien het vaak goed. Zij gaven dit boek 4 sterren, ik 5. Gewoon omdat het een hartstikke origineel en gedurfd boek is. Mooi dubbelspel van nu-momenten en flashbacks. Leest lekker makkelijk weg ook. Geen moment mee verveeld.

Geschreven bij Tonic

Maar hij krabbelt op. De schrijver moet ervaringsdeskundige zijn, want het komt uit zijn tenen. De metaforen, de bespiegelingen, de observaties, de beschrijvingen van de mentale gesteldheid, ze zijn allemaal raak en to the point. Een goed en met name voor de stevige drinker herkenbaar boek. Lezen!